Θυμάμαι τα παλιά τα χρόνια να λένε οι γιαγιάδες και παππούδες μας «με αυτά τα λίγα στρέμματα ελιές 30 - 40, έφτιαξα σπίτι, σπούδασα τα παιδιά μου. Ελιές που ήταν αραιά φυτεμένες γιατί δεν υπήρχαν γεωτρήσεις και την ώρα της συγκομιδής, όλη η οικογένεια με τα 5 - 6 παιδιά στο χωράφι, με τα μουλάρια, τα κοφίνια στη μέση, και μάζεμα με τα χέρια.

Τα παιδιά ο παππούς τα σπούδασε, έφυγαν για τις πόλεις και αυτοί που έμειναν πίσω στο χωράφι, είναι λίγοι. Οι νεότεροι αγρότες λοιπόν, αυγάτισαν την περιουσία τους, φύτεψαν νέες ελιές όπου υπήρχαν κενά στο χωράφι, έβαλαν νερό, και οι οικογένειες με μέσο όρο 2 παιδιά, τα οποία τα σπουδάζουν και τα διώχνουν και αυτά να φύγουν μακριά από τα χωράφια (όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι).

Και τώρα; Τώρα που έχουμε 100 - 200 και βάλε στρέμματα ο καθένας; 1.000 - 2.000 - 5.000 δέντρα, ποιος θα τα μαζέψει; Εύκολη απάντηση, οι αλλοδαποί εργάτες, Αλβανοί, Ρουμάνοι, Πακιστανοί...

Όμως, είμαστε και πατριώτες, γιατί να δουλέψει ο Αλβανός και ο μετανάστης από τη Συρία ή από όποιο άλλο μέρος του κόσμου και να μας πάρει το μεροκάματο; Να τους διώξουμε λοιπόν, να πάνε αλλού. Και έφυγαν. Και πήγαν στη Γερμανία, στην Ισπανία, Αγγλία σε χώρες δηλαδή που οι κάτοικοι εκεί είναι «χαζοί» που τους δέχτηκαν. Και είμαστε χαρούμενοι που έφυγαν γιατί είμαστε πατριώτες.

Αλλά τώρα ήρθε η ώρα να μαζέψουμε ξανά τις ελιές μας, αυτά τα 1.000 - 2.000 δέντρα και βάλε. Αλλά βρε γαμώτο οι ξένοι έχουν φύγει. Οι Έλληνες και αυτοί που φώναζαν «να φύγουν οι μετανάστες» δεν πάνε να μαζέψουν ελιές, γιατί προφανώς έχουν εισόδημα από κάπου, από τον μπαμπά; Από τα νοίκια; Από το επίδομα; Πάντως από κάπου ζουν και δεν έχουν ανάγκη τη δουλειά.

Ευτυχώς όμως που κάποιοι ξένοι δεν έφυγαν, κάποιοι που ξέρουν τη δουλειά, πως να χειριστούν το δονητή, την ηλεκτρική λανάρα, γιατί με το χέρι δεν μαζεύονται τόσοι τόνοι πια!

Εδώ λοιπόν, στη Λακωνία και όχι μόνο, στα χωράφια, θα πρέπει να έρθουν να κάνουν μάθημα οι οικονομολόγοι φοιτητές και να δουν από κοντά, πως είναι «η προσφορά και η ζήτηση». Το μάθημα αυτό θα τους μείνει αξέχαστο για όλη τους τη ζωή, όπως το μαθαίνουν στην πράξη οι αγρότες.

Μάθημα πρώτον ( κοινά μαθηματικά )
Έχουμε π.χ. 100 αλλοδαπούς που μπορούν να μαζέψουν ελιές από 10.000 δέντρα. Αλλά εμείς έχουμε 50.000 δέντρα. Τι θα συμβεί; Η απάντηση απλή, δεν θα συλλεχτεί ο καρπός από 40.000 δέντρα.

Μάθημα δεύτερον (προσφορά και ζήτηση)
Όταν ένας εργάτης θέλει σε κανονικές συνθήκες 35? / 8ωρο και τον αναζητά ένας εργοδότης, ο εργάτης θα πληρωθεί 35?. Όταν υπάρχουν δύο εργάτες και ο εργοδότης θέλει έναν, τότε ο ένας θα πάρει 25? και ο άλλος 0?. Όταν υπάρχει ένας εργάτης και δύο εργοδότες, τότε ο εργάτης μπορεί να πάρει 40? από τον έναν και όταν τελειώσει, να πάει στον άλλον με άλλα 40?.

Μάθημα τρίτον (ο κλέψας του κλέψαντος)
Όταν υπάρχει ένας εργάτης και οι εργοδότες ξαφνικά γίνουν 10 τι θα συμβεί; Ο εργάτης που μπορεί να εξυπηρετήσει μόνο 2 ή 3 εργοδότες διαδοχικά, θα απαιτήσει 60? από τον κάθε έναν.

Αλλά τι θα συμβεί όταν ένας τέταρτος θα δώσει 65?, και στη συνέχεια ο πέμπτος 70?;

Θα ξεκινήσει ένας «πόλεμος» μεταξύ εργοδοτών (αγροτών) για το ποίος αντέχει να δώσει περισσότερα στον εργάτη, προκειμένου να κάνει τη δουλειά του.

Και ποιοι είναι αυτοί που μπορούν να δώσουν περισσότερα; Είναι αυτοί που έχουν πάρα πολλά στρέμματα και ο εργάτης θα μπορεί, χωρίς να αλλάζει συνεχώς αφεντικά, να παίρνει υψηλό μισθό από τον Νοέμβριο έως και τον Μάρτιο. Εκεί νιώθει σιγουριά και εκεί θα πάει.

Λοιπόν η Λακωνία ζει για πρώτη φορά τόσο έντονα «το κυνήγι του εργάτη» και μια αγροτική οικονομία κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα, γιατί οι πολιτικές του κράτους έδιωξαν τους ξένους εργάτες και «βόλεψαν» τους Έλληνες που δεν γίνονται πια εργάτες.


Υπάρχει λύση;
Ναι και όμως υπάρχει λύση, αλλά όχι για φέτος! Ποια είναι αυτή; Η καλύτερη λύση είναι αυτή που οι αγρότες ΔΕΝ θα χρειάζονται τους εργάτες, ή τουλάχιστον τόσους πολλούς. Έτσι από «φέτος» (και από τα προηγούμενα χρόνια, αλλά πολύ λιγότερο) έχουν ξεκινήσει ειδικά αυτοκινούμενα μηχανήματα δονητικά να μαζεύουν πάνω από 10 τόνους ελιές την ήμερα, αλλά πάλι σε συνεργεία με δεκάδες εργάτες. Εκεί λοιπόν έχουν πάει οι περισσότεροι εργάτες φέτος, σε αυτά τα συνεργεία.

Αυτά τα μηχανήματα κοστίζουν κάπου 70.000 ευρώ. Αλλά το μέλλον δείχνει ότι θα υπάρξει ανάγκη για μηχανήματα φθηνότερα και χωρίς εργάτες. Έτσι από του χρόνου, προβλέπουμε να υπάρχουν δονητικά μηχανήματα (όπως στο παρακάτω video) που θα προσαρμόζονται στα τρακτέρια μας, με υδραυλικά δίχτυα και με κόστος πάνω κάτω 20.000 ευρώ, κάτι που ο μέσος αγρότης μπορεί να αντέξει. Με αυτό τον τρόπο κούτσα στραβά ένας μικρομεσαίος αγρότης μόνος του με την βοήθεια ίσως ενός ή δύο ακόμα πιθανόν συγγενών του, θα μπορεί να μαζεύει όλα του τα χωράφια και να μην έχει ανάγκη κανέναν εργάτη. Και όταν ο αγρότης μαζέψει όλα του τα χωράφια, θα μπορούσε να βοηθήσει και τον γείτονα που δεν μπόρεσε να πάρει αυτό το μηχάνημα, με το αζημίωτο. Έτσι θα κάνει απόσβεση πολύ γρήγορα.

Αυτό λοιπόν, είναι άλλο ένα μάθημα που μπορούν να παρακολουθήσουν οι φοιτητές οικονομικών στην ύπαιθρο, την ανάγκη που δημιουργεί λύσεις. Δυστυχώς όμως, όταν του χρόνου ο αγρότης δεν θα έχει την ανάγκη των εργατών και μόνος του θα κάνει όλη τη δουλειά, αυτοί οι εργάτες που τώρα βρήκαν την ευκαιρία και ζητούν 70? μεροκάματο, όσο περίπου ενός γιατρού, από του χρόνου θα είναι άνεργοι! Αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει «αναρχία» στην αγορά και κανένα μέτρο.