notification icon
Θα θέλατε να σας ενημερώνουμε για τα έκτακτα γεγονότα ;

Πόρτολας: Ψυχολογία και οικονομική κρίση۬ οι πληροφορίες που μας «ταΐζουν» και η αλλοίωση της πραγματικότητας (μέρος 1ο)

slider_image

Μοιράσου το άρθρο:

03-05-2013

Μάζεψε πρώτα τα στοιχεία και μετά μπορείς να τα διαστρεβλώσεις όσο θες.
Mark Twain

Ένα ψέμα ειπωμένο πολλές φορές γίνεται αλήθεια.
Βλαντίμηρ Ίλιτς Λένιν


Παρακολουθώντας κάποιος τις πολιτικές διεργασίες, εύκολα ανακαλύπτει ότι η ουσία τους δεν έγκειται στο αποτέλεσμα και στη σημασία που αυτές έχουν στην καθημερινή πραγματικότητα του Έλληνα πολίτη, που υφίσταται τα πάνδεινα από τις αποφάσεις του Συστήματος, αλλά στο τρόπο με τον οποίο οι πληροφορίες επικοινωνούνται σε αυτόν.

Δηλαδή, κανένας από τις πηγές (κυβέρνηση, κόμματα, παρατρεχάμενοι του Συστήματος, κλπ.) αλλά και τους διαύλους επικοινωνίας (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, κλπ.) δεν ενδιαφέρεται για την πραγματική μετάδοση γεγονότων που θα αφορούσαν τη ζωή και το μέλλον του πολίτη, αλλά κύριος στόχος τους είναι πώς θα μεταδώσουν το μήνυμα που είναι αναγκαίο ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτα την αποβλάκωση και τον εκφοβισμό του κόσμου.

Μια βασική αρχή της Κυβερνητικής είναι ότι ένα σύστημα πλουσιότερο σε πληροφορία και φτωχότερο σε ενέργεια διευθύνει κάθε άλλο πλουσιότερο σε ενέργεια και φτωχότερο σε πληροφορία. Αυτό σημαίνει παροχή πληθώρας πληροφοριών ώστε να αδυνατεί ο πολίτης να τις επεξεργαστεί και συνεπώς να αποδέχεται την ερμηνεία που κάποιοι του παρέχουν (σκόπιμα), καθώς επιδιώκουν να αφομοιώσει όσα αυτοί θέλουν ώστε να γίνει απόλυτα χειρίσημος.

Εννοιολογικά η λέξη πληροφορία είναι σύνθετη και αποτελείται από τις λέξεις «πλήρης» και «φέρω», σηματοδοτώντας ένα νοητικό περιεχόμενο το οποίο είναι ολοκληρωμένο και σαφές. Σήμερα, λέμε ότι ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και της γνώσης. Λανθασμένα συνηθίσαμε να ταυτίζουμε τις παραπάνω έννοιες, εκλαμβάνοντας την όποια πληροφορία σαν γνώση. Επιστημονικά, η πληροφορία συνδέεται με τη μνήμη, ενώ η γνώση χρειάζεται ανώτερες νοητικές λειτουργίες όπως είναι η ανάλυση και η εξαγωγή συμπερασμάτων.

Φτάνουμε λοιπόν, στο πως οι «μάγειροι» των πληροφοριών διοχετεύουν τις πληροφορίες που τους συμφέρουν ή μετασχηματίζουν τις υπάρχουσες σε «εύπεπτες γνώσεις» για το χαζό κοσμάκη (όπως θεωρούν τον Έλληνα πολίτη), που κάθεται και τους ακούει αλλά το χειρότερο (γι’ αυτόν) τους πιστεύει, ή στο πως διαστρεβλώνουν μια πληροφορία που δεν τους συμφέρει και την καθιστούν μη πιστευτή άρα ακίνδυνη γι’ αυτούς. Οι τρόποι είναι πάρα πολλοί και η ανάλυσή τους θα απαιτούσε πολύ χρόνο και σελίδες. Εδώ θα παρουσιαστούν εν τάχει κάποιοι ενδεικτικοί.

♦ Στρέβλωση κατά την ανάλυση της πληροφορίας: Εδώ οι «ειδικοί της (παρα)πληροφόρησης» επικοινωνούν τις υπάρχουσες πληροφορίες αλλά με διαφορετικούς συμβολισμούς και εννοιολογικές ερμηνείες. Για παράδειγμα, οι συλλήψεις δύο-τριών επώνυμων ή και πολιτικών ερμηνεύεται και εμφανίζεται στον κόσμο ως άθλος των αρχών, ως έναρξη μιας εκκαθάρισης της «πολιτικής βρωμιάς» που κατάστρεψε τον Έλληνα και σαν επίτευξη απόδοσης δικαιοσύνης. Όμως, στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο από «στάχτη στα μάτια», μια προσπάθεια ενίσχυσης του αισθήματος δικαιοσύνης και ισονομίας ενώ υποκρύπτεται το γεγονός γιατί κάποιοι αφήνονταν επί σειρά ετών να κατακλέβουν όχι το κράτος αλλά τους συμπολίτες τους (αφού αυτοί με τους άμεσους ή έμμεσους φόρους χρηματοδοτούν το κράτος και τις λειτουργίες του). Ώρες ολόκληρες για τη σύλληψη του τάδε, ούτε λεπτό αναφοράς σε όσους τόσα χρόνια τον υπέθαλπαν ή συνεχίζουν κρυφά να το κάνουν ακόμα.
     
♦ Δημιουργία και διοχέτευση πληροφοριών κατά το δοκούν: Υποτίθεται ότι πληροφορία αναφέρεται σε κάποιο υπαρκτό γεγονός. Όμως κάποιοι (φανταστείτε ποιοι) μπορούν να τη δημιουργήσουν όταν αυτό καταστεί αναγκαίο από τις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες και σύμφωνα με τις πολιτικές τους επιδιώξεις. Οι πιο προχωρημένοι ρυθμιστές της κοινής γνώμης επιδίδονται στη συλλογή διαφόρων πληροφοριών και στη διοχέτευσή τους όταν θεωρήσουν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να «πνίξουν» τον κόσμο στη πληροφορία ή να τον αποπροσανατολίσουν με κάποιο άλλο γεγονός. Θυμηθείτε πριν μερικά χρόνια που τα νέα για πολιτικά σκάνδαλα χάθηκαν μέσα στις ειδήσεις για συγκρούσεις των δυνάμεων της αστυνομίας με τους (και καλά) «αναρχικούς».

♦ Γελιοποίηση: Ας υποθέσουμε ότι λαμβάνει χώρα ένα γεγονός που δε συμφέρει το Σύστημα και δε μπορεί να καλυφθεί. Τι κάνουν τα Συστημικά ΜΜΕ; Επιστρατεύουν τους λεγόμενους «γραφικούς» αναλυτές. Φωνακλάδες, «ελεύθεροι σκοπευτές» (της βλακείας τους κυρίως), συνωμοσιολόγοι, τρελοί εφευρέτες, πρώην «μυστικοί πράκτορες», άτομα που φέρουν συγκεκριμένη πολιτική «ταμπέλα» (άρα ο λόγος τους εύκολα ψυχολογιοποιείται) και άλλοι που συνήθως θα προκαλέσουν το γέλιο σε όσους παρακολουθήσουν τις αναλύσεις τους. Έτσι, κάθε λογική ερμηνεία του συγκεκριμένου γεγονότος θα καταστεί πια ευτράπελη και γελοία.

(συνεχίζεται στην επόμενη επικοινωνία μας, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ με υγεία και χαρά)


Νίκος Πόρτολας,
Αξιωματικός Π.Ν. ε.α. - Ψυχολόγος,
MSc ΔΜΥ, PhD Κοινωνικής Ψυχολογίας


Μάζεψε πρώτα τα στοιχεία και μετά μπορείς να τα διαστρεβλώσεις όσο θες.
Mark Twain

Ένα ψέμα ειπωμένο πολλές φορές γίνεται αλήθεια.
Βλαντίμηρ Ίλιτς Λένιν


Παρακολουθώντας κάποιος τις πολιτικές διεργασίες, εύκολα ανακαλύπτει ότι η ουσία τους δεν έγκειται στο αποτέλεσμα και στη σημασία που αυτές έχουν στην καθημερινή πραγματικότητα του Έλληνα πολίτη, που υφίσταται τα πάνδεινα από τις αποφάσεις του Συστήματος, αλλά στο τρόπο με τον οποίο οι πληροφορίες επικοινωνούνται σε αυτόν.

Δηλαδή, κανένας από τις πηγές (κυβέρνηση, κόμματα, παρατρεχάμενοι του Συστήματος, κλπ.) αλλά και τους διαύλους επικοινωνίας (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, κλπ.) δεν ενδιαφέρεται για την πραγματική μετάδοση γεγονότων που θα αφορούσαν τη ζωή και το μέλλον του πολίτη, αλλά κύριος στόχος τους είναι πώς θα μεταδώσουν το μήνυμα που είναι αναγκαίο ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτα την αποβλάκωση και τον εκφοβισμό του κόσμου.

Μια βασική αρχή της Κυβερνητικής είναι ότι ένα σύστημα πλουσιότερο σε πληροφορία και φτωχότερο σε ενέργεια διευθύνει κάθε άλλο πλουσιότερο σε ενέργεια και φτωχότερο σε πληροφορία. Αυτό σημαίνει παροχή πληθώρας πληροφοριών ώστε να αδυνατεί ο πολίτης να τις επεξεργαστεί και συνεπώς να αποδέχεται την ερμηνεία που κάποιοι του παρέχουν (σκόπιμα), καθώς επιδιώκουν να αφομοιώσει όσα αυτοί θέλουν ώστε να γίνει απόλυτα χειρίσημος.

Εννοιολογικά η λέξη πληροφορία είναι σύνθετη και αποτελείται από τις λέξεις «πλήρης» και «φέρω», σηματοδοτώντας ένα νοητικό περιεχόμενο το οποίο είναι ολοκληρωμένο και σαφές. Σήμερα, λέμε ότι ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και της γνώσης. Λανθασμένα συνηθίσαμε να ταυτίζουμε τις παραπάνω έννοιες, εκλαμβάνοντας την όποια πληροφορία σαν γνώση. Επιστημονικά, η πληροφορία συνδέεται με τη μνήμη, ενώ η γνώση χρειάζεται ανώτερες νοητικές λειτουργίες όπως είναι η ανάλυση και η εξαγωγή συμπερασμάτων.

Φτάνουμε λοιπόν, στο πως οι «μάγειροι» των πληροφοριών διοχετεύουν τις πληροφορίες που τους συμφέρουν ή μετασχηματίζουν τις υπάρχουσες σε «εύπεπτες γνώσεις» για το χαζό κοσμάκη (όπως θεωρούν τον Έλληνα πολίτη), που κάθεται και τους ακούει αλλά το χειρότερο (γι’ αυτόν) τους πιστεύει, ή στο πως διαστρεβλώνουν μια πληροφορία που δεν τους συμφέρει και την καθιστούν μη πιστευτή άρα ακίνδυνη γι’ αυτούς. Οι τρόποι είναι πάρα πολλοί και η ανάλυσή τους θα απαιτούσε πολύ χρόνο και σελίδες. Εδώ θα παρουσιαστούν εν τάχει κάποιοι ενδεικτικοί.

♦ Στρέβλωση κατά την ανάλυση της πληροφορίας: Εδώ οι «ειδικοί της (παρα)πληροφόρησης» επικοινωνούν τις υπάρχουσες πληροφορίες αλλά με διαφορετικούς συμβολισμούς και εννοιολογικές ερμηνείες. Για παράδειγμα, οι συλλήψεις δύο-τριών επώνυμων ή και πολιτικών ερμηνεύεται και εμφανίζεται στον κόσμο ως άθλος των αρχών, ως έναρξη μιας εκκαθάρισης της «πολιτικής βρωμιάς» που κατάστρεψε τον Έλληνα και σαν επίτευξη απόδοσης δικαιοσύνης. Όμως, στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο από «στάχτη στα μάτια», μια προσπάθεια ενίσχυσης του αισθήματος δικαιοσύνης και ισονομίας ενώ υποκρύπτεται το γεγονός γιατί κάποιοι αφήνονταν επί σειρά ετών να κατακλέβουν όχι το κράτος αλλά τους συμπολίτες τους (αφού αυτοί με τους άμεσους ή έμμεσους φόρους χρηματοδοτούν το κράτος και τις λειτουργίες του). Ώρες ολόκληρες για τη σύλληψη του τάδε, ούτε λεπτό αναφοράς σε όσους τόσα χρόνια τον υπέθαλπαν ή συνεχίζουν κρυφά να το κάνουν ακόμα.
     
♦ Δημιουργία και διοχέτευση πληροφοριών κατά το δοκούν: Υποτίθεται ότι πληροφορία αναφέρεται σε κάποιο υπαρκτό γεγονός. Όμως κάποιοι (φανταστείτε ποιοι) μπορούν να τη δημιουργήσουν όταν αυτό καταστεί αναγκαίο από τις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες και σύμφωνα με τις πολιτικές τους επιδιώξεις. Οι πιο προχωρημένοι ρυθμιστές της κοινής γνώμης επιδίδονται στη συλλογή διαφόρων πληροφοριών και στη διοχέτευσή τους όταν θεωρήσουν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να «πνίξουν» τον κόσμο στη πληροφορία ή να τον αποπροσανατολίσουν με κάποιο άλλο γεγονός. Θυμηθείτε πριν μερικά χρόνια που τα νέα για πολιτικά σκάνδαλα χάθηκαν μέσα στις ειδήσεις για συγκρούσεις των δυνάμεων της αστυνομίας με τους (και καλά) «αναρχικούς».

♦ Γελιοποίηση: Ας υποθέσουμε ότι λαμβάνει χώρα ένα γεγονός που δε συμφέρει το Σύστημα και δε μπορεί να καλυφθεί. Τι κάνουν τα Συστημικά ΜΜΕ; Επιστρατεύουν τους λεγόμενους «γραφικούς» αναλυτές. Φωνακλάδες, «ελεύθεροι σκοπευτές» (της βλακείας τους κυρίως), συνωμοσιολόγοι, τρελοί εφευρέτες, πρώην «μυστικοί πράκτορες», άτομα που φέρουν συγκεκριμένη πολιτική «ταμπέλα» (άρα ο λόγος τους εύκολα ψυχολογιοποιείται) και άλλοι που συνήθως θα προκαλέσουν το γέλιο σε όσους παρακολουθήσουν τις αναλύσεις τους. Έτσι, κάθε λογική ερμηνεία του συγκεκριμένου γεγονότος θα καταστεί πια ευτράπελη και γελοία.

(συνεχίζεται στην επόμενη επικοινωνία μας, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ με υγεία και χαρά)


Νίκος Πόρτολας,
Αξιωματικός Π.Ν. ε.α. - Ψυχολόγος,
MSc ΔΜΥ, PhD Κοινωνικής Ψυχολογίας


Η APELA προτείνει

image

Eτικέτες :
images Άρθρα
01-03-2024

Κοντούλα λεμονιά

images Άρθρα
19-01-2024

Αϊ Γιάννη μου

images Άρθρα
19-01-2024

Η «ΜΑΣΚΑ»

images Άρθρα
10-01-2024

Η Ρώμη του 2024