Για άλλη μια χρονιά αυτές τις ημέρες, η ιστορική μνήμη, έρχεται να μας θυμίσει τα γεγονότα των Ιμίων. Πολλά  γράφτηκαν, πολλά ειπώθηκαν , αλλά για τον προσεκτικό παρατηρητή ένα πράγμα αναδύεται ξεκάθαρα από αυτήν την υπόθεση. Το θάρρος τριών νέων ανθρώπων, στους οποίους έπεσε όλο το βάρος εκείνης  της κρίσης. «Από τα χείλια σας , κρέμεται αν θα γίνει πόλεμος» τους είχαν πει. Πολύ άσχημες οι καιρικές συνθήκες, αφόρητη η ψυχολογική πίεση, το μυαλό και η ψυχή θολωμένα, από την αγωνία και την αγρύπνια δεκάδων ωρών.

Παραβιασμένα κάθε όρια ανθρώπινου οργανισμού και ένα ακατάλληλο πτητικό μέσο, χωρίς ανάλογο εξοπλισμό για τέτοια αποστολή. Το πλήρωμα του ελικοπτέρου, μέσα σε πηκτό σκοτάδι, βροχή, άνεμο, κυματισμό, με σμπαραλιασμένη σωματική, ψυχική, πτητική κατάσταση και  μ’ ένα μικρό προβολέα κλήθηκε να ερευνήσει την δυτική βραχονησίδα.

Έπρεπε να μετρήσουν με τα μάτια,  τους βατραχανθρώπους   του εχθρού  που σφηνωμένοι στα βράχια, περίμεναν, με το θανατερό τους βλέμμα στα σκοπευτικά και το δάκτυλο στην απασφαλισμένη σκανδάλη. Αποστολή τρομακτικής δυσκολίας, ακόμη και με το πιο σύγχρονο εξοπλισμένο ελικόπτερο, ακόμη και με το έμπειρο πλήρωμα, του πλανήτη. Το πλήρωμα όλα αυτά τα ήξερε. Ο κυβερνήτης του ελικοπτέρου, γι αυτό δεν υπόγραψε την πτήση, όπως κανονικά επιβάλλεται  από τους κανονισμούς. Δεν την αποδέχτηκε ως αποστολή, γιατί όλα ήταν εκτός ορίων , αλλά την εκτέλεσε γιατί πίστευε ότι έπρεπε. Τέσσερις φορές γύρισε το ελικόπτερο, ψάχνοντας , πάνω από την βραχονησίδα. Τέσσερις φορές , πεισματικά, τον γύρο του θανάτου.

Η  υπερβατική αυτή απόφαση, είναι που κάνει την διαφορά, ανάμεσα στον άντρα και τον ήρωα, ανάμεσα στον κανένα  και τον Ένα. Ανάμεσα στην νίκη και την ήτα. Εκείνες τις στιγμές η σύγκρουση ανάμεσα στη αυτοσυντήρηση-σώμα  και την συνείδηση-καθήκον , είναι τρομαχτική. Είναι η στιγμή που πρέπει να συμπιεστεί το ασυμπίεστο, να στιφτεί το μάρμαρο.

Σήμερα η λέξη Υπέρβαση είναι η πιο επίκαιρη, στην νεότερη  ιστορία του ελληνισμού. Αν η ελληνική πολιτεία δεν υπερβεί, την κομματική φαγωμάρα, την υποκρισία της οικονομικής ελίτ, την  απαξίωση των ενόπλων δυνάμεων,  αν δεν υπερβούμε τους εαυτούς μας και δεν μεταβάλουμε την πατρίδα μας , σε μια σύγχρονη ανίκητη Σπάρτη, οι συμπληγάδες , που ταχύτατα κλείνουν γύρω μας  , θα μας αφανίσουν. Όπως ακριβώς έπαθε το Βυζάντιο.  Η υπέρβαση λοιπόν , του ηρωικού πληρώματος  είναι και η διαθήκη τους , γραμμένη με αίμα. Είναι το μήνυμα που πρέπει να μας διαπεράσει, ως τα εσώψυχα μας.

Aυτοί που έσυραν το άρμα του ελληνισμού στην ιστορία, είναι αυτοί που έκαναν αυτή την υπέρβαση. Ο καθένας στο πόστο του.

Σωκράτης,Λεωνίδας,Ρ.Φεραίος,Α.Διάκος,Βενιζέλος,Π.Μελάς,Αυξεντίου,Καραθανάσης,Βλαχά-κος,Γιαλοψος,Λιαντίνης,Τ.Παπαδόπουλος.

Τώρα έλαχε σε μας, να κρατήσουμε  όρθιο αυτό άρμα. Ο καθένας μας, στο πόστο του. Γιατί κάπου βαθιά μέσα μας, είναι κρυμμένοι οι Έλληνες. Και περιμένουν...          


Χαρίλαος Δαμιανάκος
Πρώην χειριστής ελικοπτέρων Πολ.Ναυτικού