Δεν είναι οι άλλοτε έξι ταβέρνες και τα τέσσερα καφενεία τους που έδιναν ζωή στο χωριό, όσο η εξωστρέφεια των κατοίκων του που χρωματιζόταν από εκλεπτυσμένες εκδηλώσεις σε ό,τι αφορά στη συμπεριφορά και στη διασκέδαση, στην οποία συνέβαλαν οι απανταχού Τσιντζινιώτες, εγκατεστημένοι κυρίως στην Αίγυπτο και την Αμερική που κάθε καλοκαίρι συγκεντρωνόντουσαν στο χωριό.
Ο απόηχος αυτών των εκδηλώσεων με χορούς, ζωντανές ορχήστρες, καντάδες έχει φθάσει έως τις μέρες μας, αφού υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τις έζησαν και τις διηγούνται.
Προχθές το βράδυ η πλατεία ήταν γεμάτη· άνθρωποι όλων των ηλικιών. Το θρόισμα του αέρα ανάμεσα στα πλατανόφυλλα έσμιγε τους ήχους όλων των μεγάλων μουσικών μας με τις συνθέσεις του Θοδωρή Ξυδιά, τις φωνές της Φωτεινής Σαββατιανού και του Γιάννη Λάρδη, την κιθάρα του Δημήτρη Μαρινόπουλου και το μπουζούκι του Στέλιου Τσαγκλή. Τραγούδια που τραγουδιούνται και τα σιγοψιθύρισαν ακόμη και τα νέα παιδιά κι ας ήταν τραγούδια που μεγάλωσαν τους γονιούς τους.
Πολλές οι ιδιαίτερες στιγμές της βραδιάς: Ο συνθέτης Θοδωρής Ξυδιάς αφηγείται τις εμπειρίες του από την παραμονή του στα Τσίντζινα, όταν δεκαπεντάχρονο παιδί γιατροπορευόταν από τον Μητσάκη (Δημήτριος) Χρόνη με απεσταγμένο νερό που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή. Και συμφιλιώνεται μΆ αυτές τις μνήμες με την ωραία μελοποίηση που μάς χάρισε στο ποίημα του αγαπημένου μας Μοτίβου (Γιάννη Ανδριτσάκη) «Τσιντζινιώτικη νύχτα», που απέδωσε τόσο όμορφα η Φωτεινή Σεββατιανού:
Τη γοητεία των βαθύσκιωτων δασών
Να γιγαντέψει βγήκε το φεγγάρι
Σφιχταγκαλιάστηκαν με χάρη
Χρυσές αχτίδες με τα φύλλα των κισσών
Σιγοκουνιέται και λυγιέται λυγερή
Κι ύστερα λούζεται με φως μια λεύκα
Κουβέντα ανοίξαν έλατα και πεύκα
Κι η ρεματιά ακούει κι απορεί
Κι ενώ ένα αστέρι φέγγει φωτεινό
Ανάμεσα Αγια-Μαρίνα και Αγιάννη
Νοσταλγικό κάπου κοντά μας φτάνει
Γλυκό τραγούδι μακρυνό
Ψυχή μου, γλέντα απόψε με λαχτάρα
Τη νύχτα αυτή, την τσιντζινιώτικη τη νύχτα
Κι ως όμορφα ακομπανιάρει μια κιθάρα
ΣΆ ένα τραγούδι, βάσανα, φαρμάκια, πνίχτα.
Στη συντροφιά μας με μεγάλη συγκίνηση υποδεχτήκαμε την Αρλέτα, όταν η φωνή της Φωτεινής την έφερε κοντά μας με δυο αγαπημένα τραγούδια της: «Τα ήσυχα βράδια» και «Μια φορά θυμάμαι».
Τη βραδιά έκλεισε η προικισμένη και με ωραία φωνή Πρόεδρος του Συλλόγου Πάρνωνα «Τα Τσίντζινα» Αγγελική Βουλουμάνου, όταν υποδέχτηκε το «Χάρτινο φεγγαράκι» που μόλις είχε προβάλει πάνω από τον Αγιάννη ανάμεσα στα έλατα.
Κάπως έτσι θα ήταν εκείνες οι παλιές βραδιές στα Τσίντζινα. Μια θεία συγκυρία, όπου φύση και άνθρωποι έσμιγαν σΆ ένα τραγούδι αρθρώνοντας όλοι μαζί - έστω και για λίγο - ένα «χαίρε» στην ίδια τη ζωή. Μια πραγματική «Τσιντζινιώτικη νύχτα!».
Δρ. Γεωργία Κακούρου Χρόνη
