notification icon
Θα θέλατε να σας ενημερώνουμε για τα έκτακτα γεγονότα ;

Η Βόρεια και η... Νότια Μακεδονία (!)

slider_image

Μοιράσου το άρθρο:

15-06-2018

Γράφει η Αναστασία Κανελλοπούλου*


Υπάρχουν δύο τρόποι για να προσεγγίσει κανείς τις πολιτικές εξελίξεις: αυτός που καθοδηγείται από το συναίσθημα που εδράζεται στις αξίες και στο αίσθημα δικαίου και αυτός που αντιμετωπίζει τα πράγματα στα πλαίσια του ρεαλισμού, της ψυχρής λογικής και σε συνάρτηση με τις εκάστοτε περιστάσεις και επιδιώξεις.

Ο δεύτερος τρόπος είναι εκείνος που εφαρμόζει η πλειονότητα του πολιτικού συστήματος, εκτός φυσικά των ισχυρών της γης,  προκειμένου να διασφαλίσει τις ισορροπίες και συμμαχίες που επιβάλλονται, ώστε να επιτύχει ποσοστό των επιδιωκόμενων στόχων του.

Η ελληνική κυβέρνηση ακολουθεί σαφώς το δεύτερο τρόπο, τον τρόπο της άσκησης πολιτικής με ρεαλισμό επιδιώκοντας το εφικτό. Γι’ αυτό και στην διαπραγμάτευση που παρακολουθήσαμε το τελευταίο διάστημα σχετικά με την ονομασία των Σκοπίων, διαπιστώσαμε πολύ διπλωματία, λιγότερο σεβασμό στην ιστορία μας και μεγάλη προσπάθεια επιτάχυνσης των διαδικασιών για την επίτευξη μιας άμεσης λύσης!

Βεβαίως είναι απολύτως σαφές ότι η Ελλάδα ανήκοντας στην Δύση, έχει υποχρέωση να στηρίξει συμφέροντα χωρών που ανήκουν στο ίδιο πολιτικό και φιλοσοφικό ρεύμα με αυτήν, και ιδιαίτερα να στηρίξει συμφέροντα σχηματισμών (ΝΑΤΟ, Ε.Ε.) από τους οποίους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η ύπαρξη, η ελευθερία, η οικονομική επιβίωση και η εξασφάλιση της ειρήνης για την χώρα μας.

Όταν, όμως, το διακύβευμα είναι τέτοιο ώστε να θίγει τα όρια της διασφάλισης της εθνικής οντότητας ενός κράτους, να παρακάμπτει την ιστορική αλήθεια και να προσβάλει αγώνες αιώνων, τότε δημιουργείται ένταση που αφυπνίζει το περί δικαίου αίσθημα του λαού, ξεσηκώνει συνειδήσεις και ανθρώπους από τον καναπέ και δημιουργεί διλήμματα στις κυβερνήσεις, των οποίων πρωταρχικός στόχος είναι να αφουγκράζονται την λαϊκή αντίδραση και να αναπροσαρμόζουν τις κινήσεις τους.

Μέχρι σήμερα όχι μόνον δεν έχει αμφισβητηθεί, αλλά αντίθετα έχει ασμένως υιοθετηθεί, ακόμα και από την Αρχή των Εθνοτήτων, ο ορισμός του Έθνους, όπως τον όρισε αρχικά ο Ηρόδοτος: «Το Ελληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι, ἤθεά τε ὁμότροπα...» Με άλλα λόγια, το έθνος στηρίζεται σε τέσσερες πυλώνες που είναι η εξ αίματος συγγένεια, η κοινή γλώσσα, η κοινή θρησκεία και η κοινή κουλτούρα.

Η γλώσσα αποτελεί τον βασικό πυλώνα για την δημιουργία της εθνότητας, μιας και αποτελεί τον κώδικα επικοινωνίας που είναι απαραίτητος για την αναγνώριση και αποδοχή του ομοεθνούς. Κατά συνέπεια η αναγνωριζόμενη από την τελική συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ «Μακεδονική» γλώσσα αποτελεί την βάση της εθνικής οντότητας που και με την βούλα πλέον θα μπορεί να αποκαλείται «Μακεδόνες»! Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ορθότητα του παραπάνω συλλογισμού, όπως δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι με την αποδοχή της «Μακεδονικής» γλώσσας, αποδέχεσαι κατ’ επέκταση και το «Μακεδονικό» Έθνος!

Όταν , λοιπόν, ως χώρα, που ιστορικά έχει καταγράψει την άρρηκτη και παγκοσμίως αναγνωρισμένη απόλυτη σύνδεσή της με τον όρο Μακεδονία και Μακεδόνες, ως κομμάτι της ελληνικής εθνικής οντότητας, ξαφνικά(!) αποδέχεσαι μια άλλη χώρα να ονομαστεί (Βόρεια) «Μακεδονία», η γλώσσα της «Μακεδονική» και οι κάτοικοί της «Μακεδόνες» τότε τι ακριβώς κάνεις πέρα από το να απεμπολείς κυριαρχικά, ιστορικά, πολιτισμικά, εθνικά δικαιώματά σου, στα πλαίσια βεβαίως της διεθνούς διπλωματίας(!) , η οποία, όμως, δεν φαίνεται τι ακριβώς υπηρετεί;

Μέχρι χθες πιστεύαμε ότι οι εξελίξεις των διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια, θα είναι θετικές για την Ελλάδα, εφόσον εμείς έχουμε το ισχυρότερο διαπραγματευτικό χαρτί, αφού τα Σκόπια είναι εκείνα που επιθυμούν διακαώς (και υπό το βάρος των πιέσεων διεθνών συμφερόντων) να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ, και η δική μας υπογραφή αποτελεί το διαβατήριό τους! Δυστυχώς, διαψευσθήκαμε για μια ακόμα φορά, όσοι ελπίζαμε και πιστεύαμε ότι η Ελληνική διπλωματία θα αντέξει τις πιέσεις, θα αντισταθεί στα συμφέροντα που επιδιώκουν λύση ό,τι να ναι, θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας και θα επιτρέψει να αποκατασταθεί η εθνική μας αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση.

Αυτό που είδαμε ως αποτέλεσμα, είναι μία ακόμα άτακτη υποχώρηση και μιας και βρισκόμαστε στην φάση εξόδου (!) από τα μνημόνια, όπως λένε, άρα και στην φάση της εθνικής μας απελευθέρωσης και ανεξαρτησίας, είναι μια ακόμα αδικαιολόγητη υποχώρηση, η οποία μάλλον εμπίπτει σε συμφωνίες που έγιναν πολύ πριν εμείς κατανοήσουμε τις κατευθύνσεις και επιδιώξεις της διεθνούς διπλωματίας.

Με την θεατρική πράξη που καλείται διαπραγμάτευση με τα Σκόπια, κλείνει το έργο που αποκαλείται Ελληνική κρίση! Διότι τα δώσαμε όλα! Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να δώσουμε! Και για όσους ισχυρίζονται ότι υπήρξε κακοδιαχείριση στην Ελλάδα και αυτό την οδήγησε στο νέο αυτό μοντέλο αποικιοκρατίας που υπηρετείται από τον υπερδανεισμό, μπορούμε να απαντήσουμε ότι, ναι, σαφώς υπήρξε κακοδιαχείριση, αλλά υπήρξε και μια περίεργη ανοχή αυτής της κακοδιαχείρισης από τους δανειστές, συμπεριφορά που δεν δικαιολογείται, όταν και ο τελευταίος μικροδανειζόμενος ξέρει ότι για να σου δώσουν ένα δάνειο σε περνούν από κόσκινο και υποθηκεύουν και τα δισέγγονά σου! Κατά συνέπεια το παιχνίδι φαίνεται να ήταν σικέ και να είχε πολύ μακροπρόθεσμους και αόρατους για μας τους αφελείς, στόχους, οι οποίοι εμφανίζονται ένας ένας να εξυπηρετούνται πλέον με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο!

Και μένει να απαντήσουμε στο ερώτημα: Μέχρι πού πρέπει να φθάσουμε για να ισχύσει επιτέλους το κεκτημένο των διεθνών συνθηκών και για την Ελλάδα; Πώς θα οδηγηθούμε  σε διεξόδους που θα δικαιώνουν τις ιστορικές και υπαρξιακές μας επιδιώξεις ως έθνος, αν δεν το επιδιώξει αυτό  η πολιτική ηγεσία του τόπου;

Από την πλευρά του κόσμου φαίνεται ότι μοναδικό όπλο του είναι η ειρηνική διαμαρτυρία και τα συλλαλητήρια που διοργανώνονται με σκοπό το αυτονόητο. Όχι υπηρετώντας άλλες προσωπικές ή κομματικές στρατηγικές, αλλά υπηρετώντας το περί δικαίου αίσθημα ως έθνος και ως λαός που σέβεται την ιστορική του κληρονομιά και αναγνωρίζει το χρέος του να την υπερασπισθεί.

Γι’ αυτό αποτελεί άλλο ένα μεγάλο λάθος η αποχή της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, όταν διαφωνεί με τις διαπραγματεύσεις και με την συμφωνία όπως δημοσιοποιήθηκε, από την διαμαρτυρία που διατρανώνεται με συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια κλιμακούμενα σε όλη την Επικράτεια. Είμαστε όλοι κουρασμένοι από όσα βιώσαμε τα τελευταία χρόνια και πραγματικά δεν έχουμε το απαιτούμενο κουράγιο να διεκδικήσουμε κεκτημένα που χάνονται σε στιγμές, αν και χτίστηκαν σε αιώνες! Γι’ αυτό πρέπει να συγκεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις και ενωμένοι να καταθέσουμε την ψυχή μας στην διεκδίκηση και στην διαμαρτυρία που στρέφεται εναντίον κάθε άδικης μεταχείρισης της Ελλάδας. Άλλωστε αυτή η λαϊκή διαμαρτυρία μπορεί να αποτελέσει και την καλύτερη υποστήριξη του Πρωθυπουργού για να εντείνει την προσπάθεια για όσο γίνεται μικρότερη υποχώρηση στις πιέσεις που του ασκούνται.

Και όλα αυτά γιατί η εθνική μας υπόσταση δεν αποτελεί ένα οποιοδήποτε κεκτημένο! Μπορούμε να ζήσουμε και με μεγαλύτερη οικονομική λιτότητα, όπως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την ιστορία μας, χωρίς την αίσθηση της ασφάλειας της εθνικής μας υπόστασης. Πρέπει να ακολουθήσουμε την φιλοσοφική άποψη του Γκάντι που για να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση και τις αντοχές της δικής του πατρίδας, τους έλεγε: «Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς»!

Εμείς πρέπει να βρεθούμε σύντομα στην τελική φάση αυτού του έργου και όσους μας αγνόησαν, μας κορόιδεψαν και μας πολέμησαν, πρέπει να τους «νικήσουμε», αποκαθιστώντας την κανονικότητα στην κοινωνία μας, στην γειτονιά μας, στην ζωή των παιδιών μας, ανατροφοδοτώντας με θετική ενέργεια την  σκέψη μας, ενισχύοντας με αγωνιστικότητα το πνεύμα μας και επιδεικνύοντας εμπράκτως με την συμμετοχή και την φυσική παρουσία μας το σθένος όσων γνωρίζουν να κρατούν Θερμοπύλες!!!! Και να θυμόμαστε καλά ότι «Κανείς δεν μπορεί να μας πληγώσει χωρίς τη συγκατάθεσή μας» (Γκάντι), η οποία συγκατάθεση μπορεί πολύ απλά να είναι και η επίδειξη αδράνειας!!!


*Η Αναστασία (Τασία) Κανελλοπούλου, είναι εκπαιδευτικός, Πολιτική Επιστήμων με MA στο  Public Management, πρώην Νομάρχης και Περιφερειάρχης
Γράφει η Αναστασία Κανελλοπούλου*


Υπάρχουν δύο τρόποι για να προσεγγίσει κανείς τις πολιτικές εξελίξεις: αυτός που καθοδηγείται από το συναίσθημα που εδράζεται στις αξίες και στο αίσθημα δικαίου και αυτός που αντιμετωπίζει τα πράγματα στα πλαίσια του ρεαλισμού, της ψυχρής λογικής και σε συνάρτηση με τις εκάστοτε περιστάσεις και επιδιώξεις.

Ο δεύτερος τρόπος είναι εκείνος που εφαρμόζει η πλειονότητα του πολιτικού συστήματος, εκτός φυσικά των ισχυρών της γης,  προκειμένου να διασφαλίσει τις ισορροπίες και συμμαχίες που επιβάλλονται, ώστε να επιτύχει ποσοστό των επιδιωκόμενων στόχων του.

Η ελληνική κυβέρνηση ακολουθεί σαφώς το δεύτερο τρόπο, τον τρόπο της άσκησης πολιτικής με ρεαλισμό επιδιώκοντας το εφικτό. Γι’ αυτό και στην διαπραγμάτευση που παρακολουθήσαμε το τελευταίο διάστημα σχετικά με την ονομασία των Σκοπίων, διαπιστώσαμε πολύ διπλωματία, λιγότερο σεβασμό στην ιστορία μας και μεγάλη προσπάθεια επιτάχυνσης των διαδικασιών για την επίτευξη μιας άμεσης λύσης!

Βεβαίως είναι απολύτως σαφές ότι η Ελλάδα ανήκοντας στην Δύση, έχει υποχρέωση να στηρίξει συμφέροντα χωρών που ανήκουν στο ίδιο πολιτικό και φιλοσοφικό ρεύμα με αυτήν, και ιδιαίτερα να στηρίξει συμφέροντα σχηματισμών (ΝΑΤΟ, Ε.Ε.) από τους οποίους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η ύπαρξη, η ελευθερία, η οικονομική επιβίωση και η εξασφάλιση της ειρήνης για την χώρα μας.

Όταν, όμως, το διακύβευμα είναι τέτοιο ώστε να θίγει τα όρια της διασφάλισης της εθνικής οντότητας ενός κράτους, να παρακάμπτει την ιστορική αλήθεια και να προσβάλει αγώνες αιώνων, τότε δημιουργείται ένταση που αφυπνίζει το περί δικαίου αίσθημα του λαού, ξεσηκώνει συνειδήσεις και ανθρώπους από τον καναπέ και δημιουργεί διλήμματα στις κυβερνήσεις, των οποίων πρωταρχικός στόχος είναι να αφουγκράζονται την λαϊκή αντίδραση και να αναπροσαρμόζουν τις κινήσεις τους.

Μέχρι σήμερα όχι μόνον δεν έχει αμφισβητηθεί, αλλά αντίθετα έχει ασμένως υιοθετηθεί, ακόμα και από την Αρχή των Εθνοτήτων, ο ορισμός του Έθνους, όπως τον όρισε αρχικά ο Ηρόδοτος: «Το Ελληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι, ἤθεά τε ὁμότροπα...» Με άλλα λόγια, το έθνος στηρίζεται σε τέσσερες πυλώνες που είναι η εξ αίματος συγγένεια, η κοινή γλώσσα, η κοινή θρησκεία και η κοινή κουλτούρα.

Η γλώσσα αποτελεί τον βασικό πυλώνα για την δημιουργία της εθνότητας, μιας και αποτελεί τον κώδικα επικοινωνίας που είναι απαραίτητος για την αναγνώριση και αποδοχή του ομοεθνούς. Κατά συνέπεια η αναγνωριζόμενη από την τελική συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ «Μακεδονική» γλώσσα αποτελεί την βάση της εθνικής οντότητας που και με την βούλα πλέον θα μπορεί να αποκαλείται «Μακεδόνες»! Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ορθότητα του παραπάνω συλλογισμού, όπως δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι με την αποδοχή της «Μακεδονικής» γλώσσας, αποδέχεσαι κατ’ επέκταση και το «Μακεδονικό» Έθνος!

Όταν , λοιπόν, ως χώρα, που ιστορικά έχει καταγράψει την άρρηκτη και παγκοσμίως αναγνωρισμένη απόλυτη σύνδεσή της με τον όρο Μακεδονία και Μακεδόνες, ως κομμάτι της ελληνικής εθνικής οντότητας, ξαφνικά(!) αποδέχεσαι μια άλλη χώρα να ονομαστεί (Βόρεια) «Μακεδονία», η γλώσσα της «Μακεδονική» και οι κάτοικοί της «Μακεδόνες» τότε τι ακριβώς κάνεις πέρα από το να απεμπολείς κυριαρχικά, ιστορικά, πολιτισμικά, εθνικά δικαιώματά σου, στα πλαίσια βεβαίως της διεθνούς διπλωματίας(!) , η οποία, όμως, δεν φαίνεται τι ακριβώς υπηρετεί;

Μέχρι χθες πιστεύαμε ότι οι εξελίξεις των διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια, θα είναι θετικές για την Ελλάδα, εφόσον εμείς έχουμε το ισχυρότερο διαπραγματευτικό χαρτί, αφού τα Σκόπια είναι εκείνα που επιθυμούν διακαώς (και υπό το βάρος των πιέσεων διεθνών συμφερόντων) να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ, και η δική μας υπογραφή αποτελεί το διαβατήριό τους! Δυστυχώς, διαψευσθήκαμε για μια ακόμα φορά, όσοι ελπίζαμε και πιστεύαμε ότι η Ελληνική διπλωματία θα αντέξει τις πιέσεις, θα αντισταθεί στα συμφέροντα που επιδιώκουν λύση ό,τι να ναι, θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας και θα επιτρέψει να αποκατασταθεί η εθνική μας αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση.

Αυτό που είδαμε ως αποτέλεσμα, είναι μία ακόμα άτακτη υποχώρηση και μιας και βρισκόμαστε στην φάση εξόδου (!) από τα μνημόνια, όπως λένε, άρα και στην φάση της εθνικής μας απελευθέρωσης και ανεξαρτησίας, είναι μια ακόμα αδικαιολόγητη υποχώρηση, η οποία μάλλον εμπίπτει σε συμφωνίες που έγιναν πολύ πριν εμείς κατανοήσουμε τις κατευθύνσεις και επιδιώξεις της διεθνούς διπλωματίας.

Με την θεατρική πράξη που καλείται διαπραγμάτευση με τα Σκόπια, κλείνει το έργο που αποκαλείται Ελληνική κρίση! Διότι τα δώσαμε όλα! Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να δώσουμε! Και για όσους ισχυρίζονται ότι υπήρξε κακοδιαχείριση στην Ελλάδα και αυτό την οδήγησε στο νέο αυτό μοντέλο αποικιοκρατίας που υπηρετείται από τον υπερδανεισμό, μπορούμε να απαντήσουμε ότι, ναι, σαφώς υπήρξε κακοδιαχείριση, αλλά υπήρξε και μια περίεργη ανοχή αυτής της κακοδιαχείρισης από τους δανειστές, συμπεριφορά που δεν δικαιολογείται, όταν και ο τελευταίος μικροδανειζόμενος ξέρει ότι για να σου δώσουν ένα δάνειο σε περνούν από κόσκινο και υποθηκεύουν και τα δισέγγονά σου! Κατά συνέπεια το παιχνίδι φαίνεται να ήταν σικέ και να είχε πολύ μακροπρόθεσμους και αόρατους για μας τους αφελείς, στόχους, οι οποίοι εμφανίζονται ένας ένας να εξυπηρετούνται πλέον με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο!

Και μένει να απαντήσουμε στο ερώτημα: Μέχρι πού πρέπει να φθάσουμε για να ισχύσει επιτέλους το κεκτημένο των διεθνών συνθηκών και για την Ελλάδα; Πώς θα οδηγηθούμε  σε διεξόδους που θα δικαιώνουν τις ιστορικές και υπαρξιακές μας επιδιώξεις ως έθνος, αν δεν το επιδιώξει αυτό  η πολιτική ηγεσία του τόπου;

Από την πλευρά του κόσμου φαίνεται ότι μοναδικό όπλο του είναι η ειρηνική διαμαρτυρία και τα συλλαλητήρια που διοργανώνονται με σκοπό το αυτονόητο. Όχι υπηρετώντας άλλες προσωπικές ή κομματικές στρατηγικές, αλλά υπηρετώντας το περί δικαίου αίσθημα ως έθνος και ως λαός που σέβεται την ιστορική του κληρονομιά και αναγνωρίζει το χρέος του να την υπερασπισθεί.

Γι’ αυτό αποτελεί άλλο ένα μεγάλο λάθος η αποχή της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, όταν διαφωνεί με τις διαπραγματεύσεις και με την συμφωνία όπως δημοσιοποιήθηκε, από την διαμαρτυρία που διατρανώνεται με συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια κλιμακούμενα σε όλη την Επικράτεια. Είμαστε όλοι κουρασμένοι από όσα βιώσαμε τα τελευταία χρόνια και πραγματικά δεν έχουμε το απαιτούμενο κουράγιο να διεκδικήσουμε κεκτημένα που χάνονται σε στιγμές, αν και χτίστηκαν σε αιώνες! Γι’ αυτό πρέπει να συγκεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις και ενωμένοι να καταθέσουμε την ψυχή μας στην διεκδίκηση και στην διαμαρτυρία που στρέφεται εναντίον κάθε άδικης μεταχείρισης της Ελλάδας. Άλλωστε αυτή η λαϊκή διαμαρτυρία μπορεί να αποτελέσει και την καλύτερη υποστήριξη του Πρωθυπουργού για να εντείνει την προσπάθεια για όσο γίνεται μικρότερη υποχώρηση στις πιέσεις που του ασκούνται.

Και όλα αυτά γιατί η εθνική μας υπόσταση δεν αποτελεί ένα οποιοδήποτε κεκτημένο! Μπορούμε να ζήσουμε και με μεγαλύτερη οικονομική λιτότητα, όπως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την ιστορία μας, χωρίς την αίσθηση της ασφάλειας της εθνικής μας υπόστασης. Πρέπει να ακολουθήσουμε την φιλοσοφική άποψη του Γκάντι που για να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση και τις αντοχές της δικής του πατρίδας, τους έλεγε: «Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς»!

Εμείς πρέπει να βρεθούμε σύντομα στην τελική φάση αυτού του έργου και όσους μας αγνόησαν, μας κορόιδεψαν και μας πολέμησαν, πρέπει να τους «νικήσουμε», αποκαθιστώντας την κανονικότητα στην κοινωνία μας, στην γειτονιά μας, στην ζωή των παιδιών μας, ανατροφοδοτώντας με θετική ενέργεια την  σκέψη μας, ενισχύοντας με αγωνιστικότητα το πνεύμα μας και επιδεικνύοντας εμπράκτως με την συμμετοχή και την φυσική παρουσία μας το σθένος όσων γνωρίζουν να κρατούν Θερμοπύλες!!!! Και να θυμόμαστε καλά ότι «Κανείς δεν μπορεί να μας πληγώσει χωρίς τη συγκατάθεσή μας» (Γκάντι), η οποία συγκατάθεση μπορεί πολύ απλά να είναι και η επίδειξη αδράνειας!!!


*Η Αναστασία (Τασία) Κανελλοπούλου, είναι εκπαιδευτικός, Πολιτική Επιστήμων με MA στο  Public Management, πρώην Νομάρχης και Περιφερειάρχης

Η APELA προτείνει

image

Eτικέτες :
images Άρθρα
01-03-2024

Κοντούλα λεμονιά

images Άρθρα
19-01-2024

Αϊ Γιάννη μου

images Άρθρα
19-01-2024

Η «ΜΑΣΚΑ»

images Άρθρα
10-01-2024

Η Ρώμη του 2024