Δηλαδή τώρα για να χουμε και καλό ρώτημα, σαν πόσο νομίζεις εσύ ότι μπορεί να συνεχιστεί ακόμη αυτό το αλισβερίσι με τις προσκλήσεις κάθε που γίνεται εκδήλωση στο Σαινοπούλειο;

Τόσα χρόνια λέγαμε  «…εντάξει.. στην εποχή της τρυφής και της ψευδό - φουσκας ζούμε, ας κάνουν κουμάντο οι καμπόσοι να  βολεύουνε ημέτερους τζαμπατζήδες..»

Μα είναι δυνατόν και τώρα όμως στα χρόνια τούτα τα χαλεπά και ξελιγωμένα που ήρθαν όπου ο καθείς κόβει από όλα κάτι προκειμένου να αποφύγει τη κοπή του τραχήλου του, να συνεχούν κάποιοι να αποφασίζουν ποιοι έχουν και ποιοι όχι δικαίωμα πρόσβασης στον πολιτισμό;

«Πήγες στη παράσταση;»
«Πήγα»
«Πλήρωσες;»
«Κορόιδο είσαι;.. Αφού ξέρεις πως έχω τον τάδε, που τον προμηθεύει ο δείνα και …»

Και σωρό οι τέτοιες περιπτώσεις των τάδε και των δείνα, των έτσι και των αλλιώς, των μελών και των γνωστών, των φίλων και των συγγενών και εις τη τζαμπατζοσύνην σου ουκ έστι τέλος…

Και σωρό βέβαια και οι χαιρετούρες στην πρώτη σειρά των κερκίδων των μετά των κυρίων τους κυριών, που ως Μαριάνα Λάτση η καθεμιά νοιώθει να παρίσταται σε γκλάμουρ πρεμιέρα της Επιδαύρου..

Τα πράγματα νομίζω πως είναι απλά..

Εφόσον μιλάμε για ένα Ίδρυμα που συνδιοργανώνει το Πολιτιστικό καλοκαίρι με τον Δήμο στις αρμοδιότητες του οποίου εμπεριέχονται πολιτιστικοί σκοποί, το ζητούμενο κάθε φορά θα πρέπει να είναι ένα υψηλό επίπεδο εκδηλώσεων το οποίο θα παρακολουθήσουν υψηλός αριθμός ανθρώπων με το μικρότερο δυνατό κόστος.

Ο πολιτισμός είναι αγαθό. Είναι παιδεία. Είναι σκέψη. Είναι καλλιέργεια ψυχής. Είναι δημιουργία ανθρώπων με άποψη που θα φτιάξουν τον πολίτη του αύριο.

Είναι κρίμα πραγματικά τη στιγμή που ο καθείς έχει χάσει τουλάχιστον το 50% της οικονομικής δύναμης που διέθετε και με σπασμένα όλα τα ρεκόρ ανεργίας, να πρέπει να πληρώσει 15 ευρώ ( όσο δηλαδή περίπου ήταν πάντα) για μια δίωρη συναυλία, τη στιγμή που με τα μισά χρήματα θα μπορούσε να γίνει αυτό αν υπήρχε μια ισομερή συμμετοχή όλων των θεατών στο κόστος της εκδήλωσης. Είναι πραγματικά κρίμα!

Και τίθεται και ζήτημα φυσικά για τους διοργανωτές αν συνεχίζουν να εφαρμόζουν την ίδια τακτική που  μπορεί βέβαια να αποτελεί μια απλοϊκή μικρογραφία αυτού που σε άλλο επίπεδο και σε άλλα μεγέθη γινόταν παντού , εν τούτοις είναι ενδεικτικό της νοοτροπίας που δεν λέει να αλλάξει και που κάνει τον καθένα να θεωρεί τον εαυτό του ως Ναβουχοδονόσορ αν τύχει και βρεθεί έστω και σε μια θέση ας πούμε κάποιου διοικητικού συμβουλίου..

Ευχής έργο θα ήταν το επόμενο Πολιτιστικό καλοκαίρι να ξεκινήσει με σκισμένα τα χαρτιά αυτά των διακρίσεων. Να μην πέφτει έτσι καμιά σκιά πάνω σε εκείνα  τα όντως πολύ σημαντικά που συμβαίνουνε στο χώρο αυτό, παρά μόνο το άπλετο φως της παράστασης που δίκαια και με ομοιόμορφο τρόπο θα κατανέμεται πάνω σε όλους τους ενεργούς θεατές.


Γιάννης Βαρελλάς