Αλησμόνητοι Σπαρτιάτες
Μοιράσου το άρθρο:
09-10-2024
Γράφει ο Νίκος Νικηταρίδης
Φίλοι Σπαρτιάτες φύγατε
και πίσω δεν γυρνάτε,
πως άραγε περνάτε
στο φως του δειλινού;
Μόνους μας, μας αφήσατε,
πιοτό μονάχοι ήπιατε
και τίποτα δεν είπατε
στη θλίψη του μυαλού.
Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε
όσο και αν γεράσουμε
όσα και να περάσουμε
τη γεύση του κρασιού.
Ήταν φιλία αδελφική
σε κοινωνία ουτοπική,
κι εμείς ελάχιστοι, μικροί
μπρος στο Μεγάλο «Αλλού»...
και πίσω δεν γυρνάτε,
πως άραγε περνάτε
στο φως του δειλινού;
Μόνους μας, μας αφήσατε,
πιοτό μονάχοι ήπιατε
και τίποτα δεν είπατε
στη θλίψη του μυαλού.
Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε
όσο και αν γεράσουμε
όσα και να περάσουμε
τη γεύση του κρασιού.
Ήταν φιλία αδελφική
σε κοινωνία ουτοπική,
κι εμείς ελάχιστοι, μικροί
μπρος στο Μεγάλο «Αλλού»...
Φίλοι Σπαρτιάτες φύγατε
και πίσω δεν γυρνάτε,
πως άραγε περνάτε
στο φως του δειλινού;
Μόνους μας, μας αφήσατε,
πιοτό μονάχοι ήπιατε
και τίποτα δεν είπατε
στη θλίψη του μυαλού.
Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε
όσο και αν γεράσουμε
όσα και να περάσουμε
τη γεύση του κρασιού.
Ήταν φιλία αδελφική
σε κοινωνία ουτοπική,
κι εμείς ελάχιστοι, μικροί
μπρος στο Μεγάλο «Αλλού»...
και πίσω δεν γυρνάτε,
πως άραγε περνάτε
στο φως του δειλινού;
Μόνους μας, μας αφήσατε,
πιοτό μονάχοι ήπιατε
και τίποτα δεν είπατε
στη θλίψη του μυαλού.
Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε
όσο και αν γεράσουμε
όσα και να περάσουμε
τη γεύση του κρασιού.
Ήταν φιλία αδελφική
σε κοινωνία ουτοπική,
κι εμείς ελάχιστοι, μικροί
μπρος στο Μεγάλο «Αλλού»...