Σε πρόσφατο δημοσίευμα Πελοποννησιακού μέσου, επισημάνθηκε μια εγγενής ανωμαλία του Καλλικρατικού συστήματος: (Κάθε) Περιφέρεια, μπορεί να δρα ως εποπτεύουσα αρχή των δήμων και των φορέων που εκ του νόμου έχουν το δικαίωμα ένταξης έργων. Άρα η Περιφέρεια μπορεί να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τη δυνατότητα να μοιράζει τα έργα. Επίσης και τα λοιπά κονδύλια (χορηγίες, προβολές, επικοινωνία). Από τη δυνατότητα του μοιράσματος, μπορεί να προκύψει ένα σύστημα «προθύμων» για την προβολή του έργου της Περιφέρειας. Ακόμη κι αν το έργο είναι φτωχό, με μονομέρεια ή και... ανύπαρκτο σε κρίσιμους τομείς.
Το άρθρο προχωρά και στην επισήμανση ότι η στη σημερινή πραγματικότητα, (κάθε) Περιφέρεια μπορεί να στήνει μηχανισμούς προκειμένου να ελέγχει τις εξελίξεις και να καλύψει το κενό που άφησε η διάλυση των μηχανισμών των κομμάτων.
Αυτό που δεν αναφέρεται είναι το ποιος τελικά μπορεί να ελέγξει την Περιφέρεια για τη διαχείριση και την κατανομή έργων και λοιπών κονδυλίων. Το σήμερα μιας περιοχής (π.χ. του Νομού Λακωνίας), εξαρτάται από τα μικρότερης κλίμακας έργα, π.χ. τα οδικά και υδρευτικά που είδαμε για το 2012. Ωστόσο το «αύριο», δηλ. η θέση της Λακωνίας στον παραγωγικό ιστό της χώρας, εξαρτάται περισσότερο από τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα. Στη Λακωνία όχι μόνο δεν βλέπουμε τέτοια έργα, αλλά ούτε και την ύπαρξη μηχανισμών για τη διεκδίκησή τους. Το δεύτερο, ανατροφοδοτεί επομένως το πρώτο.
Το σημαντικότερο έργο που εξαγγέλθηκε το 2012 ήταν η περιορισμένη επέκταση της προβλήτας του λιμένα Γυθείου. Το έργο αυτό δεν είναι ακριβώς ότι ανέφερε το «περιτύλιγμά» του. Επίσης δεν εντάσσεται σε κεντρικό αναπτυξιακό σχεδιασμό. Ενώ π.χ. στο γειτονικό Νομό Μεσσηνίας απειλήθηκε λαϊκή εξέγερση για το «Παραδείσια-Τσακώνα», τη σημασία του οποίου για τις ολιστικές φιλοδοξίες της Μεσσηνίας έχουμε αναδείξει.
Στη Λακωνία, το 2012 έφερε και τα εξής:
• Επέκταση προβλήτα λιμένος Γυθείου: Η περατζάδα των επισήμων στην αναγγελία του, μάλλον στόχευε να συγκαλύψει ότι το έργο έπρεπε να είναι σημαντικά μεγαλύτερο. Αναζητήσαμε Master Plan και δεν βρήκαμε. Ίσως δεν υπάρχει, αφού το έργο δεν αφορά συνολικά το λιμάνι. Βρήκαμε έτοιμο Master Plan (και με εναλλακτικό σχέδιο) για το λιμάνι της Καλαμάτας, στο οποίο συμμορφώνονται όλες οι παρεμβάσεις που πρόκειται να γίνουν. Στο Γύθειο, υπάρχει ακόμη σύγχυση σχετικά με το μήκος των σκαφών που θα δένουν ανά προβλήτα. Ακόμη και εάν αυτό είναι 200μ και αν το βάθος του λιμανιού γίνει 10.5μ, είναι μάλλον μικρά μεγέθη για τα σύγχρονα κρουαζιερόπλοια που διαπλέουν τη Μεσόγειο. Μένουν τα μελλοντικά ερωτήματα για την υποδοχή και τη διοχέτευση των επισκεπτών.
• Αεροδρόμιο Σπάρτης, παλαιό και νέο: Μετά το φιάσκο του αεροδρομίου της Τριπολιτσάς, η Περιφέρεια θα μπορούσε να δώσει έστω φραστική υποστήριξη δημιουργία του τρίτου αεροδρομίου της Πελοποννήσου στη Λακωνία. Αντί γι αυτό, δείχνει μάλλον να φοβάται τόσο πολύ το λόμπυ των Αργείων, που δεν έδωσε καν φραστική υποστήριξη στην επανεξέταση από το Δήμο Σπάρτης της αξιοποίησης του παλαιού αεροδρομίου στο Πυρί. Τώρα βέβαια, και ο ίδιος ο Δήμος Σπάρτης δείχνει αυτό να το έχει πάρει αρκετά χλιαρά, ενώ η κακοφωνία συνεχίζεται.
• Οδικό Δίκτυο: Την ομολογία ότι το «Λεύκτρο-Σπάρτη» θα είναι το τελευταίο που θα παραδοθεί, διαδέχτηκε μια ψύχραιμη σιωπή στη Λακωνία. Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι δεν πίστεψε κανείς το νέο χρονοδιάγραμμα που δόθηκε για την ολοκλήρωσή του. Η Λακωνική αδιαφορία όμως, μάλλον οφείλεται στην όψιμη αντίληψη ότι αυτό το έργο σημαίνει ίσως περισσότερα για την Καλαμάτα παρά για τη Σπάρτη. Κατά τα λοιπά, η Περιφέρεια φαίνεται να έθαψε τα καταδυτικά πάρκα και το λιμάνι Μονεμβασίας αλλά κυριότερα, το δρόμο «Αργος-Στούπα». Το δρόμο αυτόν, η ίδια εξήγγειλε ως ευρωπαϊκή υπόδειξη το Νοέμβριο του 2011. Όπως αποκαλύφθηκε από επίκαιρη ερώτηση βουλευτού του Νομού μας, δεν υπάρχει ιδιαίτερα σχέδιο ή χρονοδιάγραμμα για τη βελτίωση της οδού Σπάρτης-Γυθείου, παρά την εξέλιξη με το λιμάνι. Είναι προφανές –το έχουμε ξαναπεί- ότι κάποιοι θέλουν ο τουρισμός να σταματά στην Αργολίδα και τη Μεσσηνία.
• Παρενθετικά: Φαίνεται η Αρκαδία να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί τις δικές της θεματικές και χειμερινές (κυρίως) δυνατότητες. Οι οποίες δένουν συμπληρωματικά με αυτές της Λακωνίας. Είναι οι εγωισμοί μάλλον που εδώ δεν επιτρέπουν ρεαλιστική σκέψη.
• Φυσικό αέριο: Μετά την αποκλειστικότητα του Νομού να μη συνδεθεί με το σιδηροδρομικό δίκτυο του Τρικούπη -έχει υποστηριχθεί πως οφείλεται στην πολιτική πελατεία των Μαυρομιχαλαίων- διαπιστώσαμε ότι η Λακωνία αποτελεί το μοναδικό Νομό της Περιφέρειας, στον οποίο δεν σχεδιάζεται να επεκταθεί το δίκτυο φυσικού αερίου. Εκτός βέβαια από την άμεση διαφορά στην τσέπη του οικιακού καταναλωτή, η ύπαρξη φυσικού αερίου είναι ουσιαστικής σημασίας για τους παραγωγούς που έχουν θερμοκήπια αλλά και για την υποψηφιότητα του Νομού σε μελλοντική προσέλκυση παραγωγικών και ξενοδοχειακών επενδύσεων.
• Λοιπά έργα: Αφήνουμε την ενότητα αυτή στη διακριτική ευχέρεια των κυρίων τους. Δεν γνωρίζουμε κάτι ουσιαστικό. Από την καταιγιστική επικοινωνιακή επίθεση της Περιφέρειας τον περασμένο Νοέμβριο, δεν συγκινηθήκαμε ιδιαίτερα από τα πολλά «μικρά» έργα, στα όρια των τοπικών εργολάβων. Όμως ο Νομός χρειάζεται αναπτυξιακή χροιά, με έμφαση αρχικά στον τουρισμό και τη γεωργική παραγωγή.
Έχουμε υποστηρίξει -με παραδείγματα- ότι για να προκόψει στην Ελλάδα μια ετερόκλητη οικονομική κοινότητα όπως ένας Καποδιστριακός Νομός, χρειάζεται ισχυρή επιχειρηματική κουλτούρα και ουσιαστικές αστικές οικονομικές δομές: Επιμελητήρια, επαγγελματικά σωματεία, τοπικά ΜΜΕ. Η ρηχή επιχειρηματική κουλτούρα οδηγεί συνήθως σε ολιγαρχία. Σε αυτή την περίπτωση, αυξάνεται η σπουδαιότητα της κεντρικής εξουσίας, όπως αυτή εκφράζεται σε τοπικό επίπεδο (δήμοι), περιφερειακό (Περιφέρεια) και κεντρικό. Αν ούτε οι κρατικές δομές λειτουργούν σωστά, τότε ο Νομός οδηγείται σε ολιγαρχία και οπισθοδρόμηση.
Σε ορισμένα μέσα της Πελοποννήσου, διαβάζουμε ότι αυτό που εμείς αποκαλούμε «αναδυόμενο αναπτυξιακό έλλειμμα» για την περιοχή μας, αποδίδεται κυριότερα στις φιλοδοξίες που κατέχουν Περιφερειακά και Τοπικά πρόσωπα για την επόμενη μέρα τους. Δηλαδή να μεταπηδήσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Με αποτέλεσμα, στο περίπου ενάμισυ έτος που απομένει ως τις εκλογές της Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, ουσιαστικά να αναλώνονται σε διαχείριση αλλά κυριότερα, στο να στήνουν υποστηρικτικούς μηχανισμούς για τη δική τους μεταπήδηση. Ο χρόνος θα δείξει. Πάντως αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, σίγουρα δεν υλοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπως δείχνουν οι πολλαπλές και συνεχείς ρήξεις με τμήματα της κοινωνίας αλλά και με θεσμικούς φορείς και ΜΜΕ.
Αυτά ενώ στους περισσότερους λοιπούς Νομούς τα πράγματα «τρέχουν». Παρά την επισήμανση ενός εκ των τριών Λακώνων κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων, ότι «ώριμα έργα εντάσσονται…». Όμως τα έργα δεν ωριμάζουν όπως οι αγριελιές. Δηλαδή από μόνα τους.
Από την ομάδα των ειδικών συνεργατών της apela
Ανασκόπηση Λακωνίας 2012: Το ρηχό λιμάνι, το κοντό αεροδρόμιο και οι κακιές στράτες
Μοιράσου το άρθρο:
09-01-2013
Σε πρόσφατο δημοσίευμα Πελοποννησιακού μέσου, επισημάνθηκε μια εγγενής ανωμαλία του Καλλικρατικού συστήματος: (Κάθε) Περιφέρεια, μπορεί να δρα ως εποπτεύουσα αρχή των δήμων και των φορέων που εκ του νόμου έχουν το δικαίωμα ένταξης έργων. Άρα η Περιφέρεια μπορεί να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τη δυνατότητα να μοιράζει τα έργα. Επίσης και τα λοιπά κονδύλια (χορηγίες, προβολές, επικοινωνία). Από τη δυνατότητα του μοιράσματος, μπορεί να προκύψει ένα σύστημα «προθύμων» για την προβολή του έργου της Περιφέρειας. Ακόμη κι αν το έργο είναι φτωχό, με μονομέρεια ή και... ανύπαρκτο σε κρίσιμους τομείς.
Το άρθρο προχωρά και στην επισήμανση ότι η στη σημερινή πραγματικότητα, (κάθε) Περιφέρεια μπορεί να στήνει μηχανισμούς προκειμένου να ελέγχει τις εξελίξεις και να καλύψει το κενό που άφησε η διάλυση των μηχανισμών των κομμάτων.
Αυτό που δεν αναφέρεται είναι το ποιος τελικά μπορεί να ελέγξει την Περιφέρεια για τη διαχείριση και την κατανομή έργων και λοιπών κονδυλίων. Το σήμερα μιας περιοχής (π.χ. του Νομού Λακωνίας), εξαρτάται από τα μικρότερης κλίμακας έργα, π.χ. τα οδικά και υδρευτικά που είδαμε για το 2012. Ωστόσο το «αύριο», δηλ. η θέση της Λακωνίας στον παραγωγικό ιστό της χώρας, εξαρτάται περισσότερο από τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα. Στη Λακωνία όχι μόνο δεν βλέπουμε τέτοια έργα, αλλά ούτε και την ύπαρξη μηχανισμών για τη διεκδίκησή τους. Το δεύτερο, ανατροφοδοτεί επομένως το πρώτο.
Το σημαντικότερο έργο που εξαγγέλθηκε το 2012 ήταν η περιορισμένη επέκταση της προβλήτας του λιμένα Γυθείου. Το έργο αυτό δεν είναι ακριβώς ότι ανέφερε το «περιτύλιγμά» του. Επίσης δεν εντάσσεται σε κεντρικό αναπτυξιακό σχεδιασμό. Ενώ π.χ. στο γειτονικό Νομό Μεσσηνίας απειλήθηκε λαϊκή εξέγερση για το «Παραδείσια-Τσακώνα», τη σημασία του οποίου για τις ολιστικές φιλοδοξίες της Μεσσηνίας έχουμε αναδείξει.
Στη Λακωνία, το 2012 έφερε και τα εξής:
• Επέκταση προβλήτα λιμένος Γυθείου: Η περατζάδα των επισήμων στην αναγγελία του, μάλλον στόχευε να συγκαλύψει ότι το έργο έπρεπε να είναι σημαντικά μεγαλύτερο. Αναζητήσαμε Master Plan και δεν βρήκαμε. Ίσως δεν υπάρχει, αφού το έργο δεν αφορά συνολικά το λιμάνι. Βρήκαμε έτοιμο Master Plan (και με εναλλακτικό σχέδιο) για το λιμάνι της Καλαμάτας, στο οποίο συμμορφώνονται όλες οι παρεμβάσεις που πρόκειται να γίνουν. Στο Γύθειο, υπάρχει ακόμη σύγχυση σχετικά με το μήκος των σκαφών που θα δένουν ανά προβλήτα. Ακόμη και εάν αυτό είναι 200μ και αν το βάθος του λιμανιού γίνει 10.5μ, είναι μάλλον μικρά μεγέθη για τα σύγχρονα κρουαζιερόπλοια που διαπλέουν τη Μεσόγειο. Μένουν τα μελλοντικά ερωτήματα για την υποδοχή και τη διοχέτευση των επισκεπτών.
• Αεροδρόμιο Σπάρτης, παλαιό και νέο: Μετά το φιάσκο του αεροδρομίου της Τριπολιτσάς, η Περιφέρεια θα μπορούσε να δώσει έστω φραστική υποστήριξη δημιουργία του τρίτου αεροδρομίου της Πελοποννήσου στη Λακωνία. Αντί γι αυτό, δείχνει μάλλον να φοβάται τόσο πολύ το λόμπυ των Αργείων, που δεν έδωσε καν φραστική υποστήριξη στην επανεξέταση από το Δήμο Σπάρτης της αξιοποίησης του παλαιού αεροδρομίου στο Πυρί. Τώρα βέβαια, και ο ίδιος ο Δήμος Σπάρτης δείχνει αυτό να το έχει πάρει αρκετά χλιαρά, ενώ η κακοφωνία συνεχίζεται.
• Οδικό Δίκτυο: Την ομολογία ότι το «Λεύκτρο-Σπάρτη» θα είναι το τελευταίο που θα παραδοθεί, διαδέχτηκε μια ψύχραιμη σιωπή στη Λακωνία. Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι δεν πίστεψε κανείς το νέο χρονοδιάγραμμα που δόθηκε για την ολοκλήρωσή του. Η Λακωνική αδιαφορία όμως, μάλλον οφείλεται στην όψιμη αντίληψη ότι αυτό το έργο σημαίνει ίσως περισσότερα για την Καλαμάτα παρά για τη Σπάρτη. Κατά τα λοιπά, η Περιφέρεια φαίνεται να έθαψε τα καταδυτικά πάρκα και το λιμάνι Μονεμβασίας αλλά κυριότερα, το δρόμο «Αργος-Στούπα». Το δρόμο αυτόν, η ίδια εξήγγειλε ως ευρωπαϊκή υπόδειξη το Νοέμβριο του 2011. Όπως αποκαλύφθηκε από επίκαιρη ερώτηση βουλευτού του Νομού μας, δεν υπάρχει ιδιαίτερα σχέδιο ή χρονοδιάγραμμα για τη βελτίωση της οδού Σπάρτης-Γυθείου, παρά την εξέλιξη με το λιμάνι. Είναι προφανές –το έχουμε ξαναπεί- ότι κάποιοι θέλουν ο τουρισμός να σταματά στην Αργολίδα και τη Μεσσηνία.
• Παρενθετικά: Φαίνεται η Αρκαδία να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί τις δικές της θεματικές και χειμερινές (κυρίως) δυνατότητες. Οι οποίες δένουν συμπληρωματικά με αυτές της Λακωνίας. Είναι οι εγωισμοί μάλλον που εδώ δεν επιτρέπουν ρεαλιστική σκέψη.
• Φυσικό αέριο: Μετά την αποκλειστικότητα του Νομού να μη συνδεθεί με το σιδηροδρομικό δίκτυο του Τρικούπη -έχει υποστηριχθεί πως οφείλεται στην πολιτική πελατεία των Μαυρομιχαλαίων- διαπιστώσαμε ότι η Λακωνία αποτελεί το μοναδικό Νομό της Περιφέρειας, στον οποίο δεν σχεδιάζεται να επεκταθεί το δίκτυο φυσικού αερίου. Εκτός βέβαια από την άμεση διαφορά στην τσέπη του οικιακού καταναλωτή, η ύπαρξη φυσικού αερίου είναι ουσιαστικής σημασίας για τους παραγωγούς που έχουν θερμοκήπια αλλά και για την υποψηφιότητα του Νομού σε μελλοντική προσέλκυση παραγωγικών και ξενοδοχειακών επενδύσεων.
• Λοιπά έργα: Αφήνουμε την ενότητα αυτή στη διακριτική ευχέρεια των κυρίων τους. Δεν γνωρίζουμε κάτι ουσιαστικό. Από την καταιγιστική επικοινωνιακή επίθεση της Περιφέρειας τον περασμένο Νοέμβριο, δεν συγκινηθήκαμε ιδιαίτερα από τα πολλά «μικρά» έργα, στα όρια των τοπικών εργολάβων. Όμως ο Νομός χρειάζεται αναπτυξιακή χροιά, με έμφαση αρχικά στον τουρισμό και τη γεωργική παραγωγή.
Έχουμε υποστηρίξει -με παραδείγματα- ότι για να προκόψει στην Ελλάδα μια ετερόκλητη οικονομική κοινότητα όπως ένας Καποδιστριακός Νομός, χρειάζεται ισχυρή επιχειρηματική κουλτούρα και ουσιαστικές αστικές οικονομικές δομές: Επιμελητήρια, επαγγελματικά σωματεία, τοπικά ΜΜΕ. Η ρηχή επιχειρηματική κουλτούρα οδηγεί συνήθως σε ολιγαρχία. Σε αυτή την περίπτωση, αυξάνεται η σπουδαιότητα της κεντρικής εξουσίας, όπως αυτή εκφράζεται σε τοπικό επίπεδο (δήμοι), περιφερειακό (Περιφέρεια) και κεντρικό. Αν ούτε οι κρατικές δομές λειτουργούν σωστά, τότε ο Νομός οδηγείται σε ολιγαρχία και οπισθοδρόμηση.
Σε ορισμένα μέσα της Πελοποννήσου, διαβάζουμε ότι αυτό που εμείς αποκαλούμε «αναδυόμενο αναπτυξιακό έλλειμμα» για την περιοχή μας, αποδίδεται κυριότερα στις φιλοδοξίες που κατέχουν Περιφερειακά και Τοπικά πρόσωπα για την επόμενη μέρα τους. Δηλαδή να μεταπηδήσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Με αποτέλεσμα, στο περίπου ενάμισυ έτος που απομένει ως τις εκλογές της Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, ουσιαστικά να αναλώνονται σε διαχείριση αλλά κυριότερα, στο να στήνουν υποστηρικτικούς μηχανισμούς για τη δική τους μεταπήδηση. Ο χρόνος θα δείξει. Πάντως αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, σίγουρα δεν υλοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπως δείχνουν οι πολλαπλές και συνεχείς ρήξεις με τμήματα της κοινωνίας αλλά και με θεσμικούς φορείς και ΜΜΕ.
Αυτά ενώ στους περισσότερους λοιπούς Νομούς τα πράγματα «τρέχουν». Παρά την επισήμανση ενός εκ των τριών Λακώνων κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων, ότι «ώριμα έργα εντάσσονται…». Όμως τα έργα δεν ωριμάζουν όπως οι αγριελιές. Δηλαδή από μόνα τους.
Από την ομάδα των ειδικών συνεργατών της apela
Το άρθρο προχωρά και στην επισήμανση ότι η στη σημερινή πραγματικότητα, (κάθε) Περιφέρεια μπορεί να στήνει μηχανισμούς προκειμένου να ελέγχει τις εξελίξεις και να καλύψει το κενό που άφησε η διάλυση των μηχανισμών των κομμάτων.
Αυτό που δεν αναφέρεται είναι το ποιος τελικά μπορεί να ελέγξει την Περιφέρεια για τη διαχείριση και την κατανομή έργων και λοιπών κονδυλίων. Το σήμερα μιας περιοχής (π.χ. του Νομού Λακωνίας), εξαρτάται από τα μικρότερης κλίμακας έργα, π.χ. τα οδικά και υδρευτικά που είδαμε για το 2012. Ωστόσο το «αύριο», δηλ. η θέση της Λακωνίας στον παραγωγικό ιστό της χώρας, εξαρτάται περισσότερο από τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα. Στη Λακωνία όχι μόνο δεν βλέπουμε τέτοια έργα, αλλά ούτε και την ύπαρξη μηχανισμών για τη διεκδίκησή τους. Το δεύτερο, ανατροφοδοτεί επομένως το πρώτο.
Το σημαντικότερο έργο που εξαγγέλθηκε το 2012 ήταν η περιορισμένη επέκταση της προβλήτας του λιμένα Γυθείου. Το έργο αυτό δεν είναι ακριβώς ότι ανέφερε το «περιτύλιγμά» του. Επίσης δεν εντάσσεται σε κεντρικό αναπτυξιακό σχεδιασμό. Ενώ π.χ. στο γειτονικό Νομό Μεσσηνίας απειλήθηκε λαϊκή εξέγερση για το «Παραδείσια-Τσακώνα», τη σημασία του οποίου για τις ολιστικές φιλοδοξίες της Μεσσηνίας έχουμε αναδείξει.
Στη Λακωνία, το 2012 έφερε και τα εξής:
• Επέκταση προβλήτα λιμένος Γυθείου: Η περατζάδα των επισήμων στην αναγγελία του, μάλλον στόχευε να συγκαλύψει ότι το έργο έπρεπε να είναι σημαντικά μεγαλύτερο. Αναζητήσαμε Master Plan και δεν βρήκαμε. Ίσως δεν υπάρχει, αφού το έργο δεν αφορά συνολικά το λιμάνι. Βρήκαμε έτοιμο Master Plan (και με εναλλακτικό σχέδιο) για το λιμάνι της Καλαμάτας, στο οποίο συμμορφώνονται όλες οι παρεμβάσεις που πρόκειται να γίνουν. Στο Γύθειο, υπάρχει ακόμη σύγχυση σχετικά με το μήκος των σκαφών που θα δένουν ανά προβλήτα. Ακόμη και εάν αυτό είναι 200μ και αν το βάθος του λιμανιού γίνει 10.5μ, είναι μάλλον μικρά μεγέθη για τα σύγχρονα κρουαζιερόπλοια που διαπλέουν τη Μεσόγειο. Μένουν τα μελλοντικά ερωτήματα για την υποδοχή και τη διοχέτευση των επισκεπτών.
• Αεροδρόμιο Σπάρτης, παλαιό και νέο: Μετά το φιάσκο του αεροδρομίου της Τριπολιτσάς, η Περιφέρεια θα μπορούσε να δώσει έστω φραστική υποστήριξη δημιουργία του τρίτου αεροδρομίου της Πελοποννήσου στη Λακωνία. Αντί γι αυτό, δείχνει μάλλον να φοβάται τόσο πολύ το λόμπυ των Αργείων, που δεν έδωσε καν φραστική υποστήριξη στην επανεξέταση από το Δήμο Σπάρτης της αξιοποίησης του παλαιού αεροδρομίου στο Πυρί. Τώρα βέβαια, και ο ίδιος ο Δήμος Σπάρτης δείχνει αυτό να το έχει πάρει αρκετά χλιαρά, ενώ η κακοφωνία συνεχίζεται.
• Οδικό Δίκτυο: Την ομολογία ότι το «Λεύκτρο-Σπάρτη» θα είναι το τελευταίο που θα παραδοθεί, διαδέχτηκε μια ψύχραιμη σιωπή στη Λακωνία. Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι δεν πίστεψε κανείς το νέο χρονοδιάγραμμα που δόθηκε για την ολοκλήρωσή του. Η Λακωνική αδιαφορία όμως, μάλλον οφείλεται στην όψιμη αντίληψη ότι αυτό το έργο σημαίνει ίσως περισσότερα για την Καλαμάτα παρά για τη Σπάρτη. Κατά τα λοιπά, η Περιφέρεια φαίνεται να έθαψε τα καταδυτικά πάρκα και το λιμάνι Μονεμβασίας αλλά κυριότερα, το δρόμο «Αργος-Στούπα». Το δρόμο αυτόν, η ίδια εξήγγειλε ως ευρωπαϊκή υπόδειξη το Νοέμβριο του 2011. Όπως αποκαλύφθηκε από επίκαιρη ερώτηση βουλευτού του Νομού μας, δεν υπάρχει ιδιαίτερα σχέδιο ή χρονοδιάγραμμα για τη βελτίωση της οδού Σπάρτης-Γυθείου, παρά την εξέλιξη με το λιμάνι. Είναι προφανές –το έχουμε ξαναπεί- ότι κάποιοι θέλουν ο τουρισμός να σταματά στην Αργολίδα και τη Μεσσηνία.
• Παρενθετικά: Φαίνεται η Αρκαδία να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί τις δικές της θεματικές και χειμερινές (κυρίως) δυνατότητες. Οι οποίες δένουν συμπληρωματικά με αυτές της Λακωνίας. Είναι οι εγωισμοί μάλλον που εδώ δεν επιτρέπουν ρεαλιστική σκέψη.
• Φυσικό αέριο: Μετά την αποκλειστικότητα του Νομού να μη συνδεθεί με το σιδηροδρομικό δίκτυο του Τρικούπη -έχει υποστηριχθεί πως οφείλεται στην πολιτική πελατεία των Μαυρομιχαλαίων- διαπιστώσαμε ότι η Λακωνία αποτελεί το μοναδικό Νομό της Περιφέρειας, στον οποίο δεν σχεδιάζεται να επεκταθεί το δίκτυο φυσικού αερίου. Εκτός βέβαια από την άμεση διαφορά στην τσέπη του οικιακού καταναλωτή, η ύπαρξη φυσικού αερίου είναι ουσιαστικής σημασίας για τους παραγωγούς που έχουν θερμοκήπια αλλά και για την υποψηφιότητα του Νομού σε μελλοντική προσέλκυση παραγωγικών και ξενοδοχειακών επενδύσεων.
• Λοιπά έργα: Αφήνουμε την ενότητα αυτή στη διακριτική ευχέρεια των κυρίων τους. Δεν γνωρίζουμε κάτι ουσιαστικό. Από την καταιγιστική επικοινωνιακή επίθεση της Περιφέρειας τον περασμένο Νοέμβριο, δεν συγκινηθήκαμε ιδιαίτερα από τα πολλά «μικρά» έργα, στα όρια των τοπικών εργολάβων. Όμως ο Νομός χρειάζεται αναπτυξιακή χροιά, με έμφαση αρχικά στον τουρισμό και τη γεωργική παραγωγή.
Έχουμε υποστηρίξει -με παραδείγματα- ότι για να προκόψει στην Ελλάδα μια ετερόκλητη οικονομική κοινότητα όπως ένας Καποδιστριακός Νομός, χρειάζεται ισχυρή επιχειρηματική κουλτούρα και ουσιαστικές αστικές οικονομικές δομές: Επιμελητήρια, επαγγελματικά σωματεία, τοπικά ΜΜΕ. Η ρηχή επιχειρηματική κουλτούρα οδηγεί συνήθως σε ολιγαρχία. Σε αυτή την περίπτωση, αυξάνεται η σπουδαιότητα της κεντρικής εξουσίας, όπως αυτή εκφράζεται σε τοπικό επίπεδο (δήμοι), περιφερειακό (Περιφέρεια) και κεντρικό. Αν ούτε οι κρατικές δομές λειτουργούν σωστά, τότε ο Νομός οδηγείται σε ολιγαρχία και οπισθοδρόμηση.
Σε ορισμένα μέσα της Πελοποννήσου, διαβάζουμε ότι αυτό που εμείς αποκαλούμε «αναδυόμενο αναπτυξιακό έλλειμμα» για την περιοχή μας, αποδίδεται κυριότερα στις φιλοδοξίες που κατέχουν Περιφερειακά και Τοπικά πρόσωπα για την επόμενη μέρα τους. Δηλαδή να μεταπηδήσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Με αποτέλεσμα, στο περίπου ενάμισυ έτος που απομένει ως τις εκλογές της Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, ουσιαστικά να αναλώνονται σε διαχείριση αλλά κυριότερα, στο να στήνουν υποστηρικτικούς μηχανισμούς για τη δική τους μεταπήδηση. Ο χρόνος θα δείξει. Πάντως αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, σίγουρα δεν υλοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπως δείχνουν οι πολλαπλές και συνεχείς ρήξεις με τμήματα της κοινωνίας αλλά και με θεσμικούς φορείς και ΜΜΕ.
Αυτά ενώ στους περισσότερους λοιπούς Νομούς τα πράγματα «τρέχουν». Παρά την επισήμανση ενός εκ των τριών Λακώνων κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων, ότι «ώριμα έργα εντάσσονται…». Όμως τα έργα δεν ωριμάζουν όπως οι αγριελιές. Δηλαδή από μόνα τους.
Από την ομάδα των ειδικών συνεργατών της apela
