notification icon
Θα θέλατε να σας ενημερώνουμε για τα έκτακτα γεγονότα ;

Πόρτολας: Ψυχολογία για μια καλύτερη ζωή - Σχέσεις, έρωτας και... συναφείς καταστάσεις

slider_image

Μοιράσου το άρθρο:

28-11-2014

«Σπαταλάμε το χρόνο μας ψάχνοντας το τέλειο υποκείμενο του έρωτα αντί να χτίζουμε τον τέλειο έρωτα».
                                                            (Tom Robbins)

«Ένας άντρας θέλει να είναι πάντα η πρώτη αγάπη μιας γυναίκας. Μια γυναίκα θέλει να είναι πάντα το τελευταίο ειδύλλιο ενός άντρα».
                                                              (Oscar Wilde)

Είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, όλοι οι άνθρωποι κινούνται στους αέναους ρυθμούς της δημιουργίας διαφόρων μορφών σχέσεων. Κάθε κοινωνική συνδιαλλαγή τους δεν είναι παρά μια σχέση, που από την ψυχαναλυτική σκοπιά εμπεριέχει έντονα στοιχεία ναρκισσισμού αλλά κι υφέρποντα ερωτισμού. Συνεπώς, σε κάθε σχέση τους, εμπορική, κοινωνική, ερωτική, επιθυμούν να γίνουν αρεστοί αλλά κι αναγκαίοι στους άλλους. Πόσο μάλλον όταν η σχέση αυτή αφορά στην ερωτική ζωή τους.
         
Όλοι επιθυμούν να κάνουν «πετυχημένες» ερωτικές σχέσεις αλλά πολλοί λίγοι το καταφέρνουν πραγματικά. Οι λόγοι της αποτυχίας ή της επιτυχίας είναι τόσοι πολλοί όσα και τα βιβλία που έχουν γραφτεί για το θέμα αυτό. Και πάντα τα ίδια πολυειπωμένα λόγια, και πάντα τα ίδια ερωτήματα που ενώ παίρνουν απάντηση ποτέ δε τους καλύπτουν.

Γιατί, είτε νοιώθουν εγκλωβισμένοι σε αδιέξοδες σχέσεις είτε τους ελκύουν οι ίδιοι (λάθος) τύποι ατόμων είτε οι σχέσεις τους κινούνται στο ίδιο κουραστικό (ίσως και καταστρεπτικό γι’ αυτούς μοτίβο) όσο κι αν οι ίδιοι προσπαθούν να το αλλάξουν. Είτε, τέλος, γιατί κανείς δε φαίνεται να ενδιαφέρεται για το άτομό τους ερωτικά.

Όλα τα παραπάνω και κυρίως το τελευταίο μπορούν να διαλύσουν ψυχικά κάποιον. Τι συμβαίνει και γιατί κάποιοι φαίνεται να έχουν όλη την τύχη με το μέρος τους στον τομέα των σχέσεων ενώ κάποιοι άλλοι υστερούν ολοφάνερα;
 
Το να δοθεί μια γενική απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα θα ήταν τουλάχιστον παρακινδυνευμένο. Όμως, φαίνεται πως μάλλον υπάρχουν κάποια πράγματα που θα μπορούσε κάποιος/α να λάβει υπόψη του/της ώστε να κατανοήσει τις δυναμικές που αναπτύσσονται στον τομέα των διαφυλικών σχέσεων και συνεπώς να καλυτερεύσει τις πιθανότητες για μια επιτυχία στον τομέα αυτό.  

Θα ξεκινήσουμε από το πιο απλό κι εύκολα κατανοητό: οι εποχές έχουν αλλάξει και καλό είναι όλοι και όλες να το καταλάβουν. Πριν μερικές δεκαετίες ένα ζευγάρι γνωριζόταν μέσω κάποιας «προξενήτρας» ή μέσω κοινών γνωστών. Αν τα κοινωνικά τους προφίλ ήταν συμβατά προχωρούσαν στο γάμο ο οποίος κρατούσε για μια ζωή καθώς το διαζύγιο (για οποιοδήποτε λόγο) ήταν κοινωνικά κατακριτέο και στιγμάτιζε τους πρώην συζύγους, ειδικά τη γυναίκα.

Τα χρόνια πέρασαν και πολλά άλλαξαν. Οι γυναίκες μπήκαν δυναμικά στον επαγγελματικό στίβο, οι άντρες έχασαν την πρωτοκαθεδρία στο παιχνίδι του φλερτ. Οι άνθρωποι, κινούμενοι σε πολυποίκιλα κοινωνικά, εργασιακά, πολιτιστικά και μορφωτικά περιβάλλοντα, βρίσκουν το ταίρι τους με καινούργιους τρόπους. Εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι δε διστάζουν να μπουν σε μια στενή σχέση αλλά και φαινομενικά ταιριαστοί άνθρωποι απομακρύνονται και χωρίζουν για να τραβήξουν διαφορετικούς δρόμους. Και δίπλα σε αυτούς υπάρχουν πολλοί άλλοι που παραμένουν αμέτοχοι στο περιθώριο των σχέσεων.

Γιατί όλα αυτά; Μήπως κάποιοι δρουν στη σημερινή εποχή με απόψεις παρελθόντων δεκαετιών; Μήπως κάποιοι αρνούνται να επικοινωνήσουν εποικοδομητικά με το άλλο φύλο;  Μήπως ο εγωισμός δεν τους επιτρέπει να δουν και τις ανάγκες του άλλου; Μήπως το παρελθόν τους (ξανα)χτυπάει την πόρτα και του ανοίγουν κλείνοντας την πόρτα στο σήμερα; Μήπως κάποιοι καταδιώκονται από επίκτητους φόβους για το άλλο φύλο; Μήπως ουτοπικά ψάχνουν για τον ιδανικό σύντροφο των ονείρων της εφηβικής τους ηλικίας; Μήπως η επιλογή του συντρόφου γίνεται υπό τον πανικό του χρόνου που τρέχει; Μήπως κάποιος σύντροφος δεν αποτελεί δική τους επιλογή αλλά κάποιων άλλων (φίλων, γονέων, συγγενών); Μήπως τα βιώματα μέσα στην οικογένεια κι ο τρόπος διάδρασης των δικών τους γονέων, τους έχει δημιουργήσει μοντέλα αρνητικών συμπεριφορών; Μήπως η συνήθεια και το τέλμα προκαλούν για ανεύρεση νέου συντρόφου; Μήπως η χαμηλή αυτοεκτίμηση τους κρατάει ανενεργούς; Μήπως το παρελθόν δεν στάθηκε ικανό να τους διδάξει κάτι για τις σχέσεις κι επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη; Μήπως οι νουθεσίες των γονέων τους, στον τομέα αυτό, δεν είναι παρά καταστροφικές καθώς δεν ανταποκρίνονται στα δικά τους θέλω; Μήπως δεν έχουν προσδιορίσει τις πραγματικές ανάγκες κι επιθυμίες τους λόγω έλλειψης αυτογνωσίας;

Αυτά κι άλλα περί σχέσεων διαπραγματεύονται στην υπό έκδοση συλλογή διηγημάτων μου και θα γίνουν αντικείμενο μιας χαλαρής μελέτης στα επόμενα άρθρα μου. Μέχρι τότε, να ζείτε, να αγαπάτε και να δημιουργείται σχέσεις κάθε είδους…


Δρ.  Πόρτολας Νίκος
Αξιωματικός Π.Ν. ε.α. - Ψυχολόγος,
MSc ΔΜΥ, PhD Κοινωνικής Ψυχολογίας
fb: Psychology for a better life


«Σπαταλάμε το χρόνο μας ψάχνοντας το τέλειο υποκείμενο του έρωτα αντί να χτίζουμε τον τέλειο έρωτα».
                                                            (Tom Robbins)

«Ένας άντρας θέλει να είναι πάντα η πρώτη αγάπη μιας γυναίκας. Μια γυναίκα θέλει να είναι πάντα το τελευταίο ειδύλλιο ενός άντρα».
                                                              (Oscar Wilde)

Είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, όλοι οι άνθρωποι κινούνται στους αέναους ρυθμούς της δημιουργίας διαφόρων μορφών σχέσεων. Κάθε κοινωνική συνδιαλλαγή τους δεν είναι παρά μια σχέση, που από την ψυχαναλυτική σκοπιά εμπεριέχει έντονα στοιχεία ναρκισσισμού αλλά κι υφέρποντα ερωτισμού. Συνεπώς, σε κάθε σχέση τους, εμπορική, κοινωνική, ερωτική, επιθυμούν να γίνουν αρεστοί αλλά κι αναγκαίοι στους άλλους. Πόσο μάλλον όταν η σχέση αυτή αφορά στην ερωτική ζωή τους.
         
Όλοι επιθυμούν να κάνουν «πετυχημένες» ερωτικές σχέσεις αλλά πολλοί λίγοι το καταφέρνουν πραγματικά. Οι λόγοι της αποτυχίας ή της επιτυχίας είναι τόσοι πολλοί όσα και τα βιβλία που έχουν γραφτεί για το θέμα αυτό. Και πάντα τα ίδια πολυειπωμένα λόγια, και πάντα τα ίδια ερωτήματα που ενώ παίρνουν απάντηση ποτέ δε τους καλύπτουν.

Γιατί, είτε νοιώθουν εγκλωβισμένοι σε αδιέξοδες σχέσεις είτε τους ελκύουν οι ίδιοι (λάθος) τύποι ατόμων είτε οι σχέσεις τους κινούνται στο ίδιο κουραστικό (ίσως και καταστρεπτικό γι’ αυτούς μοτίβο) όσο κι αν οι ίδιοι προσπαθούν να το αλλάξουν. Είτε, τέλος, γιατί κανείς δε φαίνεται να ενδιαφέρεται για το άτομό τους ερωτικά.

Όλα τα παραπάνω και κυρίως το τελευταίο μπορούν να διαλύσουν ψυχικά κάποιον. Τι συμβαίνει και γιατί κάποιοι φαίνεται να έχουν όλη την τύχη με το μέρος τους στον τομέα των σχέσεων ενώ κάποιοι άλλοι υστερούν ολοφάνερα;
 
Το να δοθεί μια γενική απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα θα ήταν τουλάχιστον παρακινδυνευμένο. Όμως, φαίνεται πως μάλλον υπάρχουν κάποια πράγματα που θα μπορούσε κάποιος/α να λάβει υπόψη του/της ώστε να κατανοήσει τις δυναμικές που αναπτύσσονται στον τομέα των διαφυλικών σχέσεων και συνεπώς να καλυτερεύσει τις πιθανότητες για μια επιτυχία στον τομέα αυτό.  

Θα ξεκινήσουμε από το πιο απλό κι εύκολα κατανοητό: οι εποχές έχουν αλλάξει και καλό είναι όλοι και όλες να το καταλάβουν. Πριν μερικές δεκαετίες ένα ζευγάρι γνωριζόταν μέσω κάποιας «προξενήτρας» ή μέσω κοινών γνωστών. Αν τα κοινωνικά τους προφίλ ήταν συμβατά προχωρούσαν στο γάμο ο οποίος κρατούσε για μια ζωή καθώς το διαζύγιο (για οποιοδήποτε λόγο) ήταν κοινωνικά κατακριτέο και στιγμάτιζε τους πρώην συζύγους, ειδικά τη γυναίκα.

Τα χρόνια πέρασαν και πολλά άλλαξαν. Οι γυναίκες μπήκαν δυναμικά στον επαγγελματικό στίβο, οι άντρες έχασαν την πρωτοκαθεδρία στο παιχνίδι του φλερτ. Οι άνθρωποι, κινούμενοι σε πολυποίκιλα κοινωνικά, εργασιακά, πολιτιστικά και μορφωτικά περιβάλλοντα, βρίσκουν το ταίρι τους με καινούργιους τρόπους. Εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι δε διστάζουν να μπουν σε μια στενή σχέση αλλά και φαινομενικά ταιριαστοί άνθρωποι απομακρύνονται και χωρίζουν για να τραβήξουν διαφορετικούς δρόμους. Και δίπλα σε αυτούς υπάρχουν πολλοί άλλοι που παραμένουν αμέτοχοι στο περιθώριο των σχέσεων.

Γιατί όλα αυτά; Μήπως κάποιοι δρουν στη σημερινή εποχή με απόψεις παρελθόντων δεκαετιών; Μήπως κάποιοι αρνούνται να επικοινωνήσουν εποικοδομητικά με το άλλο φύλο;  Μήπως ο εγωισμός δεν τους επιτρέπει να δουν και τις ανάγκες του άλλου; Μήπως το παρελθόν τους (ξανα)χτυπάει την πόρτα και του ανοίγουν κλείνοντας την πόρτα στο σήμερα; Μήπως κάποιοι καταδιώκονται από επίκτητους φόβους για το άλλο φύλο; Μήπως ουτοπικά ψάχνουν για τον ιδανικό σύντροφο των ονείρων της εφηβικής τους ηλικίας; Μήπως η επιλογή του συντρόφου γίνεται υπό τον πανικό του χρόνου που τρέχει; Μήπως κάποιος σύντροφος δεν αποτελεί δική τους επιλογή αλλά κάποιων άλλων (φίλων, γονέων, συγγενών); Μήπως τα βιώματα μέσα στην οικογένεια κι ο τρόπος διάδρασης των δικών τους γονέων, τους έχει δημιουργήσει μοντέλα αρνητικών συμπεριφορών; Μήπως η συνήθεια και το τέλμα προκαλούν για ανεύρεση νέου συντρόφου; Μήπως η χαμηλή αυτοεκτίμηση τους κρατάει ανενεργούς; Μήπως το παρελθόν δεν στάθηκε ικανό να τους διδάξει κάτι για τις σχέσεις κι επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη; Μήπως οι νουθεσίες των γονέων τους, στον τομέα αυτό, δεν είναι παρά καταστροφικές καθώς δεν ανταποκρίνονται στα δικά τους θέλω; Μήπως δεν έχουν προσδιορίσει τις πραγματικές ανάγκες κι επιθυμίες τους λόγω έλλειψης αυτογνωσίας;

Αυτά κι άλλα περί σχέσεων διαπραγματεύονται στην υπό έκδοση συλλογή διηγημάτων μου και θα γίνουν αντικείμενο μιας χαλαρής μελέτης στα επόμενα άρθρα μου. Μέχρι τότε, να ζείτε, να αγαπάτε και να δημιουργείται σχέσεις κάθε είδους…


Δρ.  Πόρτολας Νίκος
Αξιωματικός Π.Ν. ε.α. - Ψυχολόγος,
MSc ΔΜΥ, PhD Κοινωνικής Ψυχολογίας
fb: Psychology for a better life


Η APELA προτείνει

image

Eτικέτες :
images Άρθρα
01-03-2024

Κοντούλα λεμονιά

images Άρθρα
19-01-2024

Αϊ Γιάννη μου

images Άρθρα
19-01-2024

Η «ΜΑΣΚΑ»

images Άρθρα
10-01-2024

Η Ρώμη του 2024