Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα Ελληνικά μέσα ενημέρωσης και όχι μόνο μας παραμύθιαζαν για ακόμα μια φορά με διάφορες δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι η Κάμαλα Χάρις ήταν η καλύτερη επιλογή για την υφήλιο και ότι η εκλογή της ήταν σχεδόν βέβαιη. Ωστόσο, λίγο πριν τις εκλογές, ξαφνικά η βέβαιη νίκη της Κάμαλα μετατράπηκε σε μάχη στήθος με στήθος, αλλά όπως φαίνεται το στήθος που ανέφεραν, ήταν μεγαλύτερο από της Πάμελα Άντερσον...

Ήταν φανερό από νωρίς, πως ο Τραμπ θα κέρδιζε τις εκλογές, όπως και ότι η «χαζοχαρούμενη» υποψήφια Κάμαλα Χάρις θα είχε την τύχη της Χίλαρι Κλίντον, καθώς στην Αμερική ποτέ δεν εκλέγεται γυναίκα για Πρόεδρος, και πόσο μάλλον μία γυναίκα που εμφανίζεται να γελά ασταμάτητα όπου και αν βρεθεί, λες και κάποιος της λέει συνέχεια Ποντιακά ανέκδοτα. Και ενώ το βλέπαμε αυτό και το αισθανόμασταν, δηλαδή ότι οι Αμερικάνοι δεν πρόκειται να εκλέξουν γυναίκα για Πρόεδρο, δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε το γιατί!

Σήμερα, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2024, ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Θανάσης Διαμαντόπουλος εξήγησε στην ΕΡΤ κάποιους λόγους αυτού του φαινομένου, τους οποίους εμείς θα σας αναλύσουμε απλά και κατανοητά, με δικά μας λόγια.

Στην Αμερική κυριαρχούν οι Δημοκρατικοί (Αριστεροί) και οι Ρεπουμπλικάνοι (Δεξιοί), οι οποίοι ανταγωνίζονται εδώ και δεκαετίες για την προεδρία των ΗΠΑ. Η Αριστερή φιλοσοφία προάγει τη Δημοκρατία και την ισότητα μεταξύ φύλων και φυλών. Φαινομενικά, όλοι θα επιθυμούσαν μια κοινωνία όπου η ισότητα επικρατεί αρμονικά.

Ωστόσο, αυτή η στάση των Αριστερών που στηρίζει τα δικαιώματα ανεξαρτήτως φύλου ή χώρας καταγωγής κλπ., οδηγεί στην ανοιχτή υποδοχή μεταναστών και πολλές φορές ανεξέλεγκτα. Όταν μετανάστες από χώρες με διαφορετικές κοινωνικές νόρμες - όπως οι χώρες όπου οι γυναίκες καλούνται να φορούν μπούρκα και οι άνδρες να έχουν πολλές συζύγους - αποκτούν το δικαίωμα ψήφου στην χώρα που μετανάστευσαν, αυτοί είναι πιθανότερο να επιλέξουν έναν άνδρα υποψήφιο, σύμφωνα με τις δικές τους παραδόσεις.

Η Αριστερή πολιτική ανοίγει τις πύλες σε νέες κουλτούρες, και αυτό αλλάζει την ταυτότητα μιας χώρας. Το ίδιο αρχίζει να συμβαίνει και στην Ευρώπη, όταν όσοι προέρχονται από χώρες με διαφορετική κουλτούρα, αποκτούν δικαίωμα ψήφου.

Η κουλτούρα αυτών των ανθρώπων μπορεί να ενέχει αυταρχικά στοιχεία, τα οποία μπορεί να ενωθούν με ακροδεξιές τάσεις στις τοπικές κοινωνίες, οδηγώντας σε φαινόμενα τύπου Τραμπ, Όρμπαν, Μελόνι, Λεπέν κλπ. Βέβαια η Μελόνι και η Λεπέν, επιλέγονται από τους ντόπιους που θέλουν να προλάβουν το φαινόμενο των ΗΠΑ και να διώξουν τις διαφορετικές κουλτούρες από τη χώρα τους, τόσο για κοινωνικούς όσο και για οικονομικούς λόγους.

Με απλά λόγια, η ανεξέλεγκτη ισότητα που προωθείται από την Αριστερή φιλοσοφία, μπορεί τελικά να προκαλέσει ακραία πολιτικά φαινόμενα, τα οποία αν δεν περιοριστούν έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσουν σε καταστάσεις ακόμα όπως και αυτή του Χίτλερ, με καταστροφικά αποτελέσματα για τον κόσμο μας.

Το ίδιο θα συμβεί όταν πιέσουμε μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων και να τους επιβάλουμε για παράδειγμα πως οι ομοφυλόφιλοι είναι μία κανονικότητα. Αποσυμπιέζουμε μία πολύ μικρή μειονότητα ανθρώπων με το να τους αποδεχτούμε (με το ζόρι), αλλά όταν έρθει η αποσυμπίεση της μεγάλης ομάδας που πιέστηκαν να αποδεχτούν κάτι αφύσικο για το δικό τους μυαλό, λόγο μάζας τα πράγματα θα φτάσουν στα άκρα!

Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «παν μέτρον άριστον», δηλαδή η μέση οδός είναι η καλύτερη λύση για να αποφεύγουμε τα... άκρα. Σήμερα, οι Δυτικοί λαοί ταλαντεύονται ανάμεσα στα δύο άκρα, με τα αποτελέσματα που βλέπουμε. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Έλληνες, σπρώχνουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη από τα δεξιά προς το κέντρο, ενισχύουν το ΠΑΣΟΚ του καθαρόαιμου κέντρου, απομακρύνουν την ακροδεξιά και καταστρέφουν τον ΣΥΡΙΖΑ της «ισότητας των πάντων», αλλά παράλληλα αποθεώνουν και τον Χριστόδουλο που έλεγε στους νέους «ελάτε στην εκκλησία έτσι όπως ακριβώς είστε, με το τζιν, τα σκουλαρίκια και τις κοντές φούστες», μια σκέψη που μοιάζει Αριστερής φιλοσοφίας με σκοπό να μάθει στους νέους το σωστό, αυτό που θεωρεί σωστό η εκκλησία δηλαδή, η οποία είναι δεξιάς φιλοσοφίας. Οπότε με λίγα λόγια ο Χριστόδουλος πλησίαζε το κέντρο δηλαδή «παν μέτρον άριστον» και γι’ αυτό ήταν αποδεκτός από την πλειοψηφία των Ελλήνων.

Συμπέρασμα, αν ο Τραμπ είχε έναν Δημοκρατικό άνδρα απέναντι του, έστω και αν αυτός ήταν ο «κοιμισμένος» Τζο Μπάιντεν, ίσως έχανε!!!

Το άρθρο έχει συνταχθεί από Τεχνητή Νοημοσύνη ΑΙ της APELA