Γράφει η Ελένη Παπατσώρη

Επιστροφή με γλυκιά νοσταλγία. Πού; Στην αρχή της σχέσης μου με τη φύση, μητέρα και δασκάλα μου. Συγκεκριμένα στα πρώτα περπατήματά μου, που τα έκανα σε απευθείας επαφή μαζί της στο πετρώδες έδαφός της, σκληρό αλλά απροσδιόριστα ζεστό. Γλυκό.

Έτσι γεννήθηκε η σχέση μας, ένας άρρηκτος δεσμός, σχεδόν μαγευτικός. Την αγάπησα, την αφουγκράστηκα, ρουφούσα με ενδιαφέρον και προσήλωση τις διδαχές της, παρακολουθώντας τη λειτουργία της, σε ότι η ίδια καθορίζει σε απόλυτο βαθμό, και όχι μόνο. ΕΜΠΕΔΩΣΗ.

Μέρος της και ο άνθρωπος, με την παρέμβαση της νόησης βέβαια, ο οποίος καλείται να εναρμονίσει τον νου με τη φύση προκειμένου να βάλει ποιότητα στην ζωή του.

Βασικές της αρχές

Ελευθερία σε απόλυτο βαθμό όπως επιθυμείς, η οποία είναι δύναμη σε σύγκρουση με τους κανόνες της κοινότητας των ανθρώπων για την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας. (Έτσι λένε.) Η φύση τελικά επικρατεί, η πραγματικότητα δίνει την απόδειξη.

Αλήθεια, ακριβής ακόλουθη της ελευθερίας, δρόμος δύσκολος, σκληρός, όμως είναι ο μόνος φωτεινός.

Έρωτας, μία συναρπαστική λειτουργία της φύσης, για να πετυχαίνει την διαιώνιση των ειδών με το πιο ελκυστικό δέλεαρ, την γενετήσια ηδονή. H επιλογή δεν γίνεται με τον νου αλλά από έναν κοινό νόμο, αυτόν της έλξης, που αφορά όλα τα ζωντανά πλάσματα.

Θάνατος, σφαγή κάθε στιγμή, σε όλους τους οργανισμούς που υπάρχουν στη φύση. Σου παρουσιάζει με σαφήνεια πως και το δικό σου τέλος είναι το μόνο βέβαιο. Καλείσαι να συμβιβαστείς για να απολαύσεις ό,τι πιο πολύτιμο σου έχει χαριστεί. Η  ζωή.

Βρεθείτε κοντά της, θα γαληνέψει ο νους και η ψυχή σας, ψύχραιμες σκέψεις θα  ακολουθήσουν για απάντηση σε ό,τι σας απασχολεί. Εννοείται πως σε κάθε  παρέμβασή σας η ίδια αντιδρά και όχι λίγες φορές εκδικείται κιόλας.

Είναι όλα. Ανατολή και δύση.

Σας χαιρετώ,

Στο επανιδείν…