Παρακολουθήσαμε στις τηλεοράσεις μας την έξωση, η οποία τελικά ανεστάλη, σε συνταξιούχο δημοσιογράφο για 15.000 ευρώ. Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο σπίτι της για να την υπερασπιστεί και να μη γίνει η έξωση. Παρόντας ήταν δικαστικός επιμελητής ο οποίος διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ότι εφαρμόζει το νόμο! Και θα πει κάποιος αφελής: γιατί η συνταξιούχος δημοσιογράφος δεν φώναζε την αστυνομία να την υπερασπιστεί; Δυστυχώς όμως η αστυνομία ήταν παρούσα για να εφαρμόσει αυτόν τον αντιλαϊκό νόμο. Άρα προστασία από πουθενά!

Ποιος ψήφισε το νόμο; Φυσικά η Βουλή. Τι γίνεται όμως όταν αυτοί που εκλέγονται από τον λαό ψηφίζουν νόμους ενάντια στο λαό; Και γενικά γεννάται το ερώτημα: πρέπει να τηρούμε τους νόμους; Η απάντηση είναι σε γενικές γραμμές, ναι, φυσικά πρέπει να τηρούμε τους νόμους. Δεν εννοείται Δημοκρατία χωρίς νόμους, αλλά πρέπει να υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αναφέρομαι φυσικά στους νόμους οι οποίοι είναι αντιλαϊκοί και ενάντια στα συμφέροντα του λαού. Για παράδειγμα ο νόμος που επικαλείτο ο δικαστικός επιμελητής για να πετάξει στο δρόμο την συνταξιούχο δημοσιογράφο.

Εδώ τώρα έρχεται η ευθύνη όλων μας. Αν καεί ο κήπος του γείτονα ο επόμενος κήπος που θα καεί είναι ο δικός μας. Πρέπει όλοι να αντιδρούμε και να συμπαραστεκόμαστε αλληλέγγυοι στην ανάγκη του διπλανού μας. Αγαθά όπως η παιδεία, η υγεία ,η εργασία και η πρώτη κατοικία πρέπει να προστατεύονται χωρίς όρους και όρια από τους νόμους του κράτους και να παρέχονται από αυτό. Είναι υποχρέωση του κράτους να παρέχει αυτά τα αγαθά στους πολίτες του. Εικόνες που βλέπαμε πριν λίγα χρόνια στην Ισπανία ήρθανε εχθές και στην Ελλάδα ,στα Ιλίσια συγκεκριμένα όπως προείπαμε.

Αν δεν σταματήσει αυτή η κατάσταση ΤΩΡΑ, θα γίνει γάγγραινα. Πρέπει να δώσουμε αγώνα όλοι μας όπως μας υπενθύμισε πρόσφατα και η γιορτή του Πολυτεχνείου.