Η ενασχόληση με τα κοινά είναι μια διαρκής άσκηση επικοινωνιακών σχέσεων. Αναμφίβολα υπάρχει η αντίληψη στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και στην αυτοδιοίκηση ότι είναι καθοριστικής σημασίας η διαχείριση της εικόνας.

Έτσι αυτοί που ασχολούνται με τα κοινά δεν αφήνουν γάμο, βάπτιση, κηδεία,εγκαίνια και οποιαδήποτε κοινωνική εκδήλωση για να διατηρήσουν την εικόνα τους αλώβητη στους ψηφοφόρους. Από την άλλη πλευρά μερικοί βουλευτές διαρκώς ερωτούν για ασήμαντα πράγματα ακόμη και για θέματα που δεν πρόκειται να γίνουν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η τακτική επιδοκιμάζεται από τους πολίτες, γιατί ο πολίτης ενδιαφέρεται για το ποιος του άλλαξε την καμένη λάμπα ή έκοψε τα χορτάρια απέναντι από το σπίτι του και δεν ενδιαφέρεται, ποιος είναι επαρκέστερος για την επίλυση ουσιαστικών προβλημάτων που θα οδηγήσουν την περιοχή στην ανάπτυξη και στην πρόοδο.

Η οικονομική κρίση απέδειξε το μέγεθος του παλαιοκομματισμού που διατρέχει άρχοντες και αρχόμενους. Οι πολίτες σε ένα μεγάλο ποσοστό επιβραβεύουν αυτούς που τους λένε ευχάριστα πράγματα. Για παράδειγμα αρκετοί πολιτικοί και στην Περιφέρεια Πελοποννήσου την περίοδο που ήταν στην επικαιρότητα το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων είχαν ταχθεί με φανατισμό να μην ανοίξουν, με το φαιδρό επιχείρημα, ότι  θα χαθεί η συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Τώρα πως επιτυγχάνεται η συνοχή της ελληνικής κοινωνίας, όταν ένας νέος ή νέα έχει αποφοιτήσει από την φαρμακευτική σχολή και δεν μπορεί να ανοίξει φαρμακείο εκεί που θέλει; Αυτή η ‘αποψη είναι εκτός ορίου κάθε λογικής. Με αυτή τη λογική παραμένουν κλειστές οι μεταφορές με αποτέλεσμα η μεταφορά της ντομάτας να στοιχίζει λιγότερο από την Ολλανδία παρά από την Κρήτη.

Αυτές οι λογικές και πρακτικές έχουν επικρατήσει στην πολιτική και έτσι ο παλαιοκομματισμός και οι πελατειακές σχέσεις  εξακολουθούν ‘’να δηλητηριάζουν’’το πολιτικό σύστημα. Η πολυεπίπεδη κρίση που βιώνει η χώρα ,θέλει πολιτικούς που βλέπουν το μέλλον και δεν έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στο μίζερο παρόν και το φαύλο παρελθόν.


Ανδρέας Δημητρακάκης