«Το καπέλο φοριέται πιο γρήγορα
από όσο βγαίνει»
Κάλυμμα στο κεφάλι ο άνθρωπος έβαλε από την πρωτόγονη εποχή. Υπάρχουν ευρήματα γι’ αυτό από τα όστρακα, αυγά στρουθοκαμήλου ή δέρματα ζώων.
Η ανάγκη για προστασία και ασφάλεια του κεφαλιού «γέννησε» αυτό που λέμε σήμερα καπέλο ή με περισσότερη ακρίβεια τον πίλο.
Πιλητική είναι η τέχνη που ξαίνει, καθαρίζει και συγκολλά με πίεση και θερμοκρασία βρεγμένα μαλλιά ή τρίχες ζώων κυρίως λαγού, κουνελιού, κάστορα. Πίλημα είναι το είδος υφάσματος, αποτέλεσμα της τέχνης αυτής και Πίλος το κάλυμμα του κεφαλιού κατασκευασμένο με αυτό το ύφασμα. Η πιλητική τέχνη είναι αρχαιότερη της υφαντουργίας. Έχει όμως επικρατήσει αντί του πίλου, ο όρος καπέλο, λέξη της ιταλικής γλώσσας -cappello- που προέρχεται από το λατινικό -cappa- που σημαίνει κάλυμμα του κεφαλιού.
Σύμβολο ελευθερίας ήταν κατά την εποχή των Ρωμαίων και γι’ αυτό φοριόταν μόνο από ελεύθερους ανθρώπους και ποτέ από δούλους. Εδώ πρέπει να έχει τις ρίζες του η έκφραση «γούστο μου και καπέλο μου» κάνω ότι θέλω, αποδεσμεύομαι, είμαι ελεύθερος.
Κατά το Μεσαίωνα το φορούσε η τάξη των ευγενών σύμβολο της ευγένειας και της κυριαρχίας. «Ψηλά καπέλα» αποκαλούμε σήμερα αυτούς που αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα από μεγάλη απόσταση, λόγω πλούτου και τάχαμου κοινωνικής ανωτερότητας.
Καπέλα στρατιωτικά, καπέλα των παπάδων συμπληρώνουν τη στολή και μας δείχνουν την εθνικότητα, το επάγγελμα και την ιεραρχία τους.
Οι μεγαλύτερες ιδιοτροπίες της μόδας εκδηλώθηκαν στο καπέλο. Σε μερικές εποχές η πολυτέλεια των καπέλων έφτασε σε σημείο ώστε χρειάσθηκε με διάταγμα του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού ΙΕ αιώνα να καθορισθούν τα όρια της αξίας των καπέλων στις διάφορες κοινωνικές τάξεις. (Φαίνεται ανά τους αιώνες η ιεράρχηση των προβλημάτων μιας κοινωνίας, έπασχε).
Η χρήση του καπέλου στον άνθρωπο ξεκίνησε από την ανάγκη να προφυλάξει το κεφάλι του από τις καιρικές συνθήκες. Αλλά αν και απαραίτητο σε πολλές περιπτώσεις εν τούτοις πρέπει να πληροί ορισμένους κανόνες υγιεινής. Ένας εκ των κύριων λόγων απώλειας των τριχών του κεφαλιού είναι ο κακός αερισμός των μαλλιών σ’ αυτούς που φορούν συχνά καπέλο.
Γι’ αυτό το καλό καπέλο είναι ελαφρύ για να μην πιέζει το κυκλοφοριακό σύστημα, να επιτρέπει τον αερισμό, δηλαδή να κατασκευάζεται από τρίχα κάστορος ή λαγού (πίλος). Το ψαθάκι ταιριάζει περισσότερο για το καλοκαίρι, διαθέτει πλέξη από λεπτό καλάμι ρυζιού, σιταριού, σικάλεως.
Στην πράξη παλιότερα, αλλά και σήμερα, η εμφάνιση με καπέλο, σου δημιουργεί δέσμευση. Να το βγάλεις όταν μπαίνεις σε εκκλησία, όταν χαιρετάς μια κυρία. Όλοι βγάζουν τα καπέλα τους στην διάρκεια μιας σημαντικής τελετής. Με καπέλο παλαιότερα, αποχαιρετούσαν στο λιμάνι ή στο τραίνο, κουνώντας το.
Περισσότερο όμως σήμερα μας έμειναν οι εκφράσεις περί του καπέλου, με μεταφορική σημασία. «Βάζω το καπελάκι μου στραβά και φεύγω» δηλώνεις αποχώρηση, εγκατάλειψη από μία δυσάρεστη κατάσταση. «Σου βγάζω το καπέλο» αναγνωρίζω αξία στην στάση σου ή στη άποψή σου. «Αυτό είναι άλλο καπέλο» όταν θεωρούμε πως κάποιος είναι εκτός θέματος. «Πουλιέται με καπέλο» αύξηση της τιμής κάποιου προϊόντος πάνω από το κανονικό όριο (Να το πούμε και αισχροκέρδεια). «Σε καπέλωσε». Σου επέβαλε τις απόψεις του. Αυτό κι’ αν είναι θέμα!
Σε «καπέλωσε» Επιβάλλει την γνώμη του. Όχι ευθέως. Να λίγο πλάγια. Τέτοιο καπέλο όμως φοράμε όλοι. Μας το φοράνε μάλλον και για να το προσδιορίσουμε καλύτερα. Ο επαγγελματικός χώρος σε κάποιους, ο κοινωνικός περίγυρος σε άλλους ασκούν τόση επίδραση με τα «πολλά πρέπει» ώστε οι εκφράσεις, οι κινήσεις αλλά και οι δράσεις εμφανίζουν τόση ομοιομορφία, σαν να γίνονται καθ’ υπόδειξη, (αρνήσου να ενταχθείς στο ανθρώπινο μωσαϊκό που έχουν ταυτόχρονα τα ίδια καπέλα τις ίδιες ιδέες).
Η μαζική πληροφόρηση εδώ έχει το ρόλο της. Μας «καπέλωσαν» δηλαδή. Αλλά και στις προσωπικές σχέσεις αυτός που έχει την οικονομική δύναμη, έχει το «πάνω χέρι» όπως το λέμε και τότε το καπέλωμα είναι γεγονός.
Επίσης η γοητεία και ο έρωτας καπελώνουν. Θαυμάζεις; Ερωτεύεσαι; Την κρίσιμη στιγμή πάνω στις πρώτες συγκινήσεις, ένα βήμα πίσω από μέρους σου προς χάριν του συντρόφου σου και η εμφάνιση του «καπέλου», πρώτη δοκιμή. Με την επανάληψη μονιμοποιείται το καπέλο και εσύ νομίζεις ότι φοράς κορόνα στο κεφάλι σου.
Πως διορθώνεται; Μόρφωση και καλλιέργεια (όραση), θα βοηθήσουν την σκέψη μας να αναγνωρίσει το πρόβλημα, το βάθος και την έκταση του «καπελώματος» και στη συνέχεια εμείς θα αποφασίσουμε αν θα βγάλουμε το ξένο «καπέλο» δίνοντας την μάχη, ή θα κάνουμε «πτήση» φορώντας το δικό μας «καπελάκι» στραβά. Τότε θα επιβεβαιωθεί το «γούστο μου και καπέλο μου».
Ελένη; Αυστηρά μόνο το δικό μου «καπέλο». Το αγαπώ και πορεύομαι μαζί του.
«Μόλις πετάξαμε το καπέλο από το κεφάλι μας, δεν ακολουθούμε πια τον κύριό μας, τόσο πολύ δοκιμάζουμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ».
Σας χαιρετώ.
Εις το επανιδείν.
ΠΙΛΟΣ: Καπέλο. Μόνο το Δικό σου!
Μοιράσου το άρθρο:
14-02-2023
Γράφει η Ελένη Παπατσώρη
Σχετικά Άρθρα
«Το καπέλο φοριέται πιο γρήγορα
από όσο βγαίνει»
Κάλυμμα στο κεφάλι ο άνθρωπος έβαλε από την πρωτόγονη εποχή. Υπάρχουν ευρήματα γι’ αυτό από τα όστρακα, αυγά στρουθοκαμήλου ή δέρματα ζώων.
Η ανάγκη για προστασία και ασφάλεια του κεφαλιού «γέννησε» αυτό που λέμε σήμερα καπέλο ή με περισσότερη ακρίβεια τον πίλο.
Πιλητική είναι η τέχνη που ξαίνει, καθαρίζει και συγκολλά με πίεση και θερμοκρασία βρεγμένα μαλλιά ή τρίχες ζώων κυρίως λαγού, κουνελιού, κάστορα. Πίλημα είναι το είδος υφάσματος, αποτέλεσμα της τέχνης αυτής και Πίλος το κάλυμμα του κεφαλιού κατασκευασμένο με αυτό το ύφασμα. Η πιλητική τέχνη είναι αρχαιότερη της υφαντουργίας. Έχει όμως επικρατήσει αντί του πίλου, ο όρος καπέλο, λέξη της ιταλικής γλώσσας -cappello- που προέρχεται από το λατινικό -cappa- που σημαίνει κάλυμμα του κεφαλιού.
Σύμβολο ελευθερίας ήταν κατά την εποχή των Ρωμαίων και γι’ αυτό φοριόταν μόνο από ελεύθερους ανθρώπους και ποτέ από δούλους. Εδώ πρέπει να έχει τις ρίζες του η έκφραση «γούστο μου και καπέλο μου» κάνω ότι θέλω, αποδεσμεύομαι, είμαι ελεύθερος.
Κατά το Μεσαίωνα το φορούσε η τάξη των ευγενών σύμβολο της ευγένειας και της κυριαρχίας. «Ψηλά καπέλα» αποκαλούμε σήμερα αυτούς που αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα από μεγάλη απόσταση, λόγω πλούτου και τάχαμου κοινωνικής ανωτερότητας.
Καπέλα στρατιωτικά, καπέλα των παπάδων συμπληρώνουν τη στολή και μας δείχνουν την εθνικότητα, το επάγγελμα και την ιεραρχία τους.
Οι μεγαλύτερες ιδιοτροπίες της μόδας εκδηλώθηκαν στο καπέλο. Σε μερικές εποχές η πολυτέλεια των καπέλων έφτασε σε σημείο ώστε χρειάσθηκε με διάταγμα του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού ΙΕ αιώνα να καθορισθούν τα όρια της αξίας των καπέλων στις διάφορες κοινωνικές τάξεις. (Φαίνεται ανά τους αιώνες η ιεράρχηση των προβλημάτων μιας κοινωνίας, έπασχε).
Η χρήση του καπέλου στον άνθρωπο ξεκίνησε από την ανάγκη να προφυλάξει το κεφάλι του από τις καιρικές συνθήκες. Αλλά αν και απαραίτητο σε πολλές περιπτώσεις εν τούτοις πρέπει να πληροί ορισμένους κανόνες υγιεινής. Ένας εκ των κύριων λόγων απώλειας των τριχών του κεφαλιού είναι ο κακός αερισμός των μαλλιών σ’ αυτούς που φορούν συχνά καπέλο.
Γι’ αυτό το καλό καπέλο είναι ελαφρύ για να μην πιέζει το κυκλοφοριακό σύστημα, να επιτρέπει τον αερισμό, δηλαδή να κατασκευάζεται από τρίχα κάστορος ή λαγού (πίλος). Το ψαθάκι ταιριάζει περισσότερο για το καλοκαίρι, διαθέτει πλέξη από λεπτό καλάμι ρυζιού, σιταριού, σικάλεως.
Στην πράξη παλιότερα, αλλά και σήμερα, η εμφάνιση με καπέλο, σου δημιουργεί δέσμευση. Να το βγάλεις όταν μπαίνεις σε εκκλησία, όταν χαιρετάς μια κυρία. Όλοι βγάζουν τα καπέλα τους στην διάρκεια μιας σημαντικής τελετής. Με καπέλο παλαιότερα, αποχαιρετούσαν στο λιμάνι ή στο τραίνο, κουνώντας το.
Περισσότερο όμως σήμερα μας έμειναν οι εκφράσεις περί του καπέλου, με μεταφορική σημασία. «Βάζω το καπελάκι μου στραβά και φεύγω» δηλώνεις αποχώρηση, εγκατάλειψη από μία δυσάρεστη κατάσταση. «Σου βγάζω το καπέλο» αναγνωρίζω αξία στην στάση σου ή στη άποψή σου. «Αυτό είναι άλλο καπέλο» όταν θεωρούμε πως κάποιος είναι εκτός θέματος. «Πουλιέται με καπέλο» αύξηση της τιμής κάποιου προϊόντος πάνω από το κανονικό όριο (Να το πούμε και αισχροκέρδεια). «Σε καπέλωσε». Σου επέβαλε τις απόψεις του. Αυτό κι’ αν είναι θέμα!
Σε «καπέλωσε» Επιβάλλει την γνώμη του. Όχι ευθέως. Να λίγο πλάγια. Τέτοιο καπέλο όμως φοράμε όλοι. Μας το φοράνε μάλλον και για να το προσδιορίσουμε καλύτερα. Ο επαγγελματικός χώρος σε κάποιους, ο κοινωνικός περίγυρος σε άλλους ασκούν τόση επίδραση με τα «πολλά πρέπει» ώστε οι εκφράσεις, οι κινήσεις αλλά και οι δράσεις εμφανίζουν τόση ομοιομορφία, σαν να γίνονται καθ’ υπόδειξη, (αρνήσου να ενταχθείς στο ανθρώπινο μωσαϊκό που έχουν ταυτόχρονα τα ίδια καπέλα τις ίδιες ιδέες).
Η μαζική πληροφόρηση εδώ έχει το ρόλο της. Μας «καπέλωσαν» δηλαδή. Αλλά και στις προσωπικές σχέσεις αυτός που έχει την οικονομική δύναμη, έχει το «πάνω χέρι» όπως το λέμε και τότε το καπέλωμα είναι γεγονός.
Επίσης η γοητεία και ο έρωτας καπελώνουν. Θαυμάζεις; Ερωτεύεσαι; Την κρίσιμη στιγμή πάνω στις πρώτες συγκινήσεις, ένα βήμα πίσω από μέρους σου προς χάριν του συντρόφου σου και η εμφάνιση του «καπέλου», πρώτη δοκιμή. Με την επανάληψη μονιμοποιείται το καπέλο και εσύ νομίζεις ότι φοράς κορόνα στο κεφάλι σου.
Πως διορθώνεται; Μόρφωση και καλλιέργεια (όραση), θα βοηθήσουν την σκέψη μας να αναγνωρίσει το πρόβλημα, το βάθος και την έκταση του «καπελώματος» και στη συνέχεια εμείς θα αποφασίσουμε αν θα βγάλουμε το ξένο «καπέλο» δίνοντας την μάχη, ή θα κάνουμε «πτήση» φορώντας το δικό μας «καπελάκι» στραβά. Τότε θα επιβεβαιωθεί το «γούστο μου και καπέλο μου».
Ελένη; Αυστηρά μόνο το δικό μου «καπέλο». Το αγαπώ και πορεύομαι μαζί του.
«Μόλις πετάξαμε το καπέλο από το κεφάλι μας, δεν ακολουθούμε πια τον κύριό μας, τόσο πολύ δοκιμάζουμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ».
Σας χαιρετώ.
Εις το επανιδείν.
από όσο βγαίνει»
Κάλυμμα στο κεφάλι ο άνθρωπος έβαλε από την πρωτόγονη εποχή. Υπάρχουν ευρήματα γι’ αυτό από τα όστρακα, αυγά στρουθοκαμήλου ή δέρματα ζώων.
Η ανάγκη για προστασία και ασφάλεια του κεφαλιού «γέννησε» αυτό που λέμε σήμερα καπέλο ή με περισσότερη ακρίβεια τον πίλο.
Πιλητική είναι η τέχνη που ξαίνει, καθαρίζει και συγκολλά με πίεση και θερμοκρασία βρεγμένα μαλλιά ή τρίχες ζώων κυρίως λαγού, κουνελιού, κάστορα. Πίλημα είναι το είδος υφάσματος, αποτέλεσμα της τέχνης αυτής και Πίλος το κάλυμμα του κεφαλιού κατασκευασμένο με αυτό το ύφασμα. Η πιλητική τέχνη είναι αρχαιότερη της υφαντουργίας. Έχει όμως επικρατήσει αντί του πίλου, ο όρος καπέλο, λέξη της ιταλικής γλώσσας -cappello- που προέρχεται από το λατινικό -cappa- που σημαίνει κάλυμμα του κεφαλιού.
Σύμβολο ελευθερίας ήταν κατά την εποχή των Ρωμαίων και γι’ αυτό φοριόταν μόνο από ελεύθερους ανθρώπους και ποτέ από δούλους. Εδώ πρέπει να έχει τις ρίζες του η έκφραση «γούστο μου και καπέλο μου» κάνω ότι θέλω, αποδεσμεύομαι, είμαι ελεύθερος.
Κατά το Μεσαίωνα το φορούσε η τάξη των ευγενών σύμβολο της ευγένειας και της κυριαρχίας. «Ψηλά καπέλα» αποκαλούμε σήμερα αυτούς που αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα από μεγάλη απόσταση, λόγω πλούτου και τάχαμου κοινωνικής ανωτερότητας.
Καπέλα στρατιωτικά, καπέλα των παπάδων συμπληρώνουν τη στολή και μας δείχνουν την εθνικότητα, το επάγγελμα και την ιεραρχία τους.
Οι μεγαλύτερες ιδιοτροπίες της μόδας εκδηλώθηκαν στο καπέλο. Σε μερικές εποχές η πολυτέλεια των καπέλων έφτασε σε σημείο ώστε χρειάσθηκε με διάταγμα του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού ΙΕ αιώνα να καθορισθούν τα όρια της αξίας των καπέλων στις διάφορες κοινωνικές τάξεις. (Φαίνεται ανά τους αιώνες η ιεράρχηση των προβλημάτων μιας κοινωνίας, έπασχε).
Η χρήση του καπέλου στον άνθρωπο ξεκίνησε από την ανάγκη να προφυλάξει το κεφάλι του από τις καιρικές συνθήκες. Αλλά αν και απαραίτητο σε πολλές περιπτώσεις εν τούτοις πρέπει να πληροί ορισμένους κανόνες υγιεινής. Ένας εκ των κύριων λόγων απώλειας των τριχών του κεφαλιού είναι ο κακός αερισμός των μαλλιών σ’ αυτούς που φορούν συχνά καπέλο.
Γι’ αυτό το καλό καπέλο είναι ελαφρύ για να μην πιέζει το κυκλοφοριακό σύστημα, να επιτρέπει τον αερισμό, δηλαδή να κατασκευάζεται από τρίχα κάστορος ή λαγού (πίλος). Το ψαθάκι ταιριάζει περισσότερο για το καλοκαίρι, διαθέτει πλέξη από λεπτό καλάμι ρυζιού, σιταριού, σικάλεως.
Στην πράξη παλιότερα, αλλά και σήμερα, η εμφάνιση με καπέλο, σου δημιουργεί δέσμευση. Να το βγάλεις όταν μπαίνεις σε εκκλησία, όταν χαιρετάς μια κυρία. Όλοι βγάζουν τα καπέλα τους στην διάρκεια μιας σημαντικής τελετής. Με καπέλο παλαιότερα, αποχαιρετούσαν στο λιμάνι ή στο τραίνο, κουνώντας το.
Περισσότερο όμως σήμερα μας έμειναν οι εκφράσεις περί του καπέλου, με μεταφορική σημασία. «Βάζω το καπελάκι μου στραβά και φεύγω» δηλώνεις αποχώρηση, εγκατάλειψη από μία δυσάρεστη κατάσταση. «Σου βγάζω το καπέλο» αναγνωρίζω αξία στην στάση σου ή στη άποψή σου. «Αυτό είναι άλλο καπέλο» όταν θεωρούμε πως κάποιος είναι εκτός θέματος. «Πουλιέται με καπέλο» αύξηση της τιμής κάποιου προϊόντος πάνω από το κανονικό όριο (Να το πούμε και αισχροκέρδεια). «Σε καπέλωσε». Σου επέβαλε τις απόψεις του. Αυτό κι’ αν είναι θέμα!
Σε «καπέλωσε» Επιβάλλει την γνώμη του. Όχι ευθέως. Να λίγο πλάγια. Τέτοιο καπέλο όμως φοράμε όλοι. Μας το φοράνε μάλλον και για να το προσδιορίσουμε καλύτερα. Ο επαγγελματικός χώρος σε κάποιους, ο κοινωνικός περίγυρος σε άλλους ασκούν τόση επίδραση με τα «πολλά πρέπει» ώστε οι εκφράσεις, οι κινήσεις αλλά και οι δράσεις εμφανίζουν τόση ομοιομορφία, σαν να γίνονται καθ’ υπόδειξη, (αρνήσου να ενταχθείς στο ανθρώπινο μωσαϊκό που έχουν ταυτόχρονα τα ίδια καπέλα τις ίδιες ιδέες).
Η μαζική πληροφόρηση εδώ έχει το ρόλο της. Μας «καπέλωσαν» δηλαδή. Αλλά και στις προσωπικές σχέσεις αυτός που έχει την οικονομική δύναμη, έχει το «πάνω χέρι» όπως το λέμε και τότε το καπέλωμα είναι γεγονός.
Επίσης η γοητεία και ο έρωτας καπελώνουν. Θαυμάζεις; Ερωτεύεσαι; Την κρίσιμη στιγμή πάνω στις πρώτες συγκινήσεις, ένα βήμα πίσω από μέρους σου προς χάριν του συντρόφου σου και η εμφάνιση του «καπέλου», πρώτη δοκιμή. Με την επανάληψη μονιμοποιείται το καπέλο και εσύ νομίζεις ότι φοράς κορόνα στο κεφάλι σου.
Πως διορθώνεται; Μόρφωση και καλλιέργεια (όραση), θα βοηθήσουν την σκέψη μας να αναγνωρίσει το πρόβλημα, το βάθος και την έκταση του «καπελώματος» και στη συνέχεια εμείς θα αποφασίσουμε αν θα βγάλουμε το ξένο «καπέλο» δίνοντας την μάχη, ή θα κάνουμε «πτήση» φορώντας το δικό μας «καπελάκι» στραβά. Τότε θα επιβεβαιωθεί το «γούστο μου και καπέλο μου».
Ελένη; Αυστηρά μόνο το δικό μου «καπέλο». Το αγαπώ και πορεύομαι μαζί του.
«Μόλις πετάξαμε το καπέλο από το κεφάλι μας, δεν ακολουθούμε πια τον κύριό μας, τόσο πολύ δοκιμάζουμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ».
Σας χαιρετώ.
Εις το επανιδείν.
