Οι ταβέρνες στην παλιά Σπάρτη
Μοιράσου το άρθρο:
18-04-2024
Γράφει ο Νίκος Νικηταρίδης
Στις τρεις σπάνιες προπολεμικές φωτογραφίες που δημοσιεύουμε βλέπουμε δύο παρέες, η μία γυναικών σε άγνωστο εστιατόριο και η άλλη ανδρών στο εστιατόριο «Πανελλήνιον» που βρισκόταν στο ισόγειο, κάτω από το ομώνυμο ξενοδοχείο και ανήκε στον Παπαγιαννάκο, ενώ στην τρίτη άποψη του εξοχικού κέντρου «Ο Χρήστος» που βρισκόταν δίπλα στο πάλαι ποτέ σινεμά «Ρόδον» επί της οδού των 118 αρ. 21, εκεί που σήμερα βρίσκονται οι Ταχυμεταφορές Ελτά Ζάχου.
Πριν το ΄65 οι συνήθειες των Σπαρτιατών και ιδίως των ανδρών ήταν τελείως διαφορετικές από σήμερα, αφού πρώτα έτρωγαν στο σπίτι τους και κατόπιν έβγαιναν στα ταβερνεία μόνο για κρασί, άντε συνοδευόμενο από ζβαν, ρέγκα και τυρί. Κι αυτά τα ταβερνεία βρίσκονταν εντός της Σπάρτης, αφού δεν υπήρχαν αυτοκίνητα για να πάνε μακρύτερα...
Κάθε Σάββατο δε, όταν είχε παζάρι και μαζεύονταν στη Σπάρτη από τα χωριά βγαίνανε υπαίθριοι ψήστες σουβλακιών, όπως ο Κοντάκος, με το καροτσάκι, το ξύλινο κασελάκι, τη λαδόκολλα, το λαδομπούκι και το ψωμί. Περνώντας τα χρόνια, άρχισαν να ψήνουν σουβλάκια και τα καφενεία, όπως του Κοψά, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 άνοιξαν τα γνωστά σουβλατζίδικα με τα πιτόγυρα, όπως του Κοντάκου.
Παρενθετικά, ας σημειώσουμε και την Πλαζ του Ματάλα, όπου τα καλοκαίρια στήνονταν γλέντια.
Τώρα, με το βοήθεια του αιωνίου Σπαρτιάτη έφηβου Πάναγιώτη Μορφογένη, ας καταγράψουμε αρκετά προπολεμικά εστιατόρια, οινομαγειρεία και ταβέρνες της Παλιάς Σπάρτης : «5Φ» (Μικέλη, Μανόκα), Φρέντζος, Μπέλμπας, Μπισμπής, Μηνακάκης, «Αβέρωφ», «Σεμίραμις», «Καλή Καρδιά», Μητρούσης, Τσέρτος, Φωτόπουλος, Κεφαλόπουλος, Τσούσης, Κακαλέτρης, Κορίννης, Λουμάκης, Φλέσσας, Σχηνού, Βάρλας, «Διεθνές», Λάμπρος, Μαρίνος, Τσακαλάκης, κ.ά.
Φυσικά και θα υπήρχαν κι άλλες, εμείς απλώς δίνουμε την ευκαιρία στους παλαιότερους για θύμισες...
Σήμερα, που τα αυτοκίνητα και τα ταξί αποτελούν αυτονόητα μέσα μεταφοράς, οι ταβέρνες της Σπάρτης έχουν μειωθεί, ενώ τα γύρω χωριά αποτελούν τόπους έλξης των Σπαρτιατών μερακλήδων.
Πριν το ΄65 οι συνήθειες των Σπαρτιατών και ιδίως των ανδρών ήταν τελείως διαφορετικές από σήμερα, αφού πρώτα έτρωγαν στο σπίτι τους και κατόπιν έβγαιναν στα ταβερνεία μόνο για κρασί, άντε συνοδευόμενο από ζβαν, ρέγκα και τυρί. Κι αυτά τα ταβερνεία βρίσκονταν εντός της Σπάρτης, αφού δεν υπήρχαν αυτοκίνητα για να πάνε μακρύτερα...
Κάθε Σάββατο δε, όταν είχε παζάρι και μαζεύονταν στη Σπάρτη από τα χωριά βγαίνανε υπαίθριοι ψήστες σουβλακιών, όπως ο Κοντάκος, με το καροτσάκι, το ξύλινο κασελάκι, τη λαδόκολλα, το λαδομπούκι και το ψωμί. Περνώντας τα χρόνια, άρχισαν να ψήνουν σουβλάκια και τα καφενεία, όπως του Κοψά, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 άνοιξαν τα γνωστά σουβλατζίδικα με τα πιτόγυρα, όπως του Κοντάκου.
Παρενθετικά, ας σημειώσουμε και την Πλαζ του Ματάλα, όπου τα καλοκαίρια στήνονταν γλέντια.
Τώρα, με το βοήθεια του αιωνίου Σπαρτιάτη έφηβου Πάναγιώτη Μορφογένη, ας καταγράψουμε αρκετά προπολεμικά εστιατόρια, οινομαγειρεία και ταβέρνες της Παλιάς Σπάρτης : «5Φ» (Μικέλη, Μανόκα), Φρέντζος, Μπέλμπας, Μπισμπής, Μηνακάκης, «Αβέρωφ», «Σεμίραμις», «Καλή Καρδιά», Μητρούσης, Τσέρτος, Φωτόπουλος, Κεφαλόπουλος, Τσούσης, Κακαλέτρης, Κορίννης, Λουμάκης, Φλέσσας, Σχηνού, Βάρλας, «Διεθνές», Λάμπρος, Μαρίνος, Τσακαλάκης, κ.ά.
Φυσικά και θα υπήρχαν κι άλλες, εμείς απλώς δίνουμε την ευκαιρία στους παλαιότερους για θύμισες...
Σήμερα, που τα αυτοκίνητα και τα ταξί αποτελούν αυτονόητα μέσα μεταφοράς, οι ταβέρνες της Σπάρτης έχουν μειωθεί, ενώ τα γύρω χωριά αποτελούν τόπους έλξης των Σπαρτιατών μερακλήδων.
Στις τρεις σπάνιες προπολεμικές φωτογραφίες που δημοσιεύουμε βλέπουμε δύο παρέες, η μία γυναικών σε άγνωστο εστιατόριο και η άλλη ανδρών στο εστιατόριο «Πανελλήνιον» που βρισκόταν στο ισόγειο, κάτω από το ομώνυμο ξενοδοχείο και ανήκε στον Παπαγιαννάκο, ενώ στην τρίτη άποψη του εξοχικού κέντρου «Ο Χρήστος» που βρισκόταν δίπλα στο πάλαι ποτέ σινεμά «Ρόδον» επί της οδού των 118 αρ. 21, εκεί που σήμερα βρίσκονται οι Ταχυμεταφορές Ελτά Ζάχου.
Πριν το ΄65 οι συνήθειες των Σπαρτιατών και ιδίως των ανδρών ήταν τελείως διαφορετικές από σήμερα, αφού πρώτα έτρωγαν στο σπίτι τους και κατόπιν έβγαιναν στα ταβερνεία μόνο για κρασί, άντε συνοδευόμενο από ζβαν, ρέγκα και τυρί. Κι αυτά τα ταβερνεία βρίσκονταν εντός της Σπάρτης, αφού δεν υπήρχαν αυτοκίνητα για να πάνε μακρύτερα...
Κάθε Σάββατο δε, όταν είχε παζάρι και μαζεύονταν στη Σπάρτη από τα χωριά βγαίνανε υπαίθριοι ψήστες σουβλακιών, όπως ο Κοντάκος, με το καροτσάκι, το ξύλινο κασελάκι, τη λαδόκολλα, το λαδομπούκι και το ψωμί. Περνώντας τα χρόνια, άρχισαν να ψήνουν σουβλάκια και τα καφενεία, όπως του Κοψά, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 άνοιξαν τα γνωστά σουβλατζίδικα με τα πιτόγυρα, όπως του Κοντάκου.
Παρενθετικά, ας σημειώσουμε και την Πλαζ του Ματάλα, όπου τα καλοκαίρια στήνονταν γλέντια.
Τώρα, με το βοήθεια του αιωνίου Σπαρτιάτη έφηβου Πάναγιώτη Μορφογένη, ας καταγράψουμε αρκετά προπολεμικά εστιατόρια, οινομαγειρεία και ταβέρνες της Παλιάς Σπάρτης : «5Φ» (Μικέλη, Μανόκα), Φρέντζος, Μπέλμπας, Μπισμπής, Μηνακάκης, «Αβέρωφ», «Σεμίραμις», «Καλή Καρδιά», Μητρούσης, Τσέρτος, Φωτόπουλος, Κεφαλόπουλος, Τσούσης, Κακαλέτρης, Κορίννης, Λουμάκης, Φλέσσας, Σχηνού, Βάρλας, «Διεθνές», Λάμπρος, Μαρίνος, Τσακαλάκης, κ.ά.
Φυσικά και θα υπήρχαν κι άλλες, εμείς απλώς δίνουμε την ευκαιρία στους παλαιότερους για θύμισες...
Σήμερα, που τα αυτοκίνητα και τα ταξί αποτελούν αυτονόητα μέσα μεταφοράς, οι ταβέρνες της Σπάρτης έχουν μειωθεί, ενώ τα γύρω χωριά αποτελούν τόπους έλξης των Σπαρτιατών μερακλήδων.
Πριν το ΄65 οι συνήθειες των Σπαρτιατών και ιδίως των ανδρών ήταν τελείως διαφορετικές από σήμερα, αφού πρώτα έτρωγαν στο σπίτι τους και κατόπιν έβγαιναν στα ταβερνεία μόνο για κρασί, άντε συνοδευόμενο από ζβαν, ρέγκα και τυρί. Κι αυτά τα ταβερνεία βρίσκονταν εντός της Σπάρτης, αφού δεν υπήρχαν αυτοκίνητα για να πάνε μακρύτερα...
Κάθε Σάββατο δε, όταν είχε παζάρι και μαζεύονταν στη Σπάρτη από τα χωριά βγαίνανε υπαίθριοι ψήστες σουβλακιών, όπως ο Κοντάκος, με το καροτσάκι, το ξύλινο κασελάκι, τη λαδόκολλα, το λαδομπούκι και το ψωμί. Περνώντας τα χρόνια, άρχισαν να ψήνουν σουβλάκια και τα καφενεία, όπως του Κοψά, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 άνοιξαν τα γνωστά σουβλατζίδικα με τα πιτόγυρα, όπως του Κοντάκου.
Παρενθετικά, ας σημειώσουμε και την Πλαζ του Ματάλα, όπου τα καλοκαίρια στήνονταν γλέντια.
Τώρα, με το βοήθεια του αιωνίου Σπαρτιάτη έφηβου Πάναγιώτη Μορφογένη, ας καταγράψουμε αρκετά προπολεμικά εστιατόρια, οινομαγειρεία και ταβέρνες της Παλιάς Σπάρτης : «5Φ» (Μικέλη, Μανόκα), Φρέντζος, Μπέλμπας, Μπισμπής, Μηνακάκης, «Αβέρωφ», «Σεμίραμις», «Καλή Καρδιά», Μητρούσης, Τσέρτος, Φωτόπουλος, Κεφαλόπουλος, Τσούσης, Κακαλέτρης, Κορίννης, Λουμάκης, Φλέσσας, Σχηνού, Βάρλας, «Διεθνές», Λάμπρος, Μαρίνος, Τσακαλάκης, κ.ά.
Φυσικά και θα υπήρχαν κι άλλες, εμείς απλώς δίνουμε την ευκαιρία στους παλαιότερους για θύμισες...
Σήμερα, που τα αυτοκίνητα και τα ταξί αποτελούν αυτονόητα μέσα μεταφοράς, οι ταβέρνες της Σπάρτης έχουν μειωθεί, ενώ τα γύρω χωριά αποτελούν τόπους έλξης των Σπαρτιατών μερακλήδων.