Εκδρομή του Γορτυνιακού συνδέσμου Σπάρτης στην περιοχή του Φενεού Κορινθίας
Μοιράσου το άρθρο:
26-10-2022
Την Κυριακή, 23 Οκτωβρίου 2022 ο Γορτυνιακός Σύνδεσμος Σπάρτης πραγματοποίησε εκδρομή των Μελών και Φίλων του στην περιοχή του Φενεού Κορινθίας
Η αναχώρηση έγινε στις 7 το πρωί από το χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης μέσα σε κλίμα χαράς κι ευφορίας. Ακολουθώντας την εθνική οδό Σπάρτης - Τρίπολης και στη συνέχεια τον αυτοκινητόδρομο Αθήνας - Καλαμάτας, με μια στάση σε κατάστημα εστίασης για τον πρωινό καφέ, ακολουθήσαμε κατόπιν την επαρχιακή οδό προς Βυτίνα, για να γίνει μετά παράκαμψη στη θρυλική 111 και ύστερα στην οδό την άγουσα προς Καλάβρυτα. Στο ύψος της Κλειτορίας παρεκκλίναμε, ανεβαίνοντας τις τραχειές αρκαδικές πλαγιές του Ολίγυρτου, ώσπου στην κορυφή του βουνού το τοπίο άλλαξε θεαματικά δίνοντας τη θέση του στο αλπικό τοπίο της κορινθιακής πλευράς γεμάτο από οξυκόρυφα έλατα. Κάτω χαμηλά είδαμε να απλώνεται ο κάμπος του Φενεού, που στο πολύ μακρινό παρελθόν ήταν ο βυθός μιας λίμνης, η οποία έχασε τα νερά της το έτος 1897 κι αποξηράνθηκε.
Κατεβαίνοντας στον κάμπο του Φενεού βρεθήκαμε στην πανέμορφη τεχνητή λίμνη Δόξα, η οποία περιτριγυρίζεται από μαυρόπευκα και στολίζεται ένα μικρό νησάκι επάνω στο οποίο υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου (Ποντικονήσι της Κορινθίας), το μοναδικό κτίσμα που διασώθηκε από τον κατακλυσμό του παλαιού μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου, το οποίο μεταφέρθηκε πιο ψηλά στις πλαγιές του βουνού κατά το τέλος του 17ου αιώνα. Η λίμνη Δόξα ανήκει στις περιοχές NATURA και είναι προστατευόμενη. Μοναδική παραφωνία οι δεκάδες πρόχειρες εγκαταστάσεις μικροπωλητών που ισχυρίζονται ότι διαθέτουν τοπικά προϊόντα και γίνονται ενίοτε φορτικοί στον επισκέπτη.
Από το λίμνη Δόξα ανηφορίζουμε στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Φονιά (Φενεός-Φονιάς), όπου μας αναμένει ο προηγούμενος πατήρ Γεννάδιος μιας και ο ηγούμενος πατήρ Αθανάσιος θα αργήσει λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Ανάβουμε ο κεράκι μας στον Τροπαιοφόρο και συγκεντρωνόμαστε το Καθολικό, όπου ο πατήρ Γεννάδιος μας μιλάει ακροθιγώς για την ιστορία της Μονής και για τη μεγάλη προσφορά της στον αγώνα του 1821. Σήμερα, δυστυχώς, υπάρχουν μόνο αυτοί οι δυο μοναχοί, οι οποίοι με τη βοήθεια ευσεβών λαϊκών υποδέχονται τους επισκέπτες και προσφέρουν τη γενναιόδωρη μοναστηριακή φιλοξενία. Από το εκθετήριο της Μονής αγοράζουμε αναμνηστικά θρησκευτικά εκθέματα και τη θρυλική «ροδοζάχαρη» (γλυκό κουταλιού τριαντάφυλλο), που παρασκευάζεται από εθελοντές υπό την εποπτεία του π. Γενναδίου.
Φεύγουμε από το μοναστήρι έμπλεοι πνευματικής χαράς και κάνουμε μια σύντομη επίσκεψη στο γραφικό κεφαλοχώρι της Γκούρας, για να ικανοποιήσουμε την επιθυμία του ζεύγους Παναγιώτη Δημήτρουλα και Μαρίας Παπαδάκου που ξεκίνησαν εδώ την κοινή ζωή τους κι έμειναν τρία χρόνια, αφού ο αγαπητός Πάνος διορίστηκε στο Γυμνάσιο της Γκούρας ως Φιλόλογος. Ύστερα πορευόμαστε στην περιοχή της Στυμφαλίας για να γευματίσουμε στην ταβέρνα - εστιατόριο του Γ. Κόλλια, που η μάνα του κατά σύμπτωση είναι Γορτύνια και κατάγεται από χωριό Πράσινο. Τα καταστήματα εστίασης εδώ είναι το ένα αντίγραφο του άλλου, αφού ετοιμάζουν και προσφέρουν σχεδόν το ίδιο μενού (γουρουνόπουλο σούβλας, κοντοσούβλι, κοκορέτσι, χορτόπιτες και άλλα συνοδευτικά). Το καλό κρασί ανεβάζει το κέφι και μερικοί μερακλήδες στήνουν το χορό.
Η ανάγκη να επισκεφτούμε έναν άλλο βασικό προορισμό της εκδρομής μας το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, που ανήκει στο Πολιτιστικό ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, όπως και το δικό μας Μουσείο Ελιάς και Λαδιού, βάζει τέλος στα γλέντια κι επισπεύδει την αναχώρησή μας. Το Μουσείο αυτό παρουσιάζει αρχαιολογικά ευρήματα, γεωλογικά και υδρολογικά στοιχεία, τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής και τη λαογραφία του τόπου. Στόχος είναι η οικολογική ευαισθητοποίηση των επισκεπτών του, που γνωρίζουν μέσω αυτού την ιστορία της Στυμφαλίας και τον τρόπο με τον οποίο η λίμνη επηρέασε την ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας.
Από το Μουσείο της Στυμφαλίας κατευθυνόμαστε στην παραλιακή πόλη του Κιάτου, η οποία με το λιμάνι της έπαιξε και παίζει μεγάλο ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Η στάση γίνεται στην όμορφη και καταπράσινη πλατεία Ελευθερίας, που βλέπει στο λιμάνι. Έχει σουρουπώσει όταν αναχωρούμε για την πόλη μας μέσω του αυτοκινητόδρομου Πατρών-Κορίνθου κι ακολούθως Αθηνών-Τριπόλεως. Η ώρα περνά ευχάριστα με επιλογές από το πλούσιο ρεπερτόριο του ελληνικού τραγουδιού και μερικά διασκεδαστικά ανέκδοτα που σκορπούν σε όλους το κέφι. Μια σύντομη στάση στο ΣΕΑ ΑΛΕΑ κι έπειτα ολοταχώς για τη Σπάρτη, όπου φτάνουμε περίπου στις 10 το βράδυ με έκδηλη των ευχαρίστηση όλων από την κυριακάτικη εκδρομική εξόρμηση του Συνδέσμου μας.
Ο Πρόεδρος
Μητράκος Ιωάννης
Κατεβαίνοντας στον κάμπο του Φενεού βρεθήκαμε στην πανέμορφη τεχνητή λίμνη Δόξα, η οποία περιτριγυρίζεται από μαυρόπευκα και στολίζεται ένα μικρό νησάκι επάνω στο οποίο υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου (Ποντικονήσι της Κορινθίας), το μοναδικό κτίσμα που διασώθηκε από τον κατακλυσμό του παλαιού μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου, το οποίο μεταφέρθηκε πιο ψηλά στις πλαγιές του βουνού κατά το τέλος του 17ου αιώνα. Η λίμνη Δόξα ανήκει στις περιοχές NATURA και είναι προστατευόμενη. Μοναδική παραφωνία οι δεκάδες πρόχειρες εγκαταστάσεις μικροπωλητών που ισχυρίζονται ότι διαθέτουν τοπικά προϊόντα και γίνονται ενίοτε φορτικοί στον επισκέπτη.
Από το λίμνη Δόξα ανηφορίζουμε στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Φονιά (Φενεός-Φονιάς), όπου μας αναμένει ο προηγούμενος πατήρ Γεννάδιος μιας και ο ηγούμενος πατήρ Αθανάσιος θα αργήσει λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Ανάβουμε ο κεράκι μας στον Τροπαιοφόρο και συγκεντρωνόμαστε το Καθολικό, όπου ο πατήρ Γεννάδιος μας μιλάει ακροθιγώς για την ιστορία της Μονής και για τη μεγάλη προσφορά της στον αγώνα του 1821. Σήμερα, δυστυχώς, υπάρχουν μόνο αυτοί οι δυο μοναχοί, οι οποίοι με τη βοήθεια ευσεβών λαϊκών υποδέχονται τους επισκέπτες και προσφέρουν τη γενναιόδωρη μοναστηριακή φιλοξενία. Από το εκθετήριο της Μονής αγοράζουμε αναμνηστικά θρησκευτικά εκθέματα και τη θρυλική «ροδοζάχαρη» (γλυκό κουταλιού τριαντάφυλλο), που παρασκευάζεται από εθελοντές υπό την εποπτεία του π. Γενναδίου.
Φεύγουμε από το μοναστήρι έμπλεοι πνευματικής χαράς και κάνουμε μια σύντομη επίσκεψη στο γραφικό κεφαλοχώρι της Γκούρας, για να ικανοποιήσουμε την επιθυμία του ζεύγους Παναγιώτη Δημήτρουλα και Μαρίας Παπαδάκου που ξεκίνησαν εδώ την κοινή ζωή τους κι έμειναν τρία χρόνια, αφού ο αγαπητός Πάνος διορίστηκε στο Γυμνάσιο της Γκούρας ως Φιλόλογος. Ύστερα πορευόμαστε στην περιοχή της Στυμφαλίας για να γευματίσουμε στην ταβέρνα - εστιατόριο του Γ. Κόλλια, που η μάνα του κατά σύμπτωση είναι Γορτύνια και κατάγεται από χωριό Πράσινο. Τα καταστήματα εστίασης εδώ είναι το ένα αντίγραφο του άλλου, αφού ετοιμάζουν και προσφέρουν σχεδόν το ίδιο μενού (γουρουνόπουλο σούβλας, κοντοσούβλι, κοκορέτσι, χορτόπιτες και άλλα συνοδευτικά). Το καλό κρασί ανεβάζει το κέφι και μερικοί μερακλήδες στήνουν το χορό.
Η ανάγκη να επισκεφτούμε έναν άλλο βασικό προορισμό της εκδρομής μας το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, που ανήκει στο Πολιτιστικό ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, όπως και το δικό μας Μουσείο Ελιάς και Λαδιού, βάζει τέλος στα γλέντια κι επισπεύδει την αναχώρησή μας. Το Μουσείο αυτό παρουσιάζει αρχαιολογικά ευρήματα, γεωλογικά και υδρολογικά στοιχεία, τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής και τη λαογραφία του τόπου. Στόχος είναι η οικολογική ευαισθητοποίηση των επισκεπτών του, που γνωρίζουν μέσω αυτού την ιστορία της Στυμφαλίας και τον τρόπο με τον οποίο η λίμνη επηρέασε την ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας.
Από το Μουσείο της Στυμφαλίας κατευθυνόμαστε στην παραλιακή πόλη του Κιάτου, η οποία με το λιμάνι της έπαιξε και παίζει μεγάλο ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Η στάση γίνεται στην όμορφη και καταπράσινη πλατεία Ελευθερίας, που βλέπει στο λιμάνι. Έχει σουρουπώσει όταν αναχωρούμε για την πόλη μας μέσω του αυτοκινητόδρομου Πατρών-Κορίνθου κι ακολούθως Αθηνών-Τριπόλεως. Η ώρα περνά ευχάριστα με επιλογές από το πλούσιο ρεπερτόριο του ελληνικού τραγουδιού και μερικά διασκεδαστικά ανέκδοτα που σκορπούν σε όλους το κέφι. Μια σύντομη στάση στο ΣΕΑ ΑΛΕΑ κι έπειτα ολοταχώς για τη Σπάρτη, όπου φτάνουμε περίπου στις 10 το βράδυ με έκδηλη των ευχαρίστηση όλων από την κυριακάτικη εκδρομική εξόρμηση του Συνδέσμου μας.
Ο Πρόεδρος
Μητράκος Ιωάννης
Η αναχώρηση έγινε στις 7 το πρωί από το χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης μέσα σε κλίμα χαράς κι ευφορίας. Ακολουθώντας την εθνική οδό Σπάρτης - Τρίπολης και στη συνέχεια τον αυτοκινητόδρομο Αθήνας - Καλαμάτας, με μια στάση σε κατάστημα εστίασης για τον πρωινό καφέ, ακολουθήσαμε κατόπιν την επαρχιακή οδό προς Βυτίνα, για να γίνει μετά παράκαμψη στη θρυλική 111 και ύστερα στην οδό την άγουσα προς Καλάβρυτα. Στο ύψος της Κλειτορίας παρεκκλίναμε, ανεβαίνοντας τις τραχειές αρκαδικές πλαγιές του Ολίγυρτου, ώσπου στην κορυφή του βουνού το τοπίο άλλαξε θεαματικά δίνοντας τη θέση του στο αλπικό τοπίο της κορινθιακής πλευράς γεμάτο από οξυκόρυφα έλατα. Κάτω χαμηλά είδαμε να απλώνεται ο κάμπος του Φενεού, που στο πολύ μακρινό παρελθόν ήταν ο βυθός μιας λίμνης, η οποία έχασε τα νερά της το έτος 1897 κι αποξηράνθηκε.
Κατεβαίνοντας στον κάμπο του Φενεού βρεθήκαμε στην πανέμορφη τεχνητή λίμνη Δόξα, η οποία περιτριγυρίζεται από μαυρόπευκα και στολίζεται ένα μικρό νησάκι επάνω στο οποίο υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου (Ποντικονήσι της Κορινθίας), το μοναδικό κτίσμα που διασώθηκε από τον κατακλυσμό του παλαιού μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου, το οποίο μεταφέρθηκε πιο ψηλά στις πλαγιές του βουνού κατά το τέλος του 17ου αιώνα. Η λίμνη Δόξα ανήκει στις περιοχές NATURA και είναι προστατευόμενη. Μοναδική παραφωνία οι δεκάδες πρόχειρες εγκαταστάσεις μικροπωλητών που ισχυρίζονται ότι διαθέτουν τοπικά προϊόντα και γίνονται ενίοτε φορτικοί στον επισκέπτη.
Από το λίμνη Δόξα ανηφορίζουμε στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Φονιά (Φενεός-Φονιάς), όπου μας αναμένει ο προηγούμενος πατήρ Γεννάδιος μιας και ο ηγούμενος πατήρ Αθανάσιος θα αργήσει λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Ανάβουμε ο κεράκι μας στον Τροπαιοφόρο και συγκεντρωνόμαστε το Καθολικό, όπου ο πατήρ Γεννάδιος μας μιλάει ακροθιγώς για την ιστορία της Μονής και για τη μεγάλη προσφορά της στον αγώνα του 1821. Σήμερα, δυστυχώς, υπάρχουν μόνο αυτοί οι δυο μοναχοί, οι οποίοι με τη βοήθεια ευσεβών λαϊκών υποδέχονται τους επισκέπτες και προσφέρουν τη γενναιόδωρη μοναστηριακή φιλοξενία. Από το εκθετήριο της Μονής αγοράζουμε αναμνηστικά θρησκευτικά εκθέματα και τη θρυλική «ροδοζάχαρη» (γλυκό κουταλιού τριαντάφυλλο), που παρασκευάζεται από εθελοντές υπό την εποπτεία του π. Γενναδίου.
Φεύγουμε από το μοναστήρι έμπλεοι πνευματικής χαράς και κάνουμε μια σύντομη επίσκεψη στο γραφικό κεφαλοχώρι της Γκούρας, για να ικανοποιήσουμε την επιθυμία του ζεύγους Παναγιώτη Δημήτρουλα και Μαρίας Παπαδάκου που ξεκίνησαν εδώ την κοινή ζωή τους κι έμειναν τρία χρόνια, αφού ο αγαπητός Πάνος διορίστηκε στο Γυμνάσιο της Γκούρας ως Φιλόλογος. Ύστερα πορευόμαστε στην περιοχή της Στυμφαλίας για να γευματίσουμε στην ταβέρνα - εστιατόριο του Γ. Κόλλια, που η μάνα του κατά σύμπτωση είναι Γορτύνια και κατάγεται από χωριό Πράσινο. Τα καταστήματα εστίασης εδώ είναι το ένα αντίγραφο του άλλου, αφού ετοιμάζουν και προσφέρουν σχεδόν το ίδιο μενού (γουρουνόπουλο σούβλας, κοντοσούβλι, κοκορέτσι, χορτόπιτες και άλλα συνοδευτικά). Το καλό κρασί ανεβάζει το κέφι και μερικοί μερακλήδες στήνουν το χορό.
Η ανάγκη να επισκεφτούμε έναν άλλο βασικό προορισμό της εκδρομής μας το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, που ανήκει στο Πολιτιστικό ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, όπως και το δικό μας Μουσείο Ελιάς και Λαδιού, βάζει τέλος στα γλέντια κι επισπεύδει την αναχώρησή μας. Το Μουσείο αυτό παρουσιάζει αρχαιολογικά ευρήματα, γεωλογικά και υδρολογικά στοιχεία, τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής και τη λαογραφία του τόπου. Στόχος είναι η οικολογική ευαισθητοποίηση των επισκεπτών του, που γνωρίζουν μέσω αυτού την ιστορία της Στυμφαλίας και τον τρόπο με τον οποίο η λίμνη επηρέασε την ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας.
Από το Μουσείο της Στυμφαλίας κατευθυνόμαστε στην παραλιακή πόλη του Κιάτου, η οποία με το λιμάνι της έπαιξε και παίζει μεγάλο ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Η στάση γίνεται στην όμορφη και καταπράσινη πλατεία Ελευθερίας, που βλέπει στο λιμάνι. Έχει σουρουπώσει όταν αναχωρούμε για την πόλη μας μέσω του αυτοκινητόδρομου Πατρών-Κορίνθου κι ακολούθως Αθηνών-Τριπόλεως. Η ώρα περνά ευχάριστα με επιλογές από το πλούσιο ρεπερτόριο του ελληνικού τραγουδιού και μερικά διασκεδαστικά ανέκδοτα που σκορπούν σε όλους το κέφι. Μια σύντομη στάση στο ΣΕΑ ΑΛΕΑ κι έπειτα ολοταχώς για τη Σπάρτη, όπου φτάνουμε περίπου στις 10 το βράδυ με έκδηλη των ευχαρίστηση όλων από την κυριακάτικη εκδρομική εξόρμηση του Συνδέσμου μας.
Ο Πρόεδρος
Μητράκος Ιωάννης
Κατεβαίνοντας στον κάμπο του Φενεού βρεθήκαμε στην πανέμορφη τεχνητή λίμνη Δόξα, η οποία περιτριγυρίζεται από μαυρόπευκα και στολίζεται ένα μικρό νησάκι επάνω στο οποίο υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου (Ποντικονήσι της Κορινθίας), το μοναδικό κτίσμα που διασώθηκε από τον κατακλυσμό του παλαιού μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου, το οποίο μεταφέρθηκε πιο ψηλά στις πλαγιές του βουνού κατά το τέλος του 17ου αιώνα. Η λίμνη Δόξα ανήκει στις περιοχές NATURA και είναι προστατευόμενη. Μοναδική παραφωνία οι δεκάδες πρόχειρες εγκαταστάσεις μικροπωλητών που ισχυρίζονται ότι διαθέτουν τοπικά προϊόντα και γίνονται ενίοτε φορτικοί στον επισκέπτη.
Από το λίμνη Δόξα ανηφορίζουμε στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Φονιά (Φενεός-Φονιάς), όπου μας αναμένει ο προηγούμενος πατήρ Γεννάδιος μιας και ο ηγούμενος πατήρ Αθανάσιος θα αργήσει λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Ανάβουμε ο κεράκι μας στον Τροπαιοφόρο και συγκεντρωνόμαστε το Καθολικό, όπου ο πατήρ Γεννάδιος μας μιλάει ακροθιγώς για την ιστορία της Μονής και για τη μεγάλη προσφορά της στον αγώνα του 1821. Σήμερα, δυστυχώς, υπάρχουν μόνο αυτοί οι δυο μοναχοί, οι οποίοι με τη βοήθεια ευσεβών λαϊκών υποδέχονται τους επισκέπτες και προσφέρουν τη γενναιόδωρη μοναστηριακή φιλοξενία. Από το εκθετήριο της Μονής αγοράζουμε αναμνηστικά θρησκευτικά εκθέματα και τη θρυλική «ροδοζάχαρη» (γλυκό κουταλιού τριαντάφυλλο), που παρασκευάζεται από εθελοντές υπό την εποπτεία του π. Γενναδίου.
Φεύγουμε από το μοναστήρι έμπλεοι πνευματικής χαράς και κάνουμε μια σύντομη επίσκεψη στο γραφικό κεφαλοχώρι της Γκούρας, για να ικανοποιήσουμε την επιθυμία του ζεύγους Παναγιώτη Δημήτρουλα και Μαρίας Παπαδάκου που ξεκίνησαν εδώ την κοινή ζωή τους κι έμειναν τρία χρόνια, αφού ο αγαπητός Πάνος διορίστηκε στο Γυμνάσιο της Γκούρας ως Φιλόλογος. Ύστερα πορευόμαστε στην περιοχή της Στυμφαλίας για να γευματίσουμε στην ταβέρνα - εστιατόριο του Γ. Κόλλια, που η μάνα του κατά σύμπτωση είναι Γορτύνια και κατάγεται από χωριό Πράσινο. Τα καταστήματα εστίασης εδώ είναι το ένα αντίγραφο του άλλου, αφού ετοιμάζουν και προσφέρουν σχεδόν το ίδιο μενού (γουρουνόπουλο σούβλας, κοντοσούβλι, κοκορέτσι, χορτόπιτες και άλλα συνοδευτικά). Το καλό κρασί ανεβάζει το κέφι και μερικοί μερακλήδες στήνουν το χορό.
Η ανάγκη να επισκεφτούμε έναν άλλο βασικό προορισμό της εκδρομής μας το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, που ανήκει στο Πολιτιστικό ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, όπως και το δικό μας Μουσείο Ελιάς και Λαδιού, βάζει τέλος στα γλέντια κι επισπεύδει την αναχώρησή μας. Το Μουσείο αυτό παρουσιάζει αρχαιολογικά ευρήματα, γεωλογικά και υδρολογικά στοιχεία, τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής και τη λαογραφία του τόπου. Στόχος είναι η οικολογική ευαισθητοποίηση των επισκεπτών του, που γνωρίζουν μέσω αυτού την ιστορία της Στυμφαλίας και τον τρόπο με τον οποίο η λίμνη επηρέασε την ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας.
Από το Μουσείο της Στυμφαλίας κατευθυνόμαστε στην παραλιακή πόλη του Κιάτου, η οποία με το λιμάνι της έπαιξε και παίζει μεγάλο ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Η στάση γίνεται στην όμορφη και καταπράσινη πλατεία Ελευθερίας, που βλέπει στο λιμάνι. Έχει σουρουπώσει όταν αναχωρούμε για την πόλη μας μέσω του αυτοκινητόδρομου Πατρών-Κορίνθου κι ακολούθως Αθηνών-Τριπόλεως. Η ώρα περνά ευχάριστα με επιλογές από το πλούσιο ρεπερτόριο του ελληνικού τραγουδιού και μερικά διασκεδαστικά ανέκδοτα που σκορπούν σε όλους το κέφι. Μια σύντομη στάση στο ΣΕΑ ΑΛΕΑ κι έπειτα ολοταχώς για τη Σπάρτη, όπου φτάνουμε περίπου στις 10 το βράδυ με έκδηλη των ευχαρίστηση όλων από την κυριακάτικη εκδρομική εξόρμηση του Συνδέσμου μας.
Ο Πρόεδρος
Μητράκος Ιωάννης