Κατά τον Εμφύλιο το πιστοποιητικό εντάχθηκε στα λεγόμενα «Έκτακτα Μέτρα», τα οποία ήταν ένα σύνολο θεσμών που είχαν στόχο τον έλεγχο και τον αποκλεισμό από το δημόσιο βίο όσων ήταν ύποπτοι για συνεργασία με τους αντάρτες και αργότερα όσων έδειχναν συμπάθεια προς την κομμουνιστική ιδεολογία.
Τελικά, το 1948 θεσμοθετήθηκαν ώστε να καλύπτουν όλο το δημόσιο τομέα. Ήταν απαραίτητα για την κατάληψη θέσεως δημοσίου ή δημοτικού υπαλλήλου, σε τράπεζες, σε κρατικούς οργανισμούς ή ιδρύματα κοινής ωφέλειας, ακόμα και σε πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις. Επίσης, μεταξύ άλλων, για την εγγραφή στα πανεπιστήμια, τη λήψη υποτροφιών, την έκδοση άδειας οδήγησης, άδειας κυνηγίου, διαβατηρίου, άδεια μικροπωλητή και άδεια μετανάστευσης. Επειδή απαιτούσαν ενδελεχή έρευνα του παρελθόντος του ατόμου, η διαδικασία έκδοσης τους ήταν μια χρονοβόρος διαδικασία που πολλές διαρκούσε έως και τρεις μήνες.
Τα πιστοποιητικά καταργήθηκαν στο χώρο της εκπαίδευσης το 1964, για να επανέλθουν το 1967 και να καταργηθούν εκ νέου το 1971 εν μέρει, με εξαίρεση τις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας.
Τελικά, καταργήθηκαν οριστικά το 1981.
Ένα τέτοιο παράδειγμα του έτους 1951, που εκδόθηκε για Σπαρτιάτη με σκοπό να λάβει μέρος στις εισαγωγικές εξετάσεις για τη Μηχανική Σχολή «Ο Προμηθέας», δημοσιεύουμε σήμερα, ως μικρό τεκμήριο μια άλλης εποχής, διάρκειας όμως 40 ετών, που ευτυχώς έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί...
