Στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης και του έντονου ανταγωνισμού ο αγρότης για να μπορέσει να επιβιώσει χρειάζεται συμμετοχικά σχήματα παρέμβασης. Ο σύγχρονος αγρότης είναι παραγωγός επιχειρηματίας και οι αγροτικές οργανώσεις πρέπει να παρεμβαίνουν στην προμήθεια εφοδίων αλλά και συγκέντρωσης αποθήκευσης των προϊόντων.

Οι αγρότες πρέπει να προχωρήσουν σε κοινοπρακτικές εταιρείες και ενώσεις οι οποίες θα λειτουργούν με σκοπό το κέρδος των εταίρων-μελών τους. Στόχος πρέπει να είναι η μείωση του κόστους παραγωγής με τη συνολική προμήθεια εργαλείων και εφοδίων και αποτελεσματική παρέμβαση στην τιμή πώλησης μέσα από τη συγκέντρωση και αποθήκευση ποσοτήτων προϊόντος. Οι σημερινοί αγρότες χρειάζονται ουσιαστικές- συμμετοχικές αγροτικές οργανώσεις και όχι κομματικούς διαχειριστές των επιδοτήσεων.

Ο σύγχρονος αγρότης πρέπει να μάθει να παράγει με επιχειρηματικά κριτήρια για την άμεση προώθηση του προϊόντος στην αγορά και να φροντίζει για την ικανοποίηση των αναγκών των καταναλωτών. Οι κοινοπρακτικές εταιρείες που θα δημιουργηθούν θα πρέπει να είναι προσανατολισμένες στην παραγωγή καινοτόμων και ποιοτικών προϊόντων  ώστε να προσφέρουν στον καταναλωτή υγεινα προϊόντα σε ανταγωνιστικές τιμές.

Τελείωσε η εποχή της ποσοτικής παραγωγής η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την ποιότητα των προσφερόμενων αγαθών και η οποία βασιζόταν σε μια αναποτελεσματική σχέση ποσότητας και επιδοτήσεων. Οι νέες αγροτικές οργανώσεις απαλλαγμένες από τον αμαρτωλό παρελθόν του κομματικού εναγκαλισμού, των συμβιβασμών και της αναποτελεσματικότητας, πρέπει να οργανωθούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια με στόχο τη αναγέννηση της αγροτικής παραγωγής η οποία θα στηρίζεται στην ποιότητα και την καινοτομία.


Ανδρέας Δημητρακάκης