notification icon
Θα θέλατε να σας ενημερώνουμε για τα έκτακτα γεγονότα ;

Τελικά το σύστημα των προσφορών όπως γίνεται, είναι γουρούνι στο σακί;

slider_image

Μοιράσου το άρθρο:

16-09-2014

 Ένα θέμα που συζητείται αυτό τον καιρό από τους πολίτες γενικότερα, είναι το θέμα των προσφορών από επιχειρήσεις για διάφορες εργασίες που προσφέρουν προς το κράτος, την Περιφέρεια και τους Δήμους.

Στο άρθρο αυτό δεν θα εξετάσουμε το πόσο στημένες μπορεί να είναι οι προσφορές, αλλά το αν τελικά βγαίνουν κερδισμένοι οι πολίτες και τα δημόσια ταμεία, από την ποιότητα των εργασιών αυτών.

Για παράδειγμα, ο δρόμος της παράκαμψης των Βουτιάνων, ή ο δρόμος Σκούρα - Πυρή, πως δόθηκε στους συγκεκριμένους εργολάβους; Μα γιατί οι εργολάβοι είχαν δώσει τις χαμηλότερες προσφορές. Βεβαίως τέτοια παραδείγματα ανά την Ελλάδα υπάρχουν δεκάδες.

Οι χαμηλότερες αυτές προσφορές των παραπάνω έργων, πόσο κόστισαν εν τέλει στους Λάκωνες και στο Ελληνικό κράτος; Μήπως αρκετά περισσότερα ίσως και διπλάσια, από την υψηλότερη προσφορά άλλου εργολάβου;

Πόσο σωστό τελικά είναι το σκεπτικό να αναθέτεις ένα έργο, μικρό ή μεγάλο σε όποιον τύχει να έχει την μικρότερη προσφορά;

Μήπως θα έπρεπε να υπάρχουν και δικλίδες ασφαλείας, μαζί με τις προσφορές, που θα κάνουν ακόμα ποιο ασφαλές αυτό το δημοκρατικοφανές σύστημα;

Και τι εννοούμε.

Για παράδειγμα κάποιος δημόσιος φορέας μπορεί να ζητήσει π.χ. μια προσφορά για Χ σάντουιτς. Και υπάρχουν π.χ. 3 προσφορές με τη χαμηλότερη 0,50 λεπτά και η ακριβότερη 2 ευρώ. Με τη σημερινή λογική ο δημόσιος φορέας δίνει τη δουλειά στη χαμηλότερη προσφορά.

Σωστό ή λάθος;

Σωστότατο βάση αριθμών. Τι σάντουιτς όμως θα παραλάβει ο δημόσιος φορέας; Πόσα γραμμάρια ψωμί, γαλοπούλα ή τυρί θα έχουν; Από τι υλικά θα είναι; Θα το μάθουν την ύστατη ώρα και πολύ πιθανόν να απογοητευτούν, αλλά εμείς θα τους λέγαμε, ότι πληρώνεις παίρνεις!!! Και μάλιστα γουρούνι στο σακί!!!

Γιατί γουρούνι στο σακί; Γιατί δεν φρόντισε ο δημόσιος φορέας μαζί με τις προσφορές, να ζητήσει και ένα δείγμα της μελλοντικής δουλειάς, με τις τουλάχιστον χαμηλότερες προδιαγραφές που θέτουν στην προσφορά. Τουλάχιστον έτσι γίνεται στις προηγμένες και δίκαιες χώρες.

Αν το έκανε αυτό, να ζητά δηλαδή και ένα δείγμα της δουλειάς του έργου που πρόκειται να αναθέσει, θα γνώριζε εκ των προτέρων αν το φτηνό είναι ποιοτικό ή αρπαχτή με δυσάρεστα αποτελέσματα.

Δεν ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να γίνει κάτι τέτοιο στην ανάθεση ενός έργου όπως ένας δρόμος (που σίγουρα υπάρχει τρόπος, από δείγματα άλλων κατασκευών που έχουν κάνει κλπ.), αλλά για μικρότερα πράγματα όπως η αγορά σάντουιτς ή σούπας κλπ, σίγουρα είναι εύκολο, γιατί σούπα είναι και αυτή των 50 γραμμαρίων με κύβους κνόρ, σούπα και αυτή των 300 γραμμαρίων με ζωμό από φρέσκο κρέας και λαχανικά!!! Το θέμα είναι τι θέλεις να προσφέρεις στους καλεσμένους σου; Γουρούνι στο σακί;

 Ένα θέμα που συζητείται αυτό τον καιρό από τους πολίτες γενικότερα, είναι το θέμα των προσφορών από επιχειρήσεις για διάφορες εργασίες που προσφέρουν προς το κράτος, την Περιφέρεια και τους Δήμους.

Στο άρθρο αυτό δεν θα εξετάσουμε το πόσο στημένες μπορεί να είναι οι προσφορές, αλλά το αν τελικά βγαίνουν κερδισμένοι οι πολίτες και τα δημόσια ταμεία, από την ποιότητα των εργασιών αυτών.

Για παράδειγμα, ο δρόμος της παράκαμψης των Βουτιάνων, ή ο δρόμος Σκούρα - Πυρή, πως δόθηκε στους συγκεκριμένους εργολάβους; Μα γιατί οι εργολάβοι είχαν δώσει τις χαμηλότερες προσφορές. Βεβαίως τέτοια παραδείγματα ανά την Ελλάδα υπάρχουν δεκάδες.

Οι χαμηλότερες αυτές προσφορές των παραπάνω έργων, πόσο κόστισαν εν τέλει στους Λάκωνες και στο Ελληνικό κράτος; Μήπως αρκετά περισσότερα ίσως και διπλάσια, από την υψηλότερη προσφορά άλλου εργολάβου;

Πόσο σωστό τελικά είναι το σκεπτικό να αναθέτεις ένα έργο, μικρό ή μεγάλο σε όποιον τύχει να έχει την μικρότερη προσφορά;

Μήπως θα έπρεπε να υπάρχουν και δικλίδες ασφαλείας, μαζί με τις προσφορές, που θα κάνουν ακόμα ποιο ασφαλές αυτό το δημοκρατικοφανές σύστημα;

Και τι εννοούμε.

Για παράδειγμα κάποιος δημόσιος φορέας μπορεί να ζητήσει π.χ. μια προσφορά για Χ σάντουιτς. Και υπάρχουν π.χ. 3 προσφορές με τη χαμηλότερη 0,50 λεπτά και η ακριβότερη 2 ευρώ. Με τη σημερινή λογική ο δημόσιος φορέας δίνει τη δουλειά στη χαμηλότερη προσφορά.

Σωστό ή λάθος;

Σωστότατο βάση αριθμών. Τι σάντουιτς όμως θα παραλάβει ο δημόσιος φορέας; Πόσα γραμμάρια ψωμί, γαλοπούλα ή τυρί θα έχουν; Από τι υλικά θα είναι; Θα το μάθουν την ύστατη ώρα και πολύ πιθανόν να απογοητευτούν, αλλά εμείς θα τους λέγαμε, ότι πληρώνεις παίρνεις!!! Και μάλιστα γουρούνι στο σακί!!!

Γιατί γουρούνι στο σακί; Γιατί δεν φρόντισε ο δημόσιος φορέας μαζί με τις προσφορές, να ζητήσει και ένα δείγμα της μελλοντικής δουλειάς, με τις τουλάχιστον χαμηλότερες προδιαγραφές που θέτουν στην προσφορά. Τουλάχιστον έτσι γίνεται στις προηγμένες και δίκαιες χώρες.

Αν το έκανε αυτό, να ζητά δηλαδή και ένα δείγμα της δουλειάς του έργου που πρόκειται να αναθέσει, θα γνώριζε εκ των προτέρων αν το φτηνό είναι ποιοτικό ή αρπαχτή με δυσάρεστα αποτελέσματα.

Δεν ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να γίνει κάτι τέτοιο στην ανάθεση ενός έργου όπως ένας δρόμος (που σίγουρα υπάρχει τρόπος, από δείγματα άλλων κατασκευών που έχουν κάνει κλπ.), αλλά για μικρότερα πράγματα όπως η αγορά σάντουιτς ή σούπας κλπ, σίγουρα είναι εύκολο, γιατί σούπα είναι και αυτή των 50 γραμμαρίων με κύβους κνόρ, σούπα και αυτή των 300 γραμμαρίων με ζωμό από φρέσκο κρέας και λαχανικά!!! Το θέμα είναι τι θέλεις να προσφέρεις στους καλεσμένους σου; Γουρούνι στο σακί;

Η APELA προτείνει

image

Eτικέτες :