Η Ελλάδα του σήμερα αποτελεί μοναδική πλέον περίπτωση μιας χώρας για την οποία όλοι οι επίδοξοι εξωτερικοί της σωτήρες δεν μπορούν πλέον να συμφωνήσουν στο τι μέλλει γενέσθαι για μια  κρίση χρέους την οποία οι ακολουθούμενες πολιτικές της αυστηρής οικονομικής λιτότητας δεν φέρνουν τα αναμενόμενα  - επιθυμητά- αποτελέσματα.

Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος αλλά κατά την άποψη μου με φοβερά δυσανάλογο κοινωνικό κόστος για τους χειμαζόμενους Έλληνες πολίτες.

Οι προβλέψεις του ΔΝΤ οι οποίες αφορούν την Ελληνική οικονομία εξακολουθούν να είναι δυσοίωνες και αποτυπώνονται γλαφυρά σε όλες τις εκθέσεις που συντάσσονται. Σε αυτές πέραν της επιδεινούμενης ύφεσης τονίζεται η αύξηση της ανεργίας στο 25,4% το 2013, ( "World Economic Οutlook", "Fiscal Monitor", (October 2012), τα οποία είναι από τα πιο δύσκολα προς επίλυση οικονομικά προβλήματα της χώρας.

Ειδικότερα, το ΔΝΤ εκτιμά πως η Ελλάδα θα σημειώσει ύφεση 6%  το τρέχον έτος και 4% το επόμενο και ανάπτυξη 3,5% από το 2017, ενώ το έλλειμμα προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί στο 7,5% το 2012 και στο 4,7% το 2013.

Το ύψος του  ελλείμματος  θα συνεχίσει να αποκλιμακώνεται στο 3,4% το 2014 και θα υποχωρήσει στο 1,4% του ΑΕΠ το 2017.

Όπως αναφέρει το ΔΝΤ στις προβλέψεις του για την παγκόσμια οικονομία, στην Ελλάδα, η βαθύτερη του αναμενόμενου ύφεση και οι αστοχίες στην εφαρμογή των δημοσιονομικών μέτρων θα «περιπλέξουν την επίτευξη των φιλόδοξων στόχων για μείωση του ελλείμματος για μια ακόμα φορά». Ωστόσο, το κυκλικά προσαρμοζόμενο έλλειμμα θα συνεχίσει να εμφανίζει μεγάλες μειώσεις.

Το χρέος της χώρας αναμένεται να ανέλθει στο 170,7% του ΑΕΠ το 2012 και στο 181,8% του ΑΕΠ το 2013, από 165,4% το 2011.Το χρέος θα αρχίσει να αποκλιμακώνεται στη συνέχεια, αλλά κατά βραδύ τρόπο. Θα διαμορφωθεί σε 180,2% του ΑΕΠ το 2014, θα μειωθεί σε 174% του ΑΕΠ το 2015, σε 164,1% του ΑΕΠ το 2016 και σε 152,8% του ΑΕΠ το 2017. Βάσει του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής που προωθεί η Ελλάδα, το 2020 το χρέος θα πρέπει να είναι 120% ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Σε ότι αφορά την ανεργία στην Ελλάδα, το ΔΝΤ προβλέπει ότι αυτή θα διαμορφωθεί το 2012 στο 23,3%, ενώ το 2013 θα αυξηθεί στο 25,4%.

Όλα αυτά τα στοιχεία βέβαια τιθέμενα στην επιστημονική βάσανο δημιουργούν εύλογες αμφιβολίες για την επιτυχία της τεράστιας προσπάθειας του ελληνικού λαού για έξοδο από την κρίση που επιβλήθηκε σε αυτόν το 2010 ήδη βέβαια προσυμφωνημένη από το 2009 με τον τότε Διευθυντή του ΔΝΤ Κο Στρος Καν και του ¨Πρωθυπουργού του «Λεφτά υπάρχουν» Γεωργίου Παπανδρέου.

Οι προτεινόμενες λύσεις βρίσκονται σε πλείστες περιπτώσεις σε αντίθεση με τις ακολουθούμενες πολιτικές που επιβάλλονται από την Τρόϊκα, οι διαφωνίες μεταξύ των μερών της Τρόϊκα είναι πια εμφανείς και αφορούν στην αυστηρότητα -των υπαλλήλων αυτών- για τα μέτρα  αλλά και στο βασικό σημείο του ποιος θα επιβάλει την δική του ατζέντα.

Το ΔΝΤ  πιέζει για ένα νέο «κούρεμα»  του χρέους μέσω κουρέματος των διακρατούμενων ομολόγων από τις Κεντρικές τράπεζες των χωρών της ΕΕ αλλά  και της ΕΚΤ,. Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να έχουμε πίεση για αποχώρηση του ΔΝΤ από την Ελλάδα λόγω του όρου που υπάρχει στο καταστατικό του ότι δεν χρηματοδοτεί χρέη τα οποία χαρακτηρίζονται ως μη βιώσιμα, όλα αυτά προωθούνται εντέχνως με σκόπιμες διαρροές και δηλώσεις στελεχών του ΔΝΤ.

Η ΕΕ από τη άλλη μεριά μαζί με την ΕΚΤ  δεν θέλει σε καμία περίπτωση την λύση που προωθεί το ΔΝΤ,  είναι πράγμα που απεύχονται όλες οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ως κοστοβόρο για τους λαούς τους οι οποίοι θα πρέπει να χρεωθούν έστω και εμμέσως αυτή την διαφορά , το βασικότερο βέβαια θα είναι το πολιτικό κόστος που θα λάβουν οι κυβερνήσεις αυτών μια και θα τεθεί το ερώτημα γιατί το «κούρεμα» των ομολόγων δεν τέθηκε ως προοπτική από την αρχή, όταν τα ομόλογα ήταν στα χέρια ιδιωτών.

Όλα αυτά οδηγούν σε προσκόμματα αμφισβήτησης των τόσο επώδυνων για τον ελληνικό λαό μέτρων και κατά συνέπεια στη μη ολοκλήρωση της περίφημης έκθεσης της Τρόϊκα, επιφέροντας στην οικονομία κρίση αβεβαιότητας και στην αγορά  «νευρική» κρίση. Η τόσο αναμενόμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με στόχο την αύξηση της ρευστότητας στην αγορά με προφανή στόχο την τόνωση της, ταυτόχρονα με επιστροφή του εσωτερικού χρέους της κεντρικής κυβέρνησης προς τον ιδιωτικό τομέα αναβάλλονται μέχρι νεωτέρας και η  επίσκεψη της γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ μένει να μας κάνει να ευελπιστούμε ότι θα αποτελέσει προπομπό τουλάχιστον κάποιων θετικών «μηνυμάτων» τα οποία θα αποκωδικοποιηθούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

Ως κατάληξη μπορούμε να πούμε ότι την ώρα αυτή «όλα είναι πάνω στο τραπέζι», το «κούρεμα» των ομολόγων του Δημόσιου Ευρωπαϊκού τομέα πιθανά σε συνδυασμό με μια επιμήκυνση εφαρμογής των δεσμεύσεων της χώρας, οι διαρθρωτικές αλλαγές πρέπει να είναι καλά μελετημένες και όχι βιαστικές με έμφαση στην κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς ταξικά χαρακτηριστικά,  θα ήταν μια θετική εξέλιξη, καθώς και η περίφημη δόση η οποία μπορεί συνδυαστικά με επόμενες να πλησιάσει τα 40 δις Ευρώ, οι «ενέσεις» από μέτρα ανάπτυξης χρηματοδοτούμενα από το ΕΣΠΑ και την Ευρωπαϊκή τράπεζα Επενδύσεων μπορούν να δώσουν νέα πνοή στην αγορά, και να μετατρέψουν το κλίμα στην οικονομική ζωή της χώρας  βάζοντας το όριο προς τα κάτω στο δεδομένο σημείο.

Ο Ελληνικός λαός –όλοι μας- έχει αντέξει πολλά, θα αντέξει και αυτό, απλά θέλει να μπει ένα τέλος, έτσι ώστε να μαζέψει τις εναπομένουσες δυνάμεις του για να πορευτεί με την ελληνική ψυχή και υπερηφάνεια που τον χαρακτηρίζει διαχρονικά σε ένα μέλλον με προοπτική και ελπίδα το οποίο του αξίζει και το οποίο δικαιούται.



^{Πηγές: Καθημερινή, Reuters, ΑΜΠΕ, IMF}