Μειούμενο αλλά συχνό παραμένει το φαινόμενο πράξεων βίας σωματικής κατά κύριο λόγο εννοείται και λεκτικής δευτερευόντως εντός των πανεπιστημιακών χώρων είτε αυτά είναι πανεπιστημιακές αίθουσες και αμφιθέατρα είτε οι φοιτητικές εστίες που διαμένουν οι σπουδαστές.

Είναι αλήθεια ότι στη δημοκρατία δεν ανεχόμαστε την βία.

Βέβαια εδώ να αναφέρουμε ότι βία δεν είναι μόνο η σωματική ,δεν είναι μόνο η λεκτική δεν είναι μόνο ο ρατσισμός. Βία είναι και να μην έχει ένας πατέρας δουλειά, βία είναι να μην έχει μία μητέρα λεφτά να πάει στη λαϊκή, βία είναι να φοράνε τα παιδιά σκισμένα παπούτσια και να ντρέπονται να πάνε στο σχολείο.

Εν προκειμένω τώρα εδώ μιλάμε για τη βία της σωματική και τους βανδαλισμούς στους πανεπιστημιακούς χώρους που ανέφερα πιο πάνω.

Αν δεν σπάσεις αυγά ομελέτα δεν τρως.
Πολύ απλά πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτό το τσίρκο με τον κάθε πικραμένο να εκτονώνεται στην περιουσία των πανεπιστημίων. Μάλιστα όταν είναι εργαστήρια που γίνονται πειράματα και αίθουσες υπολογιστών ο εξοπλισμός εκεί είναι πανάκριβος.

Καταρχήν είμαι υπέρ των καταλήψεων υπο προϋποθέσεις. Δηλαδή αυτές να αναδεικνύονται δημοκρατικά. Δεν λέω από πλειοψηφίες και όχι μειοψηφίες γιατί αν η πλειοψηφία δεν πάει να ψηφίσει αυτομάτως κουμάντο κάνει η μειοψηφία όπως και στις εκλογές. Οπότε το βάρος είναι όχι στο πόσοι συμμετέχουν αλλά στην διαδικασία ανακηρύξεως μίας κατάληψης που θα το αναλύσω πιο κάτω.
 
Οι φοιτητές πού είτε σε επίδειξη των φρονημάτων τους, των φασιστικών αν και αποκηρύσσουν τον φασισμό μετά βδελυγμιας δήθεν, σπάνε περιουσίες που ανήκουν στην πανεπιστημιακή κοινότητα και προπάντων στους φοιτητές πρέπει να έρχονται αντιμέτωποι με τριών ειδών ποινές.

Ποινικές, δεν το αναλύω είναι εύκολα εννοούμενο και όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει.
Αστικές, δηλαδή να πληρώνουν τις ζημιές οι ίδιοι ή οι γονείς τους αλλιώς να δουλεύουν μορφές κοινωνικής εργασίας μέχρι να συμπληρωθεί το ποσό των ζημιών.
Πειθαρχικές για παράδειγμα αναστολή φοιτητικής ιδιότητας ή και κατάργηση αυτής.

Θέλεις κύριε να εκφραστεί και να έχεις την ελευθερία της έκφρασης σου; Και εμείς μαζί σου! Θα έχεις και συνέπειες γιατί η ελευθερία έχει όρια. Γιατί αλλιώς είναι ασυδοσία .Όταν παραβιάζεις τη δική μου ελευθερία εκεί σταματάει η δική σου. Να το πω απλά; Θέλεις ένα αμάξι. Ελευθερία χωρίς όρια σημαίνει ότι μπορείς να το κλέψεις χωρίς συνέπειες από τον νόμο. Ελευθερία με όρια σημαίνει ότι δεν μπορείς να μου κλέψεις το αμάξι να πας να δουλέψεις και αν το κλέψεις θα έχεις συνέπειες. Όσοι θέλετε ελευθερία χωρίς όρια, και κατά επέκταση σάτιρα χωρίς όρια και δικαιώματα που καταντάει σε δικαιωματισμό και τα λοιπά δηλαδή τα πάντα χωρίς όρια, όταν σας κλέψουν το αμάξι να μην πάτε στην αστυνομία που συνήθως την βρίζετε κιόλας. Να κάνετε μόκο.

Μέτρα με πανεπιστημιακές αστυνομίες, τουρνικέ δηλαδή μπάρες εισόδου, κάρτες εισόδου ακόμα και απλή επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας είναι γελοιότητες:
Πρώτον γιατί θα στερείται κάποιος μία βόλτα σε έναν πανεπιστημιακό χώρο για παράδειγμα όπως στην πανεπιστημιούπολη του ζωγράφου που ενδείκνυται για περπάτημα.
Δεύτερον μία μητέρα να ξεναγηθεί στο πανεπιστήμιο του παιδιού της.
Τρίτον ένας φίλος να δει τον φίλο του ή ένα αγόρι την κοπέλα του.
Και τέταρτον και σημαντικότερο να παρακολουθήσεις δωρεάν τα μαθήματα που επιθυμείς είτε για εγκυκλοπαιδικές γνώσεις είτε για να δώσεις κατατακτήριες και έτσι να μην πας στα φροντιστήρια και να χαλάσεις ένα σκασμό λεφτά. Αυτό το τελευταίο είναι πραγματικό περιστατικό. Το έκανε ο φίλος μου ο Κώστας που τελείωσε την πρώτη του σχολή ήθελε να γίνει γιατρός παρακολούθησε στο ΕΚΠΑ τα μαθήματα που εξετάστηκε στις κατατακτήριες γιατί μπορούσε να μπαίνει και να βγαίνει ελεύθερα και έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Αυτό είναι η μαγεία της δημοκρατίας και της δωρεάν δημόσιας παιδείας.

Όσον αφορά τις καταλήψεις
Όποιος δεν συμμετέχει στα κοινά να μην διαμαρτύρεται.
Πολύ καλά αν οι πολλοί δεν πηγαίνουν σε συνελεύσεις ορθά και σωστά αποφασίζουν οι λίγοι που παίρνουν μέρος σε αυτές όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις εκλογές. Όταν δεν πας να ψηφίσεις αφήνεις τον άλλον να αποφασίσει για . Το μεγάλο πρόβλημα στις δημοκρατίας είναι ότι δικαίωμα ψήφου έχουν και οι ανόητοι και μάλιστα ίση με τους έξυπνους. Αλλά δεν γίνεται και αλλιώς .

Οι καταλήψεις πρέπει να βγαίνουνε δημοκρατικά.
Δηλαδή με έλεγχο ποιοι ψηφίζουν και με αυστηρό έλεγχο στην καταμέτρηση των ψήφων.

Όταν αποφασιστεί κατάληψη αυτή που παίρνουν την απόφαση για κατάληψη του χώρου να δηλώνονται και ν έχουν και την ευθύνη του χώρου.
Με λίγα λόγια ό,τι ζημίες γίνουν τις πληρώνουν από την τσέπη τους.
Είσαι υπεύθυνος κατάληψης κύριε;
Να έχεις και την ευθύνη.
Δεν μπορείς; Κάλεσε την αστυνομία όταν χρειαστεί.
Δεν θες να καλέσεις την αστυνομία γιατί έχεις ιδεοληψίες;
Πλήρωσε από την τσέπη σου.

Και ας καταλάβουν κάποιοι ότι στις δημοκρατίες ισχύουν νόμοι.
Καλοί ή κακοί.
Το άσυλο δεν υπάρχει πλέον. Μας τελείωσε!
Ακούω πολλούς κολλημένους φοιτητές αριστερούς εννοείται όταν η αστυνομία εισέρχεται για παράδειγμα σε ένα πανεπιστήμιο να μιλάνε για καταπάτηση του ασύλου.
Δεν υπάρχει άσυλο!
Και το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει το άσυλο που πρέπει να υπάρχει . Των ιδεών.
Στη σχολή μου κάποιος είπε τον όρο λαθρομετανάστης και οι αναρχικοί έσπευσαν να τον πλακώσουν στο ξύλο.
Ευτυχώς κάποιοι των φυγάδευσαν.
Το άσυλο το κακώς νοούμενο που εννοεί η αριστερά δεν υπάρχει καταργήθηκε με νόμο και δεν έχει και νόημα να υπάρχει.
Τι είναι οι πανεπιστημιακοί χώροι για να μην εισέρχονται ή να εισέρχονται υπό προϋποθέσεις οι αστυνομικές αρχές;
Και γιατί να πρέπει να καλεί την αστυνομία μόνο ο πρύτανης η ολόκληρο συμβούλιο; Καταρχήν ώσπου να γίνει αυτό οι βάνδαλοι θα βρίσκονται σε άλλη χώρα.

Όταν σφαζόντουσαν στη σχολή μου αναρχικοί με ακροδεξιούς με καδρόνια με καρφιά και κάλεσαν το 100 τους είπα τι συμβαίνει και ότι πρέπει να έρθουν κλούβες των ΜΑΤ . Δεν ήρθε ποτέ κανείς γιατί έπρεπε να γίνει ολόκληρη σύσκεψη για να μη έχει πολιτικό κόστος η τότε κυβέρνηση στην καταπάτηση δήθεν του ασύλου.
Αυτό είναι το άσυλο που θέλετε;
Τέτοιο άσυλο να το φάτε στα μούτρα σας!

Για την ιστορία να αναφέρω ότι οι καταλήψεις έχουν κατορθώσει πολλά .Είναι το μεγάλο όπλο του φοιτητικού κινήματος.
Λόγω των καταλήψεων επί υπουργίας στο Παιδείας της Μαριέττας Γιαννάκου δεν πέρασε η αναθεώρηση του συντάγματος για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων τότε. Και δεν λέμε μη κρατικά. Όταν κάτι δεν είναι ναι είναι όχι. Όταν κάτι δεν είναι δημόσιο είναι ιδιωτικό τι να κάνουμε τώρα.
Για αυτό τώρα καταστρατηγούν το σύνταγμα και ιδρύονται τα ιδιωτικά χωρίς την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Και μην ελπίζουμε στις δικαστικές αρχές ότι θα βάλουν τα στήθη τους μπροστά . Θα το είχαν κάνει ήδη. Άλλωστε δεν το βάλανε στο δημοψήφισμα του Τσίπρα που έκανε το όχι ναι. Δηλαδή σε καραμπινάτη εφαρμογή διαφορετικής απόφασης από την εντολή του ελληνικού λαού.
Και φυσικά για άλλη μία φορά και πάντα δεν θα εκφράσω άποψη τι ψήφισα εγώ στο δημοψήφισμα. Εκφράζω όμως ότι με ενοχλεί ότι άλλα αποφάσισε ο ελληνικός και κυρίαρχος μόνο στα χαρτιά λαός και άλλα εφάρμοσε ο αγαπητός Alexis.

Στις δημοκρατίες πρέπει να δίνουμε μάχη για να εφαρμόζονται αυτά που θέλουν οι πολλοί όχι αυτά που θέλουμε εμείς.
Για αυτό έχει μείνει στην ιστορία πως έχει πει ο Βολταίρος πως αν και διαφωνώ με ό,τι λες θα δώσω και τη ζωή μου για να μπορείς να το λες.
Επίσης στην δημοκρατία κυριαρχεί η άποψη των πολλών αλλά δικαιώματα έχουν και οι μειοψηφίες.

*  Γεώργιος Αλατσάς: Πτυχιούχος Μαθηματικός - Διπλωματούχος Οικονομολόγος, Αρθρογράφος, Σχολιαστής, Αναλυτής