Εποχές ξέγνοιαστες, πιο χαλαρές και σίγουρα λιγότερο πιεστικές, όπου οι παλαιότεροι θα θυμόμαστε, καθώς περιμέναμε, με μια τηλεκάρτα ανά χείρας, να επικοινωνήσουμε ή να κανονίσουμε συνάντηση με φίλους ή κάποιο αίσθημα, όταν θέλαμε να μιλήσουμε εκτός σπιτιού… Ιδιαίτερα, όταν δεν υπήρχαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα κινητά και η άμεση επικοινωνία δεν ήταν απαραιτήτως κάτι δεδομένο, μιας και έπρεπε να βρεις τον άνθρωπο που ήθελες να καλέσεις σε σταθερό τηλέφωνο.
Σιγά – σιγά, με την επικράτηση της κινητής τηλεφωνίας, τα καρτοτηλέφωνα άρχισαν να χάνουν τη δυναμική τους και κάπου την προηγούμενη δεκαετία να μετατρέπονται σε αστικά μνημεία, που το κάθε ένα από αυτά έχει δεκάδες ιστορίες να διηγηθεί. Ιστορίες ανθρώπων που μέσα από αυτά κατάφεραν να επικοινωνήσουν και να εκφράσουν τη χαρά, τη λύπη, τον ενθουσιασμό, τη στεναχώρια τους…
Σήμερα, είναι αφημένα να θυμίζουν τις περασμένες εποχές. Πλέον αντί ανθρώπων που προσμένουν να τα χρησιμοποιήσουν ως μέσω επικοινωνίας, αποτελούν χώρους αναρτήσεων διαφόρων ειδών ανακοινώσεων, «φιλοξενούν» ποικίλα συνθήματα και από την βρώμα που έχουν όλες αυτές τις δεκαετίες, αδυνατούμε να φανταστούμε να πηγαίνει κάποιος «τολμηρός» να δοκιμάσει αν λειτουργούν ακόμα ή όχι.
Η παρουσία τους στην πόλη, όπως θα δείτε και στις παρακάτω εικόνες που κατέγραψε ο φακός μας, είναι αισθητή. Είναι απαραίτητος, επομένως, ο καθαρισμός τους, αλλά θα ήταν και καλό να γίνει η συντήρηση των συσκευών τους, ώστε να καταστούν και πάλι λειτουργικές και έτοιμες να δεχτούν την επόμενη κλήση…
Δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες από τα εναπομείναντα καρτοτηλέφωνα της Σπάρτης:
